Αποδομώντας την εικόνα της αψεγάδιαστης μαμάς

Λίγο ο περιορισμένος οικογενειακός χρόνος, λίγο οι αυξημένες υποχρεώσεις, η διεκδίκηση μιας καριέρας ίσως, τα social media που προβάλλουν την εικόνα μιας πολύ καλής για να είναι αληθινή οικογένειας, με σούπερ ήρωες γονείς που έχουν super powers, είναι καθ’ όλα τέλειοι και ανταποκρίνονται πλήρως σε όλους τους ρόλους, όλα αυτά είναι οι βασικότεροι λόγοι που το attachment parenting (γονεϊκότητα προσκόλλησης: το υπερβολικό δέσιμο ανάμεσα σε γονέα και παιδί) κυριαρχεί στις μέρες μας.

Ο βασικότερος, βέβαια, όλων είναι οι ενοχές που μας κατατρέχουν, αιωρούνται μόνιμα πάνω μας σαν φαντάσματα και μας αφήνουν με ένα μόνιμο συναίσθημα ανεπάρκειας.

Ήμουν παρούσα σήμερα, αλλά ήμουν ποιοτική και συναισθηματικά διαθέσιμη ή μήπως ήμουν αποσυρμένη και απούσα συναισθηματικά; Ημουν κάτι παραπάνω από μια παρουσία στον χώρο;

Εντάξει, πέρασα ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου, αλλά αυτό αρκεί; Δεν χρειάζονται και τη φυσική παρουσία τα παιδιά;

Μήπως ήμουν υπερβολικά εξουσιαστική και άφησα τον θυμό μου να επισκιάσει τα πάντα μέσα στο σπίτι;

Από την άλλη, όταν παλεύουμε να μειώσουμε τις δραστηριότητες και τις ενασχολήσεις που μας στερούν χρόνο από τα παιδιά μας, πιάνουμε τον εαυτό μας να είναι πάλι ελλιπής στον ρόλο της μητρότητας, για άλλους λόγους όμως: δημιουργούνται μέσα μας κενά που μας στερούν την ισορροπία και μας εμποδίζουν από το να προσφέρουμε όσα θα θέλαμε.

Καλή μαμά είναι η ευτυχισμένη μαμά

Τα παιδιά δεν θέλουν να βλέπουν μια σκιά να περιφέρεται μέσα στο σπίτι, μια καταθλιπτική παρουσία και σίγουρα τα παιδιά χωρισμένων γονιών θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η μαμά τους έχει και τη δική της ζωή, τα δικά της ενδιαφέροντα. Τα παιδιά διαζευγμένων γονιών δεν θέλουν να νιώθουν αποκλειστικά υπεύθυνα για την ευτυχία της μαμάς τους. Είναι ένα βάρος που δεν αναλογεί ούτε στην ηλικία τους ούτε στον ρόλο τους.

Τι κάνουν οι «Good Enough Moms»

Είναι συνεπείς στον λόγο τους. Η τιμωρία είναι υπόσχεση γι’ αυτές και όχι απειλή. Δεν αθετούν τον λόγο τους για να μην προκαλέσουν τη δυσαρέσκεια των παιδιών τους ή να μην έρθουν αντιμέτωπες με την αντίδρασή τους.

Δεν ξεχνούν ότι το «όχι» τους μπορεί να τις κάνει δυσάρεστες, αλλά θα τις κάνει και αποτελεσματικές, αφού τα παιδιά θέλουν ξεκάθαρα όρια και ασφαλή πλαίσια.

Λένε «ναι» στον ποιοτικό χρόνο. «Ναι» και στη φυσική παρουσία στο μέτρο του δυνατού. Για αυτές, όμως, προέχει ο λεγόμενος χρόνος ποιότητας (quality time) και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον εξασφαλίσουν.

Χαλαρώνουν τις προσδοκίες τους (better done than perfect) και δεν αυτοτιμωρούνται σε κάθε ατόπημα. Δεν διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια όποτε τη χρειαστούν.

Είναι αυτές που διασκεδάζουν τη γονεϊκότητα και αφήνουν χώρο για να κανακέψουν τον εαυτό τους (pampering). Εχουν αποδεχτεί ότι είναι ξεχωριστές οντότητες, με όνειρα και φιλοδοξίες, και μπορεί ο ρόλος της μητρότητας να είναι ο πιο σημαντικός για αυτές, δεν είναι όμως ο μοναδικός.

Προσδιορίζονται και μέσα από την εργασία τους, αλλά και από άλλους τομείς, διαφορετικούς για την καθεμία.
Ακούνε τις ανάγκες τους, δίνουν φωνή στα «θέλω» τους και διεκδικούν το αναφαίρετο δικαίωμα να τα ικανοποιήσουν.

Οι «Good Enough Moms», όρος που εισήγαγε ο D.W. Winnicott το 1973, έχουν αποδομήσει την εικόνα της αψεγάδιαστης μαμάς. Είναι συντονισμένες με τις ανάγκες των παιδιών τους, αλλά απαλλαγμένες από ενοχικές σκέψεις.

Έχουν ανθρώπινη υπόσταση, προσπαθούν να διορθώσουν τα λάθη τους, χωρίς όμως ψευδαισθήσεις παντοδυναμίας, αφού έχουν αποδεχθεί το τρωτό κομμάτι τους.