Ο Λουκασένκο στον Λευκό Οίκο

Ακόμη και με τον Ντόναλντ Τραμπ να δεσπόζει στο πολιτικό τοπίο της Αμερικής, έχοντας παρακολουθήσει στιγμή προς στιγμή, στα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, τον βιασμό του προεδρικού θεσμού από τον 45ο κάτοχό του, δεν περίμενα να φθάσει η στιγμή που θα ακούσω αμερικανό πρόεδρο να ζητεί να σταματήσει η καταμέτρηση των ψήφων, επειδή ο ίδιος αποφάσισε ότι κέρδισε. Δεν περίμενα ποτέ, θέλω να πω, ότι θα έβλεπα έναν Λουκασένκο στον ρόλο του προέδρου των ΗΠΑ.

Η δημοκρατία δεν είναι μόνο το αποτέλεσμά της, δηλαδή η πραγματοποίηση της βούλησης του λαού, αλλά και η όλη πορεία μέσω της οποίας καταλήγεις εκεί. Μια πολύπλοκη διαδικασία, που δεν είναι μόνο η διενέργεια ελεύθερων και αδιάβλητων εκλογών, αλλά και ένα σωρό άλλα πράγματα, από το κράτος δικαίου μέχρι τα πολιτικά ήθη. Αυτά τα δύο, αποτέλεσμα και διαδικασία, στη δημοκρατία είναι συνυφασμένα: το ένα δεν υφίσταται χωρίς το άλλο.

Δεν είναι τυχαίο, αν το προσέξετε, ότι οι ανά τον κόσμο αυταρχικοί ηγέτες, τύπου Πούτιν, Ερντογάν κ.ά., επικαλούνται πάντα την πραγματοποίηση της λαϊκής βούλησης και καταπατούν συστηματικά το πλέγμα των κανόνων και των διαδικασιών, με το οποίο μια κοινωνία καταλήγει ελεύθερα στην έκφραση της λαϊκής βούλησης. Αυτό, λοιπόν, που θα έκανε ο Λουκασένκο της Λευκορωσίας αν βρισκόταν στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, το είδαμε χθες από τον Τραμπ. Αφού προηγούμαι, νίκησα! Οπότε πετάμε τις υπόλοιπες ψήφους στα σκουπίδια. (Ή, εν πάση περιπτώσει, στην ανακύκλωση – γι’ αυτούς είναι το ίδιο…)

Ολα αυτά τα χρόνια, εμείς που βλέπουμε με θαυμασμό τη χώρα στην οποία ξεκίνησε για πρώτη φορά στον σύγχρονο κόσμο το πείραμα «μια κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και για τον λαό», όπως το είπε ο Λίνκολν στο Γκέτισμπεργκ, παρακολουθούμε με φρίκη τι κάνει ο Τραμπ στο δύσμοιρο το προεδρικό αξίωμα, μέσα στην κρεβατοκάμαρά του. Τώρα μας ανοίγει την πόρτα να δούμε τι του κάνει και μέσα στην τουαλέτα του…

Ηταν βέβαια εμφανώς καταβεβλημένος την ώρα της παρέμβασης (ήταν στις 2 τα ξημερώματα εκεί) και ο πρόεδρος κάθε δύο λέξεις πετούσε και ένα «μπιούτιφουλ», σαφής ένδειξη ότι λειτουργούσε στο ρελαντί. Παρ’ όλα αυτά, τέτοια ωμή παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία, που ισοδυναμεί με νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος, διατυπωμένη μάλιστα τόσο άνετα, χαλαρά και εκ του προχείρου, λες και παράγγελνε πίτσα από το τηλέφωνο, είναι πρωτοφανής και ίσως αποτελεί το μέγιστο μέχρι στιγμής θεσμικό ατόπημα του Τραμπ…

Μαλλιοτραβήγματα

Ο καβγάς ξεκίνησε από μια ανάρτηση της Ρένας Δούρου στα social media, στην οποία κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι θυσιάζει τους εργαζομένους στον κλάδο της εστίασης, «με πρόσχημα την πανδημία». Με άλλα λόγια, υποστηρίζει ότι η πραγματική σκοπιμότητα της κυβέρνησης είναι να θυσιάσει τη συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων, ενώ η πανδημία είναι απλώς το βολικό πρόσχημα.

Ηταν ένας ισχυρισμός τόσο λενινιστικά χονδροειδής στην ηλιθιότητά του, ώστε η ΝΔ τής απάντησε με ανακοίνωση στην οποία την ανακηρύσσει «φαβορί για το στέμμα στο πρωτάθλημα των ψεκασμένων». Η Δούρου εξεμάνη, απάντησε με ένα κατεβατό αρλούμπες, που καταλήγουν στο εξής: «Δεν είμαστε αρνητές του ιού, απλά αρνούμαστε την υγειονομική ανασφάλεια και την οικονομική εξαθλίωση στην οποία καταδικάζετε την κοινωνία». Να το πω με απλά λόγια: δεν αρνούνται την πραγματικότητα, μόνο τις συνέπειές της. Τρέχα γύρευε, δηλαδή…

Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω τα πρωτεία της Ρένας Δούρου στο «πρωτάθλημα των ψεκασμένων», που αναφέρει η ΝΔ στην ανακοίνωσή της, αναρωτιέμαι πόσο διαφέρει η θέση της από εκείνη της προέδρου Φώφης, που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «στοχοποιεί» τον κλάδο της εστίασης. Μόνο κατά την ένταση, επί της ουσίας το ίδιο λένε. Δεν γνωρίζω την οργανωτική Αρχή του εν λόγω πρωταθλήματος, αλλά ίσως θα έπρεπε να εξετάσουν το ενδεχόμενο μιας διάκρισης (ενός επαίνου, μιας πλακέτας, οτιδήποτε…) και για την πρόεδρο.