Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η θλιβερή εικόνα του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών ήταν από τις πιο σοκαριστικές των τελευταίων χρόνων στο θέμα ελληνικό πανεπιστήμιο. Υπήρξαν πάμπολες φορές τραμπουκισμοί, βανδαλισμοί και έκτροπα στους χώρους των ΑEΙ μας, αλλά αυτή η εικόνα ξέφυγε από κάθε όριο. Οι δράστες επικηρύχτηκαν από τον υπουργό προστασίας του πολίτη με εκατό χιλιάδες ευρώ.
Κάποια στιγμή αργά το βράδυ και μετά τη συσσωρευμένη αντίδραση στα κοινωνικά δίκτυα, έβγαλε και η υπουργός παιδείας ανακοίνωση καταδικάζοντας την επίθεση.
Κι εμείς οι πανεπιστημιακοί λίγο έλειψε να μαλώσουμε διαδικτυακά για το αν ήταν πρέπον η αναπαραγωγή της ντροπιαστικής εικόνας, την στιγμή που αυτή η ίδια η εικόνα ήταν που πυροδότησε την αγανάκτηση και την οργή όλων. Κοινός παρονομαστής της αντίδρασης το ξεφόρτωμα του γεγονότος στο φασισμό, στους τραμπούκους, στους αναρχοαυτόνομους, γενικώς, και από Δευτέρα πίσω στα συνηθισμένα. Έίναι και η πανδημία που κυριαρχεί στις ειδήσεις οπότε το γεγονός πολύ σύντομα θα απωλέσει τα πέντε λεπτά δημοσιότητας του.
Διακρίνετε μια απαισιοδοξία; Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν συνεχώς τα τελευταία χρόνια, κάποιες φορές ακόμη σκληρότερα. Αυτά του 2008, ήταν τέτοια. Αλλαξε κάτι; Ξεχάστηκαν γρήγορα. Και όταν δεν ξεχνιούνται ο υπουργός κάνει ένα νέο νόμο που είτε καταργείται από τον αμέσως επόμενο, είτε δεν εφαρμόζεται ποτέ. Συνέβη το 2011.