Somebody Feed Phil: Δέκα λόγοι να το «ξεκοκαλίσεις» στην διάρκεια της καραντίνας

Ο Phillip Rosenthal είναι ένας λαμπερός, χαμογελαστός πενηντάρης που επισκέπτεται γεμάτος όρεξη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) πόλεις του κόσμου – Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αφρική – όπου συναντάει ντόπιους φίλους του ή ντόπιους που γίνονται φίλοι του. Όλα αυτά έχουν έναν κεντρικό άξονα: το φαγητό, τα εστιατόρια, τις φάρμες, τις γαστρονομικές συνήθειες της εκάστοτε περιοχής. Αν δεν γνωρίζατε μέχρι σήμερα το Somebody Feed Phil, ίσως τώρα είναι η καλύτερη συγκυρία να το εξερευνήσετε.

Τέσσερις σεζόν έχει, οπότε θα χορτάσετε για τα καλά. Αν πάλι αναρωτιέστε γιατί να μπείτε στην διαδικασία, διαβάστε δέκα από τους εκατοντάδες λόγους να το κάνετε.

1. Ο Phil είναι foodie βέρος, αυθεντικός, μέχρι το κόκκαλο. Δεν είναι κριτικός εστιατορίων, δεν είναι σεφ, δεν είναι ένας απλός παρουσιαστής. Απλόχερα μοιράζει κομπλιμέντα, χαμόγελα και με το χιούμορ που τον διακρίνει ελαφραίνει κάθε στιγμή, χωρίς να γίνεται ούτε λίγο φορτικός ή too much. Θα περάσετε καλά, μαζί του, θα τον νιώσετε φίλο σας.

2. Παρά τον τίτλο και την κατηγορία του, το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ μοιάζει να αφορά τα πάντα εκτός από το φαγητό καμιά φορά. Ή μάλλον, τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζει το φαγητό ως αφορμή να συναντήσει ανθρώπους και αξίες, πόλεις με την δική τους, μοναδική ιστορία και οικογένειες με παράδοση και διάρκεια στον χρόνο.

3. «Κάνω μια δουλειά που αφορά στην ανθρώπινη επικοινωνία που επιτυγχάνεται μέσω του φαγητού και, εύχομαι, μέσω του χιούμορ επίσης. Οι άνθρωποι είναι που κάνουν την διαφορά», έχει πει ο ίδιος ο Rosenthal. «Θέλω και για μένα να είμαι ανθρώπινος, ουσιαστικά ο εαυτός μου. Έχουμε ήδη αρκετούς ανθρώπους που γράφουν τέλεια στον φακό. Εγώ όμως δεν πρόκειται να γίνω Κιμ Καρντάσιαν!».

4. Η εκπομπή ασχολείται εξίσου με το εστιατορικό φαγητό των αστεριών michelin και με το street food. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί δίνει στον θεατή μια πιο σφαιρική άποψη περί του τι παίζει γαστρονομικά σε κάθε μία από τις επισκεπτόμενες περιοχές.

5. Το τραγούδι των τίτλων αρχής είναι τόσο κολλητικό, τόσο υπέροχο που, ίσως για πρώτη φορά, δεν θα θέλετε να κάνετε “skip”!

6. Ο Phil παρουσιάζει συχνά στο ντοκιμαντέρ την οικογένειά του: την σύζυγό του, τα δύο τους παιδιά και τους συμπαθέστατους γηραιούς γονείς τους, που εμφανίζονται είτε μαζί είτε χωριστά μέσω skype και τους βλέπουμε στην οθόνη του laptop που πάντα κουβαλά μαζί του ο παρουσιαστής. Έξτρα βαθμοί οικειότητας και όλα τα λεφτά τα ανέκδοτα του μπαμπά του…

7. Το show μας αποκαλύπτει μια άλλη Αμερική. Ο Phil ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο και σε διαφορετικές ηπείρους όμως, ως μόνιμος κάτοικος του Λος Άντζελες ο ίδιος, είναι λογικό να έχει κάπως πιο εύκολη μια επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι γειτονιές τις οποίες επισκέπτεται και τα στέκια επίσης, δείχνουν μια εικόνα που δεν προβάλλεται και τόσο από το Hollywood: πιο σκονισμένη, πιο αυθεντική. Το επεισόδιο στο Δέλτα του Μισισιπή της 4ης σεζόν είναι ενδεικτικό παράδειγμα.

8. Δεν είναι πολιτικά ορθός, χωρίς ουδέποτε να θίγει και να προσβάλλει κανέναν. Άνετος με την σεξουαλικότητά του και με την ιδιότητα του «λευκού, ετεροφυλόφυλου άντρα» επικοινωνεί με επιτυχία με παιδιά, νέους, συνομίληκους και μεγαλύτερους ανθρώπους από όλον τον κόσμο. Κάνει χιούμορ-κάποια αστεία είναι έως και παρακινδυνευμένα-, δέχεται χιούμορ και κυρίως δεν παίρνει στιγμή υπερβολικά σοβαρά τον εαυτό του.

9. Μας υπενθυμίζει τις απλές χαρές με τον πιο εκφραστικό τρόπο. Είναι συμφιλιωμένος με την παιδικότητά του και μέσα από το βλέμμα του θυμόμαστε την αξία ενός ηλιοβασιλέματος, μιας κουταλιάς παγωτό σοκολάτα, μιας βουτιάς σε δροσερά νερά. Ευχαριστούμε για αυτό, Phil.

10. Χάρη στον Phil και την εκπομπή του, γνωρίσαμε σημαντικούς ανθρώπους γύρω από τον τομέα του φαγητού και όχι μόνο. Σε κάθε επεισόδιο, παρελαύνουν σεφ, ιδιοκτήτες μικρομάγαζων, γιαγιάδες που μαγειρεύουν για πολυμελείς φαμίλιες, δημοσιογράφοι φαγητού και ταλαντούχοι νέοι που κάνουν την διαφορά.

Θέλετε κι άλλα; Καλή θέαση και καλή όρεξη!