Για πρώτη φορά μια μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη συνειδητοποιεί την πραγματική απειλή που συνιστά το επιθετικό Ισλάμ για την κοινωνία της. Η Γαλλία αποφάσισε να υπερασπιστεί ενεργητικά τις αξίες της ανοιχτής της κοινωνίας (ελευθερία έκφρασης, ανοχή του διαφορετικού, ισότητα των δύο φύλων) επιτιθέμενη κατά ορισμένων αξιακών συστημάτων της μουσουλμανικής θρησκείας, με επίκεντρο την προβολή των προσβλητικών σκίτσων για τον Προφήτη πάνω σε δημόσια κτίρια. Είναι ολοφάνερο πως το μήνυμα που περνάει η πολιτική της γαλλικής κυβέρνησης είναι πως η ένταξη στη γαλλική κοινωνία προύποθέτει την αποδοχή των αξιών της και του γαλλικού τρόπου ζωής. Οποιος διαφωνεί μπορεί ελεύθερα να αποχωρήσει ή και να μην έρθει καθόλου.
Η κίνηση αυτή αφύπνισης ενεργοποιεί τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και προκαλεί αντιδράσεις από ορισμένα μουσουλμανικά κράτη, με προεξάρχουσα την Τουρκία. Η σύγκρουση των πολιτισμών που είχε διαβλέψει ο Samuel Huntington πριν από 20 τουλάχιστον χρόνια αρχίζει να δείχνει τη μάλλον αποκρουστική του μορφή. Με την προσθήκη πως σήμερα το Ισλάμ έχει μια περισσότερο συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα. Κι αυτή έχει να κάνει με την πρόθεση διαφόρων ισλαμικών κέντρων να διεισδύσουν στην Ευρώπη με στόχο μακροχρόνια την ισχυροποίηση και κυριαρχία της μουσουλμανικής θρησκείας και του αντίστοιχου τρόπου ζωής.
Αυτό δεν αποτελεί έκφραση κάποιων ισλαμοφοβικών αντιλήψεων, αλλά προέρχεται από τις ίδιες τις ισλαμικές πηγές και κέντρα. Η διάδοση του Ισλάμ και η προσπάθεια διευκόλυνσης της κυριαρχίας του σε κοινωνίες απίστων (καφίρ) είναι κυρίαρχες στις διδασκαλίες της μουσουλμανικής θρησκείας (χαντίντ) και εμπεριέχεται στο Κοράνι μέσα από τα λόγια του Προφήτη. Πολλές επίσης ισλαμικές οργανώσεις σε όλον τον κόσμο δεν κρύβουν τις σχετικές τους προθέσεις (Αδελφοί Μουσουλμάνοι, CAIR στις ΗΠΑ, Sharia4Belgium κ.ά.).
O ίδιος ο Ερντογάν, που προσπαθεί να ηγηθεί όλου του κόσμου του σουνιτικού Ισλάμ και που πρωτοστατεί σε επιθέσεις κατά της κοσμικής Γαλλίας δίχως να καταδικάζει τους αποκεφαλισμούς δυτικών πολιτών, δεν έκρυψε την άποψή του για τους τζιχαντιστές: «Δεν υπάρχει μετριοπαθές κι ακραίο Ισλάμ. Υπάρχει μόνο Ισλάμ». Η κρυφή ατζέντα κατά της Ευρώπης φαίνεται κι από την έκδηλη υποκρισία των φανατικών. Επιτίθενται στη Δύση λόγω των συνηθειών και των αξιών της.
Και κάθε αντίδρασή της τη βαφτίζουν ισλαμόφοβη σταυροφορία. Παρακάμπτοντας την ιστορική πραγματικότητα πως οι Σταυροφορίες προκλήθηκαν από την ισλαμική ιμπεριαλιστική επέκταση στην καρδιά της Ευρώπης – από την Ανδαλουσία στη Νότια Γαλλία κι από την Ουγγαρία και τη Βιέννη στην Ιταλία και τη Σικελία. Τους ενοχλεί επίσης η Ευρώπη, αλλά δείχνουν περίεργη αδιαφορία κι ανοχή για τις διώξεις και τα προβλήματα των ομοθρήσκων τους Ουιγούρων στη Δυτική Κίνα.
Στην απομακρυσμένη επαρχία Σινζιάνγκ στην Κίνα έχουν πραγματοποιηθεί οι αγριότερες εκκαθαρίσεις γηγενών μουσουλμανικών πληθυσμών δίχως κανένα τέτοιου μεγέθους ιστορικό προηγούμενο. Οικογένειες έχουν διαλυθεί, ενώ χιλιάδες άνθρωποι έχουν σταλεί σε στρατόπεδα «επανεκπαίδευσης», μια και το να πιστεύουν στο Ισλάμ θεωρείται κάποιες φορές πως συνιστά διανοητικό πρόβλημα!
Είδατε όμως να έχουν δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον γι’ αυτούς τους ανθρώπους οι φανατικοί σαλαφιστές ή ακόμη και οι προπαγανδιστές της τζιχάντ; Ασχολήθηκαν ποτέ το ισλαμικό κράτος και οι πιστοί τους οποίους διαφεντεύει για τους πληθυσμούς αυτούς; Το ενδιαφέρον όλων αυτών βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στην Ευρώπη, τις αξίες της οποίας θέλουν να διαβρώσουν και την κοινωνική της συνοχή να ανατρέψουν. Ακόμα και με τις πιο αποτρόπαιες πράξεις τρομοκρατίας…
Αυτόματες κάμερες στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου στη Βραζιλία, αποκαλύπτουν - για πρώτο φορά - στιγμιότυπα από την κοινότητα των Massaco, η οποία ακμάζει παρά τις περιβαλλοντικές απειλές.
Ο Ζέλσον Μαρτίνς σκόραρε κόντρα στη Λαμία και έδωσε το τρίποντο αλλά μέχρι τότε ήταν ο Τζολάκης που κράτησε τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι, συνεχίζοντας το σπουδαίο φετινό σερί.
Οι Γλύξμπουργκ επέλεξαν για επίθετο το «De Grece», το οποίο παραπέμπει σε αξίωμα και δείχνει την εμμονή τους με τον τίτλο, τον οποίο ο ελληνικός λαός τους αφαίρεσε με το δημοψήφισμα του 1974.
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
