Με τον Σταμάτη Κραουνάκη συναντιόμαστε σε μια παύση της πρόβας του για το «Σπίτι με το Mega». Παράξενο αλλά φέτος τον μεγάλο συνθέτη τον κυνηγούν τα… σπίτια. Από το σπίτι του στην Καλλιθέα έγραψε τον νέο του δίσκο με τον τίτλο «Γιορτή στα Σπίτια». Τα λάιβ του όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν τίτλο «Σπιτικές συναυλίες» αφού με όλα τα μέτρα, διακτινίστηκε σε σπίτια και χώρους σε όλη την Ελλάδα. Και τώρα μπαίνει στο σπίτι του Mega για μια παράσταση όλο τραγούδια και συγκινήσεις, στο πιο πετυχημένο τηλεοπτικό πρότζεκτ των ημερών της πανδημίας. Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα γίνει για μερικές ώρες το σκηνικό για να στηθεί μια γιορτή. Και πλάι στον πληθωρικό δημιουργό θα περάσουν μια σειρά σημαντικών καλλιτεχνών: Βιτάλη, Μητσιάς, Κελεκίδου, Δεληβοριάς σαν επισκέπτες σε ένα μπούνκερ αναμνήσεων, χαράς και συγκίνησης.

Θα είναι το πρώτο Σάββατο που εκτός του ότι θα σας δούμε στην τηλεόραση…

Το πρώτο Σάββατο που δεν υπάρχει εστίαση, έξοδος, θέατρο, σινεμά. Θα χαιρετίσω με πολλή αγάπη αυτή την πρωτοβουλία του Mega και ότι το πάει Σάββατο. Και να επισημάνω τα ονόματα δύο προσώπων που ξέροντας πως έρχονται σε έναν σε εισαγωγικά «μη συστημικό καλλιτέχνη», χτυπήσαν το κουδούνι μου για την πρόταση αυτή. Δύο θαυμάσια παιδιά: ο Αντώνης Δημητριάδης και ο Ιωσήφ Βουράκης από τον Δήμο Πειραιά. Ηλθαν με πολλή αγάπη και σεβασμό στο ρεπερτόριο μου και νομίζω πως οργανώσαμε κάτι πολύ καλό. Με ακούσανε, απλοποιήσαμε πολύ τη δράση, παίζουν τα αμπαζούρ μας από τις σπιτικές μας συναυλίες και όλοι οι τραγουδιστές που θα έλθουν θα πουν και δικά τους τραγούδια από το ευρύ ρεπερτόριο, αλλά θα δείτε και μια στιγμή από τον καθένα ή καθεμία που δεν θα είναι προβλέψιμη…

Ας πούμε ποιοι θα είναι λοιπόν. Ποιοι σάς πλαισιώνουν;

Είμαστε κατ’ αρχάς μια μουσική ομάδα. Με τον Μάνο Αχαλινωτόπουλο, τον Νίκο Κατσίκη, τον Βάιο Πράππα, τον Δημήτρη Ανδρεάδη, τον Γιώργο Ταμιωλάκη, τον Ηλία Παπαντωνίου και τον Λάμπρο Παπανικολάου. Κατά σειρά εμφάνισης τώρα: Γιώργος Στιβανάκης, Σάκης Καραθανάσης, Χρήστος Γεροντίδης, Κώστας Μπουγιώτης. Και: Κέλυ Κελεκίδου, Μανώλης Μητσιάς, Ελένη Βιτάλη και Φοίβος Δεληβοριάς. Νομίζω ότι με όλο το team φτιάξαμε πολύ ωραία ατμόσφαιρα στην πρόβα. Εχω χώρο να ελευθερώσω και να είμαι σπίτι των ανθρώπων που θα μας δούνε. Αυτός είναι ο στόχος.

Λειτουργείτε σε σπίτια αυτόν τον καιρό. Πώς είναι να έχετε διαμορφωθεί έξω, σε επαφή με τον κόσμο, σε παραστάσεις τόσες δεκαετίες και τώρα σε αυτή τη συνθήκη;

Δεν αλλάξαμε τίποτε. Με το μέσον αυτό – την τηλεόραση – δεν έχω κανένα θέμα. Μπαίνω στην κάμερα και δουλεύω.

Θυμίζει λίγο ταινία του Καουρισμάκι. Που έφτιαχνε εξωτερικούς χώρους σαν να είναι εσωτερικοί.

Υπάρχει αυτό το στοιχείο και στην εικόνα. Συζητώντας με τον σκηνοθέτη, τον Δημήτρη Τσίγκο, του λέω «έχουμε μια ροζ κουζίνα, βάλ’ την», ένα γραφείο, βάλαμε έναν κήπο. Δουλέψαμε τρυφερά.

Πώς θα περιγράφατε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά;

Αυτό το θέατρο, επειδή το έχει φτιάξει ένας τεράστιος θεατράνθρωπος, ο Δημήτρης Ροντήρης – πάντα θέλω να τον αναφέρω -, έχει την ωραιότερη ενέργεια και γκελ στην Ελλάδα. Πίσω θα είναι το άδειο θέατρο φωτισμένο, αλλά αυτή είναι η καραντίνα, η παύση που ζούμε.

Απ’ το Mega τι θυμάστε;

Εχω κάνει σουξέ και μνήμη. Θυμάμαι Εορταστικό με τις «Τρεις Χάριτες» που είχε γίνει της κακομοίρας. Κάνουν οντισιόν αυτές στο επεισόδιο, πολύ ωραίο σενάριο, έσχισε. Θυμάμαι μια σκηνή με την Αννα Παναγιωτοπούλου που ήταν τόσο θεά όταν αμόλαγε ατάκες που το πήγαμε είκοσι φορές το γύρισμα από το γέλιο! Φέρνω στη μνήμη μου και άλλο επεισόδιο, για τις «7 πεθερές», όπου είχα και το τραγούδι τίτλων αλλά και μια σκηνή με τη Βίκυ Σταυροπούλου που πεθάναμε στο γέλιο σε ένα μπακάλικο στον Αγιο Διονύση στον Πειραιά. Στο Mega έχω και το «Πόσο σ’ αγαπώ» γραμμένο για τη «Μαρία την Ασχημη». Νομίζω γκραν σουξέ. Χωρίς φόβο θα το πω, ήταν το κανάλι που πάντα προτιμούσα. Τώρα μου αρέσει πολύ η Δώρα Αναγνωστοπούλου.

Αισθάνεστε και μια υποχρέωση για το κοινό;

Μου δείχνει την αγάπη του με κάθε τρόπο σε κάθε επεισόδιο της ζωής μου. Φαντάσου πως το νέο μου CD το λένε όλοι δίσκο. Οπως παλιά.

Τι θα ακούσουμε; Θα πείτε κι απ’ τον δίσκο;

Πολύ. Αλλά λέμε και ρεπερτόρια καλλιτεχνών. Τριάντα τραγούδια. Και έχουμε και απρόβλεπτη στιγμή. Ζήτησα από τον Μητσιά – στην πρόβα μου ήλθε – να πει το «Πάει ο καιρός».

Γιατί;

Είναι η στιγμή που ακούγεται πολύ παράξενα αυτό το τραγούδι, γιατί αυτό που λέει ο στίχος λείπει περισσότερο από ποτέ στη ζωή μας.

Εχει ανάγκη τα τραγούδια ο κόσμος;

Ναι. Ενα από τα τελευταία βράδια στο Gazarte, με όλες τις απαγορεύσεις, έμεινα ξερός από τη δοτικότητά τους.

Τι είναι το τραγούδι για τον Ελληνα;

Από αρχαιοτάτων χρόνων η βασική του γιορτή.

Με τον Μητσιά πρωτοσυνεργαστήκατε στο «Εξ Αδιαιρέτου». Με τη Βιτάλη για τη «Μήδεια». Με τον Δεληβοριά πιο πρόσφατα στην ταράτσα του.

Με τον Φοίβο κάναμε το τραγούδι σε λάιβ στην ταράτσα του. Οφείλω να πω ότι ήταν απευθείας το πρώτο πράγμα από τον δίσκο που αγάπησαν οι άνθρωποι, ένα βιωματικό κομμάτι.

Τι κρατάτε απ’ τον καθένα;

Ο Μητσιάς είναι ο αγαπημένος των δημιουργών. Η Βιτάλη, η φωνή της ελληνικής γης. Ο Δεληβοριάς, ο ποιητής αστικός τροβαδούρος.

Τι πρέπει να διασώσει ο κόσμος από τη συλλογική αυτή περιπέτεια;

Γλώσσα, αίσθηση του τοπίου και του προσωπικού τοπίου. Και επαφή με τον Θεό του ακόμη κι αν είναι άθεος.

Το πρόσωπο που σας έρχεται στο μυαλό πρώτο ανοίγοντας την παράσταση;

Ο μπαμπάς μου. Θα γούσταρε πολύ.

Headlines