Η ποιοτική μετάβαση προς το θάνατο

Στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν το πρωί ο πρωθυπουργός και ο Σωτήρης Τσιόδρας αναφορικά με τα νέα μέτρα που κρίθηκε σκόπιμο να ληφθούν προκειμένου να αναχαιτιστεί η πανδημία, ο καθηγητής αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στον τρόπο με τον οποίο λαμβάνουν αποφάσεις και ενεργούν οι γιατροί όταν ο αριθμός των ασθενών που χρειάζονται εντατική θεραπεία ξεπερνά τις δυνατότητες ενός συστήματος υγείας.

Εξήγησε ότι στην κορύφωση του κύματος της γρίπης, για παράδειγμα, οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι, με βαθιά συναίσθηση του καθήκοντός τους, να προβούν σε επιλογή των ανθρώπων που διασωληνώνονται.

Ότι η διασωλήνωση είναι ορισμένες φορές παρατεταμένη διαδικασία θανάτου και όχι παράταση της ζωής, μιας ποιοτικής ζωής.

Ότι οι γιατροί, στην καθημερινή ιατρική πρακτική, αντιμετωπίζουν ένα τρομερό ηθικό δίλημμα που αφορά τους υπερήλικες με πολλαπλά προβλήματα υγείας: παράταση της ζωής τους, βάρβαρη και με επιπλοκές, ή ποιοτική μετάβαση αυτών προς το θάνατο;

Τέλος, ο καθηγητής υπογράμμισε ότι ο θάνατος είναι κάτι που οι γιατροί αποδέχονται με βαθιά ταπείνωση.

Τα λόγια του Σωτήρη Τσιόδρα προκάλεσαν αντιδράσεις, προπάντων η αναφορά του στην ποιοτική μετάβαση των βαρέως νοσούντων υπερηλίκων προς το θάνατο, που χαρακτηρίστηκε ατυχής και κυνική.

Κατά την άποψή μου ο πολύπειρος καθηγητής παρουσίασε απλώς τα πράγματα ως έχουν, χωρίς να τα ωραιοποιεί, με κουβέντες όπως πάντα μετρημένες.

Δυστυχώς, τα συστήματα υγείας και η ιατρική επιστήμη έχουν πεπερασμένες δυνατότητες, η ανθρώπινη ζωή έχει αρχή και τέλος.

Το μόνο που μπορεί να προσφέρει η ιατρική επιστήμη σε ασθενείς με νόσο τελικού σταδίου είναι η παρηγορητική φροντίδα, η όσο το δυνατόν πιο ομαλή ολοκλήρωση της ζωής τους.

Επιτέλους, θα μπορέσουμε κάποτε να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, να αντικρίσουμε με θάρρος αλλά και αίσθημα ευθύνης τον κίνδυνο που διατρέχουμε, χωρίς να αναζητούμε αποδιοπομπαίους τράγους;