Τόπο στους νέους Αμερικανούς

Οσοι ασχολούνται με τις κοινωνικές επιστήμες, και δη με την πολιτική επιστήμη, συχνά μελετούν τις πολιτικές συμπεριφορές μέσα από ένα γενεακό πρίσμα. Ξεκινούν με βάση την υπόθεση πως οι άνθρωποι που γεννιούνται και μεγαλώνουν κατά την ίδια χρονική περίοδο εκτίθενται σε μία παρόμοια σειρά χαρακτηριστικών – οικονομικές, κοινωνικές, τεχνολογικές, πολιτικές συνθήκες – που τους εμπνέουν μια παρόμοια στάση. Χωρίζουν, έτσι, τους ανθρώπους σε γενιές, με τη βοήθεια ενός μείγματος επιστήμης και τέχνης. Ο Τζο Μπάιντεν, για παράδειγμα: είναι 77 χρόνων, γεννημένος τον Νοέμβριο του 1942, και αυτό τον κατατάσσει στην επονομαζόμενη Σιωπηλή Γενιά – τη γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν μεταξύ 1928-1945, και επηρεάστηκαν σημαντικά από τη Μεγάλη Υφεση ή τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ή ο Ντόναλντ Τραμπ: είναι 74 χρόνων, γεννημένος τον Ιούνιο του 1946, και αυτό τον κατατάσσει (οριακά), στους Baby Boomers, τη γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν μεταξύ 1946-1964, κατά την περίοδο της ευημερίας που ακολούθησε τον Πόλεμο.

Τόσο η Σιωπηλή Γενιά όσο και οι Baby Boomers (μεμονωμένοι εκπρόσωποί τους δεν κρίνουν το σύνολο) είχαν ισχυρό δεσμό με την πολιτική, ισχυρή αίσθηση ευθύνης του πολίτη. Αντίθετα, η Γενιά Χ, όσοι γεννήθηκαν μεταξύ 1965-1980, ταυτίστηκε με ένα χαμηλότερο ενδιαφέρον συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία. Με τους Millennials, όσους γεννήθηκαν μεταξύ 1981-1996, τα πράγματα άρχισαν πάλι να αλλάζουν, τα μέλη της δεν έβλεπαν απαραίτητα την πολιτική διαδικασία ως έναν τρόπο επίλυσης των δημόσιων προβλημάτων, έκλιναν όμως περισσότερο προς τον εθελοντισμό και τον ακτιβισμό. Κι έπειτα ήρθε η Γενιά Ζ, όσοι έχουν γεννηθεί από το 1997 και εξής, και αυτοί οι νέοι Αμερικανοί δείχνουν σύμφωνα με τους ειδικούς τεράστιο ενδιαφέρον για την πολιτική, και τη χρήση των πολιτικών θεσμών, των δημοκρατικών θεσμών, ως τρόπο επίλυσης των κοινών προβλημάτων.

Υπάρχουν σήμερα 88 εκατομμύρια Millennials ή «Gen Z» στις ΗΠΑ. Χαρακτηρίζονται συχνά «γηγενείς της ψηφιακής εποχής» και είναι, αναμφισβήτητα, οι γενιές με τη μεγαλύτερη εθνοτική και φυλετική ποικιλότητα στην αμερικανική Ιστορία. Εχουν, επίσης, υψηλό επίπεδο μόρφωσης, υψηλότερο από τις προηγούμενες γενιές σε αυτό το στάδιο της ζωής τους. Αντιμετωπίζουν όμως σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, έχουν να διαχειριστούν φοιτητικά δάνεια, μία ακόμα Μεγάλη Υφεση, συν μία πανδημία. Πολλοί ειδικοί λοιπόν, όπως η δρ Ελίζαμπεθ Μάτο, επικεφαλής του Κέντρου για την Πολιτική Συμμετοχή των Νέων στο πανεπιστήμιο Rutgers του Νιου Τζέρσι, φοβούνταν πως το ποσοστό της συμμετοχής των νέων 18-29 χρόνων σε αυτές τις προεδρικές εκλογές θα ήταν μικρότερη και από το 46,1% των προεδρικών εκλογών του 2016, πολύ μακριά από το 51,1% των προεδρικών εκλογών του 2008, όταν πρωτοεξελέγη ο Μπαράκ Ομπάμα, το 52% των προεδρικών εκλογών του 1992, όταν πρωτοεξελέγη ο Μπιλ Κλίντον, και από το ρεκόρ του 55,4% που σημειώθηκε το 1972, όταν μειώθηκε η ηλικία ψήφου στις ΗΠΑ από τα 21 στα 18 έτη.

Γιατί πολλοί φοιτητές ανά τη χώρα δεν βρίσκονται, λόγω πανδημίας, στις πανεπιστημιουπόλεις, δεν έχουν λοιπόν την ώθηση και τη βοήθεια που αυτές παραδοσιακά παρείχαν ώστε να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους και να πάνε να ψηφίσουν, και φέτος λόγω κατάστασης πολλές εκλογικές διαδικασίες έχουν αλλάξει, κάποιες πολιτείες δέχονται αποκλειστικά επιστολικές ψήφους – όλα αυτά μπορεί να μπερδέψουν τους νέους, να τους κρατήσουν μακριά από την κάλπη, μακρύτερα και από ό,τι συνήθως.

Κι όμως. Σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφοριών και Ερευνας CIRCLE του πανεπιστημίου Tufts, μέχρι και τις 27 Οκτωβρίου είχαν ψηφίσει περισσότεροι από 7.000.000 νέοι ηλικίας 18-29 χρόνων – οι 4.000.000 από αυτούς, σε 14 πολιτείες – κλειδιά που μπορεί να κρίνουν την προεδρία και τον έλεγχο της Γερουσίας. Μόνο στο Τέξας, είχαν ήδη ψηφίσει 1 εκατομμύριο νέοι, έναντι 1,2 εκατομμυρίου που ψήφισαν συνολικά στις εκλογές του 2016. Στη Φλόριντα, τη Βόρεια Καρολίνα, την Τζόρτζια, είχε ήδη ψηφίσει ένα 50% – 60% όσων ψήφισαν συνολικά το 2016. Και οι νέοι προτιμούν συνήθως να ψηφίζουν ανήμερα των εκλογών, όχι νωρίτερα. Το ποσοστό της συμμετοχής τους, λοιπόν, αναμένεται να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Οσο για την προτίμησή τους, με βάση πρόσφατη δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Πολιτικής του Χάρβαρντ, ένα 63% των νέων 18-24 χρόνων που δήλωσαν πως «σίγουρα θα ψηφίσουν» επιλέγουν Μπάιντεν. Οπως σχολίασε χαρακτηριστικά ο Τζάστιν Τσενγκ, επικεφαλής του Σχεδίου Κοινής Γνώμης του Χάρβαρντ, «οι νέοι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει με τον φόβο των επιθέσεων με όπλα στα σχολεία, έχουν γίνει μάρτυρες των καταστροφικών δυνάμεων της ανεξέλεγκτης κλιματικής αλλαγής, έχουν συμμετάσχει σε διαδηλώσεις κατά της φυλετικής και οικονομικής αδικίας και διψούν για ήρεμη ηγεσία, ένα ζευγάρι ασφαλή χέρια».

Η «Gen Z», οι Millennials, μοιάζει να ψηφίζουν μαζικά ώστε να εκλεγεί στην αμερικανική προεδρία ένας εκπρόσωπος της Σιωπηλής Γενιάς. Για τους κοινωνικούς επιστήμονες, θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο. Για τον απλό, μέσο (μη ψεκασμένο) κάτοικο αυτού του πλανήτη, μια τεράστια ανακούφιση.