Πολιτισμός ή βαρβαρότητα

Οχι, δεν είναι εχθροί μας τα δύο δισεκατομμύρια των μουσουλμάνων του πλανήτη. Και, όχι, δεν υπάρχει ένα, ενιαίο και μισαλλόδοξο Ισλάμ. Τρανή απόδειξη, ότι λίγες ώρες πριν ένας φανατικός ισλαμιστής σπείρει τον τρόμο στη Βιέννη, κάποιοι άλλοι φανατικοί ισλαμιστές γάζωναν το Πανεπιστήμιο της Καμπούλ σκοτώνοντας τουλάχιστον 35 άτομα, τα περισσότερα από τα οποία ήταν φοιτητές. Οι τζιχαντιστές μισούν τους μουσουλμάνους ακόμη περισσότερο από τους χριστιανούς γιατί, αντί να μετέχουν σ’ έναν θρησκευτικό πόλεμο μαζί τους, σπουδάζουν, ερωτεύονται, διαβάζουν, ακούνε μουσική, πηγαίνουν στον κινηματογράφο.

Οχι, δεν συναινούν οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι με τους φανατικούς διά της σιωπής τους. Φοβούνται, δεν υπάρχει αμφιβολία. Δυσπιστούν, αφού οι καταγγελίες τους για τις πιέσεις, τις απειλές και τον γενικότερο εκφοβισμό που δέχονται προσκρούουν συνήθως σε κοσμικό τείχος. Κάθε τόσο, όμως, οι θρησκευτικοί τους ηγέτες αντιδρούν, με κίνδυνο της ζωής τους. Ο ιμάμης του Μπορντό πρωτοστατεί στις προσπάθειες καταπολέμησης του ριζοσπαστισμού στη Γαλλία. Μετά τις επιθέσεις του 2015, μια ομοσπονδία μουσουλμανικών οργανώσεων ζήτησε από τα τζαμιά να καλούν με τις προσευχές τους τον Θεό να προστατεύσει τη Γαλλία.

Οχι, δεν διεξάγουμε πόλεμο εναντίον του ισλάμ. Οπως είπε η πάντα διαυγής Ντόρα Μπακογιάννη σε πρόσφατη συνέντευξή της (Σκάι), «υπάρχει ένα Ισλάμ φιλήσυχο, ήρεμο, που σέβεται τις αρχές και τις ανθρώπινες αξίες, με αυτό το Ισλάμ κανένας στην Ευρώπη δεν έχει πρόβλημα». Το πρόβλημά μας είναι η ισλαμιστική τρομοκρατία, και για την καταπολέμηση αυτής της τρομοκρατίας ο ρόλος των μουσουλμάνων είναι αποφασιστικός. Ο Εμανουέλ Μακρόν το γνωρίζει, γι’ αυτό και τους έτεινε χείρα φιλίας με συνέντευξή του στο αλ-Τζαζίρα. Ο αυστριακός καγκελάριος Σερμπάστιαν Κουρτς το γνωρίζει, γι’ αυτό και μετά το προχθεσινό μακελειό στη Βιέννη τόνισε ότι «δεν θα αφήσουμε να πετύχει ο ισλαμικός εξτρεμισμός τον στόχο του, που είναι να χωρίσει την κοινωνία μας ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους». Ξεπερνώντας μάλιστα τον εαυτό του, αυτός ο άλλοτε κυβερνητικός εταίρος των ακροδεξιών πρόσθεσε: «Ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες».

Είναι χρήσιμο να διαλύονται μερικοί μύθοι σε μια εποχή που ευνοεί τα άκρα. Κι αυτό δεν μειώνει την ανάγκη υπεράσπισης των θεμελιωδών αξιών στις οποίες αναφέρθηκε χθες ο Κουρτς, των ελευθεριών για τις οποίες υπερηφανεύονται οι δυτικές δημοκρατίες. Αντιθέτως: οι ελευθερίες αυτές – της έκφρασης, της σάτιρας, της δημιουργίας, ακόμη και της βωμολοχίας – θα προστατευθούν καλύτερα αν είναι σαφές ποιος είναι ο εχθρός τους. Ο διχαστικός λόγος, εκείνος που κάποτε χώριζε τους ανθρώπους με βάση το δέρμα τους και τώρα κάνει το ίδιο με βάση το θρήσκευμά τους, ενισχύει τους φανατικούς, δεν τους απομονώνει.

Διορθώνοντας τον Κορνήλιο Καστοριάδη, ο αυστριακός καγκελάριος έθεσε χθες το δίλημμα στη σωστή του βάση: «πολιτισμός ή βαρβαρότητα». Εκεί θα δοθεί η μάχη.