Κοροναϊός: Οι δύο καραντίνες και εμείς

Με το Ιστορικό Αρχείο των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ» συνήθως «ταξιδεύουμε» πολλές δεκαετίες πίσω.

Σήμερα όμως, πρώτη ημέρα της δεύτερης καραντίνας για τη χώρα μας, θα γυρίσουμε 7 μόνο μήνες πίσω, στον Μάρτιο του 2020 όταν, λόγω Covid-19, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας.

Μοιάζει σαν να έχουν περάσει χρόνια και την ίδια στιγμή πώς ήταν μόλις χθες. Λες και η πανδημία μάς έχει εγκλωβίσει σ’ ένα κελί άχρονο.

Πώς φτάσαμε στο πρώτο lockdown

H αντίστροφη μέτρηση για το πρώτο lockdown είχε ξεκινήσει στις 10 Μαρτίου του 2020. όταν αποφασίστηκε να κλείσουν τα σχολεία όλων των βαθμίδων και τα πανεπιστήμια.

Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα στην Ελλάδα είχαν φτάσει συνολικά τα 89, αριθμός που για τα δεδομένα των ημερών εκείνων αποτελούσε ραγδαία αύξηση.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 13 Μαρτίου, ανακοινώνεται πως κλείνουν οι κινηματογράφοι, τα θέατρα, τα εμπορικά κέντρα, οι χώροι εστίασης και πολλά ακόμα καταστήματα.

Με 73 επιβεβαιωμένα νέα κρούσματα την ημέρα εκείνη, ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων στη χώρα έφτασε στα 190, ενώ οι ασθενείς που νοσηλεύονταν διασωληνωμένοι ήταν πέντε. Μία ημέρα πριν, είχε καταγραφεί ο πρώτος θάνατος από Covid-19 στην Ελλάδα.

Στις 16 Μαρτίου απαγορεύτηκε προσωρινά «η τέλεση κάθε είδους λειτουργιών και ιεροπραξιών σε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους θρησκευτικής λατρείας».

Παρά το κλείσιμο των σχολείων, των καταστημάτων και των επισκέψιμων χώρων τα κρούσματα συνεχίζουν να αυξάνονται.

Την Κυριακή, 22 Μαρτίου καταγράφονται 94 νέα επιβεβαιωμένα κρούσματα SARS-CoV-2 αυξάνοντας τα συνολικά, στα 624. Από τους 124 ασθενείς που νοσηλεύονταν, 34 ήταν διασωληνωμένοι, ενώ οι νεκροί συνολικά έφταναν τους 15.

Το Σαββατοκύριακό εκείνο τα διόδια εξόδου των μεγάλων αστικών κέντρων είχαν γεμίσει από χιλιάδες αυτοκίνητα επίδοξων εκδρομέων, που είχαν αψηφήσει τις συστάσεις για περιορισμό των μετακινήσεών τους.

Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, Νίκος Χαρδαλιάς με έντονο ύφος, που άλλους ενόχλησε και άλλους ικανοποίησε, παρομοίωσε, τότε, τις ουρές των ΙΧ στα διόδια, με τις ουρές των φορτηγών στην Ιταλία που μετέφεραν εκατοντάδες  νεκρούς από Covid-19.

«Η Ιταλία είχε 10 νεκρούς και 322 επιβεβαιωμένα κρούσματα πριν από 24 ακριβώς ημέρες. Είχε δηλαδή περίπου τα αριθμητικά δεδομένα που έχουμε εμείς σήμερα (…) Έχουμε μια εικόνα από το κομβόι των στρατιωτικών φορτηγών με τα φέρετρα των συνανθρώπων μας στην Ιταλία και την εικόνα του κομβόι των αυτοκινήτων στα διόδια»

Το απόγευμα εκείνης της Κυριακής ο κύβος ερρίφθη.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, με διάγγελμά του, ανακοινώνει πως η χώρα μπαίνει σε απαγορευτικό κυκλοφορίας.

Συμπολίτες μου,

Πριν από λίγο, έδωσα εντολή στους συναρμόδιους υπουργούς να προχωρήσουν στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε από τις 6 το πρωί της Δευτέρας 23ης Μαρτίου, από αύριο δηλαδή, να ισχύσει απαγόρευση κάθε άσκοπης κυκλοφορίας και μετακίνησης πολιτών σε ολόκληρη την επικράτεια.

Είναι, ίσως, το τελευταίο βήμα μιας οργανωμένης Δημοκρατικής Πολιτείας. Που, όμως, πρέπει να γίνει εγκαίρως, για να μην γίνει μάταιο. Γιατί ο χρόνος δεν μετριέται, πλέον, σε μέρες, αλλά με ώρες. Και απαιτούνται τολμηρές και γρήγορες πρωτοβουλίες.

(…)

Έτσι, από αύριο το πρωί, στο δρόμο θα μπορούν να βρίσκονται μόνον όσοι κινούνται προς και από την εργασία τους. Αν κατευθύνονται για να προμηθευτούν τρόφιμα και φάρμακα. Αν επισκέπτονται γιατρό ή πρόσωπο το οποίο χρειάζεται φροντίδα. Και, όσοι ασκούνται ατομικά ή ανά δύο ή συνοδεύουν το κατοικίδιό τους. Τέλος, επιτρέπεται η εφάπαξ μετάβαση στον τόπο της μόνιμης κατοικίας τους, όσων βρίσκονται σε αστικά κέντρα»

Έτσι στις 23 Μαρτίου ξεκίνησε το πρώτο lockdown.

Η αβεβαιότητα και σε πολλές περιπτώσεις η έλλειψη ψυχραιμίας εκείνες τις πρώτες ώρες του lockdown ήταν διάχυτη.

Παρατηρήθηκε «επιδρομή» στα αντισηπτικά αναγκάζοντας την κυβέρνηση να επιβάλει πλαφόν ανώτατης ποσότητας που μπορούσε κανείς να αγοράσει.

Πολλοί επίσης συμπολίτες μας, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ένιωσαν έντονη ανασφάλεια για το αν θα επαρκούσαν τα αποθέματα σε χαρτιά υγείας.

Νοέμβριος 2020

Χθες, τελευταία ημέρα πριν την έναρξη του δεύτερου lockdown, πιο έμπειροι βέβαια πλέον, ιεραρχήσαμε διαφορετικά τις ανάγκες μας.

Οι δρόμοι της Αθήνας παρουσίασαν ένα πρωτοφανές μποτιλιάρισμα, για να συνωστιστούμε, έπειτα, σε ουρές που έφταναν μέχρι τους πλαϊνούς δρόμους των καταστημάτων και να αγοράσουμε τηλεοράσεις και ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Οι ελληνικές σειρές, τα ριάλιτι και φυσικά οι ξένες τηλεοπτικές πλατφόρμες αναμένεται να αποτελέσουν βασικό πυλώνα της ψυχολογικής μας υποστήριξης.

Την ίδια στιγμή, οι λίγοι πραγματικοί – και οι χιλιάδες κατα φαντασίαν – ελαιοπαραγωγοί, έσπευσαν να φύγουν για τη συγκομιδή της ελιάς και φράκαραν στα διόδια προς τα ελληνικά χωριά

Από την άλλη, εξοικειωμένοι πλέον με τις τηλεδιασκέψεις, δεν είμαστε διατεθειμένοι να επαναλάβουμε τα λάθη του πρώτου lockdown και να εμφανιζόμαστε μπροστά στον υπολογιστή σαν να βγήκαμε μόλις από το κρεβάτι. Κι αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση το αντιλήφθηκε, δίνοντας έτσι ειδική άδεια ώστε, παρά το lockdown, τα κομμωτήρια να μείνουν ανοιχτά ολοκληρο το Σαββατοκύριακο.

Δυστυχώς όμως lockdown δεν σημαίνει μόνο περισσότερος χρόνος στον καναπέ ή δουλειά από το σπίτι. Σημαίνει επιχειρήσεις κλειστές, εργαζόμενοι σε αναστολή και αβεβαιότητα, και οικονομία σε βαθιά κρίση.

Ας ελπίσουμε λοιπόν, πως όπως η εμπειρία του πρώτου lockdown θα μας βοηθήσει, λογικά, να βιώσουμε ηπιώτερα αυτό το δεύτερο, έτσι αντίστοιχα κι η εμπειρία της περιόδου που μεσολάβησε μεταξύ των δύο απαγορευτικών να μας βοηθήσει να είμαστε προσεκτικότεροι όταν, με το καλό, ξανασυναντηθούμε.