Πρότυπο δημοκρατίας οι ΗΠΑ;

Είναι κάπως παράδοξο το γεγονός ότι μια χώρα, πιο σωστά μια υπερδύναμη, που διεκδικεί την ηγεσία του πλανήτη, έχει τόση δυσκολία να μπορέσει να ολοκληρώσει μια εκλογική διαδικασία.

Σκεφτείτε τα δεδομένα: στην προεδρική εκλογή στις ΗΠΑ ήδη ξέρουμε ποιος υποψήφιος πήρε τις περισσότερες ψήφους, δηλαδή κέρδισε τη λαϊκή ψήφο, παίρνοντας 3,7 εκατομμύρια ψήφους περισσότερους από τον αντίπαλό του: ο Μπάιντεν.
Και όμως ακόμη δεν ξέρουμε εάν αυτός είναι και ο επόμενος πρόεδρος, καθώς πρέπει να περιμένουμε τα αποτελέσματα στις Πολιτείες για να δούμε ποιος θα έχει τουλάχιστον 270 εκλέκτορες.

Και όχι μόνο αυτό: στην πραγματικότητα οι εκλογές στις ΗΠΑ έχουν έναν αριθμό Πολιτειών που είναι δεδομένες, που όλοι ξέρουν από πριν τι αποτέλεσμα θα βγάλουν, και όλα κρίνονται σε συγκεκριμένες Πολιτείες και το ποιος υποψήφιος θα τις πάρει.

Και αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να μην είναι ο πρώτος σε ψήφους υποψήφιος, αλλά να κερδίζει τις εκλογές.

Στην Ελλάδα θα το θεωρούσαμε απλώς καλπονοθευτικό σύστημα, όμως εκεί το θεωρούν κορυφαία δημοκρατική διαδικασία.

Και τα προβλήματα δεν τελειώνουν εκεί. Δείτε όλη την ιστορία με τις δικαστικές προσφυγές που θέλει να κάνει ο Τραμπ. Αυτό έχει να κάνει με ένα περίπλοκο σύστημα στο οποίο δεν μετρούν όλες οι ψήφοι το ίδιο και όπου δεν υπάρχουν ακριβώς κοινοί κανόνες παντού.

Ακόμη και το περίφημο σύστημα των “checks and balances”, που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει ότι μεταξύ την αμοιβαία ισορροπία και έλεγχο ανάμεσα στην εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία, ενίοτε καταλήγει σε κάθε λογής εμπλοκές, π.χ. όταν υπάρχουν διαφορετικοί συσχετισμοί στον Λευκό Οίκο, τη Γερουσία, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και το Ανώτατο Δικαστήριο.

Εδώ έχουν φτάσει στο σημείο όταν δεν μπορεί η κυβέρνηση να τα βρει με το Κογκρέσο για τον προϋπολογισμό να σταματούν να λειτουργούν για ένα διάστημα κρίσιμες κυβερνητικές υπηρεσίες.

Και βέβαια μόνο το γεγονός ότι αυτό το εκλογικό σύστημα κατορθώνει να βγάζει προέδρους τύπου Τραμπ που μετά θεωρούν ότι μπορούν να ζητούν να σταματάει η καταμέτρηση των ψήφων όταν το αποτέλεσμα δεν τους αρέσει, λέει πολλά.

Το κακό είναι ότι όλα αυτά έχουν ενδιαφέρον να τα βλέπεις σε καμιά ταινία, να τα διαβάζεις σε βιβλία ή να τα χαζεύεις από μακριά.

Όταν τα βλέπεις σε μια χώρα που έχει κάνει ουκ ολίγους πολέμους για να προωθήσει τη… δημοκρατία και την ελευθερία και έχει αρκετά πυρηνικά για να καταστρέψει τον πλανήτη, τότε τα πράγματα γίνονται κάπως ανησυχητικά