Ο πατέρας του, ήταν εύπορος έμπορος της εποχής, προμηθευτής πλοίων. Το 1845, η οικογένειά του μετακόμισε στη Χάβρη, που αποτελούσε σημαντικό λιμάνι στις όχθες του Σηκουάνα. Ο Εζέν Μπουντέν,  αποτέλεσε από το 1858 που γνωρίστηκαν, έναν από τους πρώτους δασκάλους του.  Τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο, σύνηθες θέμα για ζωγράφους εκείνης της περιόδου.

Τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετική Ακαδημία (Académie Suisse) και ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων επισκεπτόμενος το Μουσείο του Λούβρου.

Παράλληλα, γνώρισε τον Καμίλ Πισαρό και τον Γκυστάβ Κουρμπέ. Την περίοδο 1860-1862, επιστρατεύτηκε και ταξίδευσε στην Αλγερία.

Υπηρέτησε ως στρατιώτης στην Αλγερία

Το 1861 στρατολογήθηκε. Αναγκάστηκε να μπει σε τάγμα και να πάει από το Παρίσι στην Αλγερία, μια χώρα που τότε ήταν υπό γαλλικό έλεγχο. Ο πατέρας του προθυμοποιήθηκε να πληρώσει τα χρήματα για την αποδέσμευσή του αν εγκατέλειπε την ζωγραφική, αλλά ο Μονέ αρνήθηκε. Μετά το πρώτο από τα επτά χρόνια υπηρεσίας του, ο ζωγράφος αρρώστησε από τυφοειδή πυρετό. Η θεία του πλήρωσε για να φύγει από τον στρατό και τον έβαλε σε σχολή καλών τεχνών στο Παρίσι.

Έκανε απόπειρα αυτοκτονίας πηδώντας στον Σηκουάνα

Τα τέλη των είκοσι ο Μονέτ ήταν απογοητευμένος με την Ακαδημία, το γαλλικό καλλιτεχνικό ίδρυμα. Μισούσε να κοπιάρει έργα τέχνης του Λούβρου και πίνακες με θέμα την αρχαία Ελλάδα και Ρωμαϊκούς μύθους. Παρότι προσπάθησε να βάλει την δική του πινελιά στην Ακαδημία, σχεδόν όλα τα έργα του απερρίφθησαν. Σε βαθιά κατάθλιψη και μη μπορώντας να στηρίξει οικονομικά τον εαυτό και την οικογένειά του, ο Μονέ πήδηξε από γέφυρα το 1868. Σώθηκε της πτώσης στον Σηκουάνα και ξεκίνησε να περνά χρόνο με άλλους καλλιτέχνες που είχαν την ίδια στάση απέναντι στην Ακαδημία.

Η θεία του πίεζε τον Μονέ να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής σε  πανεπιστήμιο.

Ο ίδιος ο Μονέ, απέφυγε εγγραφεί ως φοιτητής , ωστόσο παρακολούθησε μαθήματα, για περίπου δύο χρόνια, στο ατελιέ του Σαρλ Γκλαιρ (Charles Gleyre). Εκεί συνδέθηκε φιλικά και με τους Ρενουάρ, Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλευ. Πέρα από τη φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, μοιράζονταν κοινές ιδέες για τη ζωγραφική, οι οποίες αργότερα θα μετουσιώνονταν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού.

Πως ο πρωτος του πίνακας έδωσε το όνομα του στο ρεύμα των ιμρεσιονιστών

Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, ανατέλλων ήλιος). Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Λουί Λερουά (Louis Leroy) στη χρήση του όρου Ιμπρεσσιονισμός(Impressionism) για πρώτη φορά.

Το 1879 πέθανε η σύζυγός του, αφήνοντάς του δυo παιδιά. Τον Απρίλιο του 1883 μετακόμισε στο Ζιβερνύ, ένα χωριό στον ποταμό Επτ, μόλις 65 χλμ μακριά από τη πρωτεύουσα. Εκεί έζησε με την Αλίς Οσεντέ, ερωμένη του από πολλά χρόνια πριν, με την οποία παντρεύτηκαν το 1891.

Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890, ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλων βασισμένων σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πίνακες του, που απεικονίζουν τον προσωπικό του κήπο, στην οικία του στο Ζιβερνύ. Το διάστημα 1883-1908, ταξίδεψε στη Μεσόγειο, γεγονός που τον ενέπνευσε για την δημιουργία μιας σειράς τοπίων.

Το 1908 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του δεδομένου ότι έπασχε από καταρράκτη. Τελικά υποβλήθηκε επιτυχώς σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις το 1923, γεγονός που του επέτρεψε να συνεχίσει να ζωγραφίζει. Πέθανε το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Ζιβερνύ, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος- κατι, που ελάχιστοι εν ζωή το επιτυγχάνουν-  ζωγράφος.

Headlines