Για τη Θεσσαλονίκη  ισχύει πλέον η φράση του μεγάλου Θουκυδίδη «ουδέν έστιν ότι ουκ απώλετο» (δεν υπάρχει τίποτε που να μη χάθηκε).

Γιατί; Γιατί το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Ελλάδας, το οποίο παράγει το 13% του ΑΕΠ της χώρας μας,  με 1.500.000 περίπου εκατομμύρια κατοίκους…

Οδηγείται στον αργό οικονομικό θάνατο μετά την επιβολή του δεύτερου καθολικού lockdown.

Και αυτό, γιατί το λιανεμπόριο θα  νεκρώσει ξανά και εκατοντάδες ή χιλιάδες επιχειρήσεις δεν θα λειτουργήσουν.

Και αυτό, γιατί η ανεργία ή η υποαπασχόληση θα φθάσουν στο ζενίθ.

Και αυτό, γιατί χιλιάδες εργαζόμενοι θα ζουν με τα επιδόματα («ελεημοσύνης»)   που θα δώσει η κυβέρνηση των 500 ή 600 ευρώ .

Και αυτό γιατί χιλιάδες ελευθεροεπαγγελματίες (νέοι δικηγόροι κλπ) δεν θα μπορούν να εξοφλήσουν ούτε τα λειτουργικά έξοδα του γραφείου τους, αφού δεν θα υπάρχει «οικονομική ύλη», ούτε θα λειτουργούν τα δικαστήρια.

Και θα μπορούσε να συνεχίσει κανείς την απαρίθμηση των αρνητικών εκείνων μεγεθών, τα οποία «εκκολάπτει» ένα δεύτερο (και ίσως αιφνίδιο) καθολικό  lockdown, αλλά η μεθοδολογία τούτη θα ήταν εντυπωσιακή, αλλά δεν θα είχε κανένα νόημα.

Και βεβαίως θα έλεγε κανείς εύλογα το εξής: Στη στάθμιση ανάμεσα στη διάσωση των ανθρώπινων ζωών  και σε οτιδήποτε άλλο (οικονομία ή εργασία) , υπερισχύει αναμφίβολα η διάσωση των ανθρώπινων ζωών (και δη των ηλικιωμένων).

Όταν, όμως, επιβάλλεται ένα δεύτερο lockdown ( και ίσως στο μέλλον και ένα τρίτο), τότε η «επανάληψη» ενός φαινομένου δεν συνιστά απλώς μια «φάρσα», όπως έλεγε ο Κάρολος Μαρξ, αλλά μια τραγωδία..

Γιατί εκτός από το βιολογικό θάνατο, φιγουράρει πλέον έντονα και ο οικονομικός θάνατος πολλών ανθρώπων!

Κατά συνέπεια έχουμε να κάνουμε με μια ισορροπία τρόμου και επομένως  εξ αντικειμένου τίθεται και το ζήτημα των ευθυνών!

Δηλαδή, πώς φθάσαμε στο τραγικό αποτέλεσμα να νεκρώνει καθολικά το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Ελλάδας .

Και η ανίχνευση τούτη είναι απαραίτητο να γίνει, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα και στο μέλλον!

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πιστεύω οπωσδήποτε , ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ένα μεγάλο μερίδιο  ευθύνης, γιατί η οικονομική καραντίνα είναι σε τελευταίο επίπεδο μια «πολιτική απόφαση», άσχετα αν την προτείνουν οι ειδικοί λοιμωξιολόγοι!

Και κάνω αυτή την παρατήρηση , γιατί και ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας και ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας , εδώ και αρκετές ημέρες έλεγαν το «αυτονόητο»!

Ενόψει, μάλιστα, της ιατρικής παραδοχής, ότι ο ιός έχει μεγάλη διασπορά στον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης και οι ΜΕΘ για τον Covid-19 αρχίζουν να εξαντλούνται επικίνδυνα..

Ποιο ήταν το αυτονόητο μέγεθος το οποίο δεν άκουε ο πρωθυπουργός; Ότι θα ήταν καλύτερο τα ήδη ληφθέντα μέτρα να γίνουν πιο αυστηρά (πχ να απαγορεύεται η κυκλοφορία από τις 8 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί).

Ίσως , έτσι, να αποφεύγαμε την καταστροφή την οποία συνεπάγεται για τη Θεσσαλονίκη το δεύτερο καθολικό) lockdown (εάν ληφθεί μάλιστα υπόψη ότι ακυρώνονται και όλες οι διεθνείς πτήσεις προς το αεροδρόμιο «Μακεδονία»)!

Και κάτι τελευταίο. Οι παραπάνω σκέψεις δεν υπαγορεύονται καθόλου από τη φιλοσοφία μιας «κομματικής αντιπολίτευσης».

Ωστόσο, δεν είναι δυνατό να νεκρώνει οικονομικά το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Ελλάδας και να πιστεύουν κάποιοι ,ότι δεν θα ασκηθεί κριτική στην επιλογή τούτη ( με σημείο αναφοράς το δημόσιο συμφέρον)!

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα άλλο θανάσιμο παράγοντα, ο οποίος  συνέβαλε σίγουρα στη διασπορά του ιού στη Θεσσαλονίκη.

Αναφέρομαι στη «διονυσιακή παραφορά» τμημάτων της νεολαίας που έκαναν- ο ένας πάνω στον άλλο- θανατηφόρα πάρτυ στο χώρο του πανεπιστημίου ή αλλού, εμφορούμενοι προφανώς από την καταστροφική  ιδεολογία του carpe diem (: ας φάμε, ας πιούμε , αύριο πεθαίνουμε)..

Έτσι όμως δεν μπορούμε να πάμε μπροστά ως χώρα!

Καλφέλης  Γρηγόρης – Καθηγητής της Νομικής Σχολής του  Α.Π.Θ – Kalfelis@law.auth.gr

Headlines