Ο Θοδωρής Νικολάου μιλάει στο in.gr για το καινούργιο τραγούδι «Της ομορφιάς το άγριο φιλί»

Η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει το τραγούδι «Της ομορφιάς το άγριο φιλί», το πρώτο από τον ομώνυμο κύκλο τραγουδιών που πρόκειται να κυκλοφορήσουν  σε δίσκο, στην αρχή της νέας χρονιάς και  φέρουν την υπογραφή σε όλους τους στίχους του Παρασκευά Καρασούλου.

Έξι χρόνια μετά το «Αλλιώς» ( τη συνεργασία του Παρασκευά Καρασούλου με τη Δήμητρα Γαλάνη το 2014), ο στιχουργός συνεργάζεται σ’ αυτή την δισκογραφική εργασία με δύο νέους  ταλαντούχους καλλιτέχνες: τον συνθέτη Γκωτιέ Βελλισάρη  ο οποίος και υπογράφει τη μουσική στα περισσότερα τραγούδια  του δίσκου και τον ερμηνευτή Θοδωρή Νικολάου   που ερμηνεύει το  σύνολο αυτής της ενότητας τραγουδιών.

Παράλληλα στο δίσκο συμμετέχουν μελοποιώντας στίχους του Π. Καρασούλου,  η Ελένη Καραΐνδρου, ο Νίκος Κυπουργός και ο Γιώργος Ανδρέου ο οποίος υπογράφει και την ενορχήστρωση όλων των τραγουδιών, είκοσι πέντε χρόνια μετά τη συνεργασία τους στη «Μικρή πατρίδα».

O Θοδωρής Νικολάου μιλάει στο in.gr για αυτή τη δουλειά.

Πώς προέκυψε  αυτός ο δίσκος και η συνεργασία σας με τον Παρασκευά Καρασούλο; Και πότε κυκλοφορεί ολόκληρος;

Γνωριστήκαμε με τον Παρασκευά πριν από ενάμιση χρόνο. Ήταν δική του η  πρωτοβουλία της γνωριμίας μας, κάτι το οποίο με ξάφνιασε ευχάριστα. Δεν περίμενα ότι ένας τόσο σημαντικός δημιουργός θα επικοινωνούσε ο ίδιος μαζί μου. Στις πρώτες μας συναντήσεις, πάντα ευγενής και ειλικρινής, δεν μου είχε προτείνει κάτι. Στην πραγματικότητα, μέσα από τις πολύωρες συζητήσεις μας για το τραγούδι, την τέχνη, τη ζωή, συνειδητοποίησα  εκ των υστέρων, πως  προσπαθούσε να καταλάβει πώς αντιλαμβάνομαι τα παραπάνω, τις ιδέες μου, τις αντιλήψεις μου δηλαδή, και, κυρίως τον δικό μου αξιακό κώδικα. Τελικά, μου πρότεινε  να συνεργαστούμε. Ο Παρασκευάς ήδη δούλευε τα καινούρια του τραγούδια με τον νέο και ταλαντούχο συνθέτη Γκωτιέ Βελισσάρη. Παράλληλα  είχε εξασφαλίσει και τη συμμετοχή της Ελένης Καραΐνδρου, του Γιώργου Ανδρέου και του Νίκου Κυπουργού στο δίσκο που ετοίμαζε. Τον ευχαριστώ και θα τον ευχαριστώ για αυτό το πολύτιμο δώρο που μου έκανε, τη συνεργασία μας, την ένταξή μου στην οικογένεια της Μικρής Άρκτου, και ανυπομονώ για την κυκλοφορία του  δίσκου μας που έχει προγραμματιστεί να εκδοθεί στις αρχές του 2021.

Από το πρώτο τραγούδι του δίσκου ποιο στίχο ξεχωρίζετε και γιατί;

«Πώς να προλάβει το κορμί να κλέψει απ’ τον χρόνο της ομορφιάς το άγριο φιλί; Η αγάπη ξέρει μόνο.»

Οι στίχοι από το ρεφρέν του πρώτου μας τραγουδιού, περιγράφουν με λίγες, εύστοχες λέξεις, και με έναν άκρως ποιητικό τρόπο, το ζήτημα της ομορφιάς σε συνάρτηση με τον χρόνο που περνά.

Με γοητεύει αυτός ο στίχος και είναι και ένα ζήτημα που, όπως όλους μας, με έχει απασχολήσει.

Το παρόν γίνεται αυτόματα ανάμνηση, παρελθόν. Η αίσθηση αυτής της ανάμνησης και η διατήρηση ή η επαναφορά της σε ένα επαναλαμβανόμενο χρονικό διάστημα (για πάντα;!) είναι το στοίχημα. Και, βέβαια, την αιχμαλωσία της ομορφιάς του τώρα, μόνον η αγάπη μπορεί να επιτύχει. Υπέροχος στίχος!

Από το δίσκο ποιο τραγούδι ξεχωρίζετε και γιατί;

Το προσωπικό μου γούστο νομίζω ότι δεν ενδιαφέρει και δε θα ήθελα να αδικήσω με αυτόν τον τρόπο τα τραγούδια του δίσκου. Μπορώ να σας πω με σιγουριά μόνο, πόσο τυχερός νιώθω.  Γιατί συζητάμε  για ένα δίσκο που απαριθμεί τόσα μικρά διαμαντάκια, στιγμές αληθινής τέχνης, όσα και τα τραγούδια του.

Ποια είναι η έμπνευσή σας;

Η ίδια η ζωή. Είναι απέραντη, άγρια, αλλά και υπερβολικά όμορφη.

Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στον κόσμο;

Αυτό της συνεχούς πάλης απέναντι στο εύκολο, το εφήμερο, το χυδαίο, το παράλογο, το άδικο. Πάλη για τη διεκδίκηση θετικών εννοιών όπως η δικαιοσύνη, η ισονομία, η ειρήνη, η ελευθερία.

Πώς είναι η δισκογραφία στην Ελλάδα σήμερα;

Η δισκογραφία, έτσι όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, μοιάζει να πνέει τα λοίσθια. Στην Ελλάδα τουλάχιστον. Γιατί στις υπόλοιπες χώρες, μπορεί η δισκογραφία να μην έχει καμία σχέση με τις περιόδους άνθισής της (δεκαετίες ’60 έως ’00), αλλά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται πάλι αύξηση στις πωλήσεις ψηφιακών δίσκων, αλλά και μία «νοσταλγική» επιστροφή στις κυκλοφορίες βινυλίων.

Στην Ελλάδα της πολιτιστικής και πολιτισμικής κρίσης, ο δίσκος είναι είδος προς εξαφάνιση. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η άνθιση του internet, σε συνδυασμό με μία γενικότερη – κεντρική – πολιτική ανάδειξη της υποκουλτούρας και αποχαύνωσης του κοινού, δυσχεραίνουν την κατάσταση.

Στα δικά μου τα μάτια, ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν, το φυσικό προϊόν παραμένει ο κύριος εκφραστής της δουλειάς ενός δημιουργού, ενός ερμηνευτή. Έχοντας μεγαλώσει με αυτή τη λογική, είναι λίγο δύσκολο να φανταστώ κάποιον άλλο τρόπο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ και δεν αξιολογώ τις εξελίξεις και τους σύγχρονους τρόπους παραγωγής μίας δουλειάς. Εδώ θα είμαστε, να αναμετρηθούμε με το καινούργιο και να ζυγίσουμε τα θετικά και τα αρνητικά.

Όταν αναφερόμαστε όμως στη δισκογραφία, αναφερόμαστε και στην παραγωγή ενός δίσκου, ενός κύκλου τραγουδιών.

Αυτή τη στιγμή η Μικρή Άρκτος είναι η μοναδική εταιρεία, που, σε πείσμα των καιρών, συνεχίζει και επενδύει σε καινούριες παραγωγές, στηρίζοντας τα όνειρα νέων ανθρώπων, και να επιμένει στην έκδοση δίσκων με τη μορφή φυσικού προϊόντος.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο ερμηνευτή σήμερα να ξεχωρίσει και να προβάλλει τη δουλειά του;

Δυσκολία πάντα υπήρχε, σε κάθε εποχή, για διαφορετικούς λόγους.

Νομίζω ότι αυτό που χρειάζεται να κάνει ένας νέος άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι είναι να ασχοληθεί σοβαρά, με πείσμα, επιμονή και υπομονή. Απαιτείται βέβαια το ταλέντο, η γνώση του αντικειμένου του, αλλά και πολλή δουλειά, σωστή κρίση στις επιλογές και στην προβολή της δουλειάς του, και τύχη.

Ποια είναι τα πρότυπά σας στη μουσική;

Δε θέλω να μπω στη διαδικασία της ονοματολογίας, για πολλούς λόγους. Θα σας περιγράψω όμως τα κύρια γνωρίσματά τους και θα καταλάβετε. Αναφέρομαι καταρχάς σε Καλλιτέχνες που υπηρετούν την τέχνη της μουσικής και του τραγουδιού. Είναι εκείνοι που εξέλιξαν – εξελίσσουν τις δεξιότητές τους, το ταλέντο τους, με δουλειά και με μυαλό, και εξελίχθηκαν – εξελίσσονται, μέσω της τέχνης, ως άνθρωποι. Εκείνοι που δεν εφησύχασαν – εφησυχάζουν από μία επιτυχία και που η φήμη τους δεν τους αλλοίωσε – αλλοιώνει. Εκείνοι που ρίσκαραν – ρισκάρουν, αδιαφορώντας για το ρεύμα της εποχής ή το εφήμερο «σουξέ». Είναι εκείνοι που, μέσω της προσωπικότητάς τους και της όποιας επιρροής τους στο κοινό, δρουν θετικά στην κοινωνία και γίνονται πρότυπα καλλιτεχνών και πολιτών.

Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;

Τα επόμενά μου σχέδια, ευτυχώς πια, καταγράφονται σε πρώτο πληθυντικό. Είναι η προσπάθεια η δική μου, του Παρασκευά και των ανθρώπων της εταιρείας να βγει ένας δίσκος για τον οποίο θα είμαστε περήφανοι. Και, βέβαια, ετοιμάζουμε και τις  παραστάσεις που θα τον στηρίξουν, ελπίζοντας να ευδοκιμήσουν οι συνθήκες, τόσο εδώ στην Αθήνα, όσο και στην επαρχία. Και τα όνειρα μας:  σιγά σιγά, να τα βλέπουμε να πραγματοποιούνται. Και σε αυτά, δεν υπάρχει ταβάνι.