Οι πλάκες του Μπόλονι, το χαμόγελο του Καρλίτος και μια ομάδα που ξυπνά

Τα όσα έγιναν εντός αγωνιστικού χώρου και ο Παναθηναϊκός πήρε την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα έχουν εξήγηση. Και μάλιστα… απλή. Υπήρχε στο γήπεδο ένα σέντερ φορ που είναι… killer. Αρκεί να αγωνίζεται εκεί που αγωνίζεται από τότε που έφυγε ο Πογιάτος. Ο Καρλίτος είναι φορ περιοχής. Και όταν τον βάζεις εκεί, αυτός βάζει δύο γκολ και καθαρίζει ένα ματς.

Οι παίκτες του Λάζλο Μπόλονι έκαναν αυτό που τους είχε πει ο προπονητής τους μία μέρα μετά το ματς με τον ΟΦΗ. «Δεν γίνεται να βάζετε δύο γκολ εκτός έδρας και να μην κερδίζετε ένα τέτοιο ματς», τους είπε τότε ο Ρουμάνος. Δύο εβδομάδες αργότερα σημείωσαν δύο γκολ εκτός έδρας και συνέβη το…  φυσιολογικό. Κέρδισαν σε μια έδρα που ο Παναθηναϊκός έφτυνε αίμα κάθε φορά που πήγαινε. Κόντεψε να γίνει η Λαμία ο εφιάλτης του τριφυλλιού.

Χρειάστηκε και ο Διούδης, ο οποίος απέδειξε στο πέναλτι του Ρόμανιτς πως πια δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίζουμε σαν έναν απλά καλό τερματοφύλακα. Αλλά σαν ένα πορτιέρο κλάσης. Επιπέδου Εθνικής ομάδας. Κράτησε όρθια την ομάδα στην «ανάποδη» που της έτυχε. Σε ένα παιχνίδι που θα… στράβωνε από το πουθενά, αφού οι «πράσινοι» έδειχναν πως «το έχουν». Κι αν δεν ήταν ο Διούδης να πιάσει το πέναλτι, μπορεί η ψυχολογία να έφερνε ανατροπή στην εικόνα.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην ενθουσίασε με την εικόνα του και να μην έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης. Όμως είχε μια αμυντική λειτουργία που του επέτρεψε να μην απειληθεί καθόλου σε ροή αγώνα, είχε ψυχραιμία στο παιχνίδι του, έκανε άψογη διαχείριση του υπέρ του σκορ και άρχισε να βάζει πράγματα που δεν τα βλέπαμε. Γκολ από στημένο με κίνηση και κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι, οι εξτρέμ του άρχισαν να πατούν πολύ στην αντίπαλη περιοχή και οι Μαουρίσιο – Κουρμπέλης δείχνουν πως όταν «κουμπώσουν» καλά και έχουν παιχνίδια ο ένας με τον άλλον θα δημιουργήσουν εξαιρετικό δίδυμο.

Εκείνο που κρατάω περισσότερο απ’ όλα είναι πως είδαμε στην ομάδα του Παναθηναϊκού και πάλι χαμόγελα, καλό κλίμα, πλάκες, αστεία. Ο Μπόλονι είναι μια προσωπικότητα που θα μας χαρίζει κάθε Κυριακή μια στιγμή που θα θυμόμαστε. Την περασμένη εβδομάδα είχε την αγκαλιά και την κουβέντα με τον Ουάρντα, χθες είχε την ατάκα «έπρεπε να βάλεις χατ τρικ» προς τον Καρλίτος και τη… φάπα στον Βιγιαφάνιες.

Μια ομάδα που ξυπνά όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και έξω απ’ αυτό. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η ψυχολογία, η αυτοπεποίθηση, τα χαμόγελα, η πίστη στις δυνατότητες του συνόλου. Μονάχα έτσι θα προοδεύσει.