Η «φαγωμάρα» επιστημόνων – πολιτικών και τα λάθη που έγιναν

Το σκηνικό μια χαρά στημένο. Συνέντευξη τύπου με τέτοιο τρόπο, με τον Τσιόδρα δίπλα στον πρωθυπουργό και τους δημοσιογράφους από τα γραφεία τους να κάνουν ερωτήσεις, πρώτη φορά στα χρονικά.

Ένα Μέγαρο Μαξίμου που έμοιαζε με πολεμικό κέντρο επιχειρήσεων. Αλλωστε ο Κ. Μητσοτάκης και ο Σ. Τσιόδρας μίλησαν για πόλεμο και για την μεγαλύτερη υγειονομική κρίση των τελευταίων 100 ετών.

Οι ανακοινώσεις λοιπόν για γενικό lockdown τις επόμενες τρεις εβδομάδες (σίγουρα θα είναι περισσότερο) έγιναν, η Ελλάδα από το Σάββατο μπαίνει σε καραντίνα, αλλά δεκάδες και εκατοντάδες πολίτες θα νοσήσουν και κάποιοι θα φύγουν από τη ζωή.

Εκ των υστέρων μπορούν πολλοί να κάνουν κριτική.

Για τα μέτρα που δεν ελήφθησαν, γι’ αυτά που δεν εφαρμόστηκαν έγκαιρα, για ένα συνονθύλευμα απόψεων που έκαναν κακό στην προσπάθεια καταπολέμησης της πανδημίας.

Μετά Χριστόν προφήτες πάντα θα υπάρχουν, ειδικά στην πολιτική όπου κυριαρχεί το δόγμα «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Όμως, μπροστά σ’ αυτή τη νέα πραγματικότητα δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε σε μια πολύ σημαντική πτυχή όλης αυτής της μάχης από την άνοιξη και μετά.

Ορισμένοι θα αμφισβητήσουν τα γραφόμενά μου, αλλά έτσι είναι πάντα. Όπως δεν μπορείς να αγιοποιείς κανέναν, όπως δεν μπορείς να τον κατακρίνεις συλλήβδην, έτσι δεν μπορείς και να μη λες αλήθειες.

Ειδικά όταν διακυβεύονται πολλά, κυρίως ανθρώπινες ζωές, η «υγεία» των νοσοκομείων, οι αντοχές του ΕΣΥ, των γιατρών και των νοσηλευτών που εδώ και μήνες περνούν πολύ δύσκολα.

Και η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα εμφανίστηκε εν μέσω πανδημίας η «αρρώστια» της φαγωμάρας. Οσο κι αν κάποιοι το διαψεύδουν, επί πολλές εβδομάδες, ειδικά μετά το τέλος της πρώτης καραντίνας, επιστήμονες και πολιτικοί είχαν αποδυθεί σε αγώνα επικράτησης των απόψεών τους.

Βγάζουμε από το κάδρο τον πρωθυπουργό και κάποιους από το επιτελείο του οι οποίοι έδειξαν εμπιστοσύνη στους λοιμωξιολόγους και άκουσαν τις απόψεις τους, παίρνοντας και αποφάσεις με μεγάλο κόστος.

Μιλάω για ορισμένους πολιτικούς οι οποίοι στις αρχές του καλοκαιριού, έγραψαν στα παλιά τους τα υποδήματα τις εισηγήσεις για ελεγχόμενη τουριστική κίνηση.

Και είδαμε τα αποτελέσματα με τα εισερχόμενα κρούσματα.

Οι εισηγήσεις και οι εκκλήσεις που δεν εισακούστηκαν

Μιλάω για τις εισηγήσεις που έκαναν συγκεκριμένοι, πολλοί σοβαροί γιατροί, για λήψη μέτρων πιο σκληρών και μέσα στο καλοκαίρι, αλλά κανείς δεν ήθελε να «ταράξει» την τουριστική νιρβάνα και τα μπάνια του λαού.

Μιλάω για εισηγήσεις που είχαν γίνει για καθολική χρήση της μάσκας εδώ και εβδομάδες, αλλά κανείς δεν τολμούσε να πάρει την απόφαση γιατί πίστευε ότι θα έχει κόστος.

Μιλάω για τις προτάσεις που είχαν γίνει ώστε να ενισχυθεί περαιτέρω το Σύστημα Υγείας, και ειδικά οι ΜΕΘ, αλλά που τελικά εφαρμόστηκαν ημίμετρα με αποτέλεσμα να λέμε τώρα ότι η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο.

Ποιος μπορεί να διαψεύσει το γεγονός ότι οι επιστήμονες έβλεπαν το κακό να έρχεται, εισηγούνταν σκληρά μέτρα, αλλά κάποιοι μπλόκαραν αυτές τις εισηγήσεις;

Ποιος να διαψεύσει ότι έγιναν ομηρικοί καυγάδες μεταξύ των δύο πλευρών;

Ότι πολλές φορές επικράτησαν πιέσεις από τοπικούς φορείς ή από κλάδους για να μην κλείσει η τάδε πόλη, ο δείνα κλάδος ή για να κλείσει αφού περνούσε ένα διήμερο ή τριήμερο όπου η πληρότητα ήταν 80% και 90%.

Δυστυχώς, πολλές φορές η κυβέρνηση αναλώθηκε σε μάχες χαρακωμάτων.

Τα έβαλε πότε με τις πλατείες, πότε με τα περίπτερα που πουλούσαν αλκοόλ, πότε με τους πιτσιρικάδες που «δεν ακούνε» και πότε με τους ηλικιωμένους που ξαναβγήκαν από τα σπίτια τους.

Και δυστυχώς, είναι πολιτικές υπεκφυγές όλες οι απαντήσεις που έχουν δοθεί (και από τον πρωθυπουργό σήμερα) για μια σειρά από ζητήματα όπως:

Γιατί, ενώ υπήρξε πολύς χρόνος δεν στηρίχθηκαν όσο έπρεπε τα νοσοκομεία;

Γιατί δεν έγιναν χιλιάδες προσλήψεις που θα στήριζαν τις ΜΕΘ;

Γιατί αφήσαμε τα σχολεία των αιθουσών με 25 και 30 παιδιά να λειτουργούν;

Γιατί επέδειξε αδυναμία το κράτος να πείσει ή να εμποδίσει τις γεμάτες πλατείες, τα γεμάτα μπαράκια και ένα χάος που προκαλούσε υγειονομική βόμβα καθημερινά.

Είναι πολλά τα ερωτήματα, ειδικά για τη δεύτερη φάση της πανδημίας, αλλά είναι και η ώρα της μάχης. Μετά ο καθένας θα πρέπει να απαντήσει και να αναλάβει το δικό του μερίδιο από τις ευθύνες.