Η χαμένη λογική των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων…

Κοιτάζεις τις βαθμολογίες των ξένων πρωταθλημάτων, δυο μήνες μετά την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου, και καταλαβαίνεις πως ο κορωνοϊός δεν άλλαξε μόνο τον κόσμο, επιβάλλοντας παντού lockdown, αλλά άλλαξε και τον κόσμο του ποδοσφαίρου.

Ακόμα

Στην Αγγλία πρώτη είναι η Λέστερ, που δυσκολεύτηκε να κερδίσει την ΑΕΚ: την προηγούμενη φορά που η συγκεκριμένη ομάδα ήταν πρώτη μιλούσαμε για το «θαύμα του αιώνα». Στην Ισπανία πρώτη είναι η Ρεάλ Σοσιεδάδ, που πρωταγωνίστρια στο πρωτάθλημα ήταν στις αρχές του ’80, και δεύτερη η Βιγιαρεάλ. Για να δεις τη Ρεάλ Μαδρίτης πρέπει να κοιτάξεις την τέταρτη θέση και για να βρεις την Μπαρτσελόνα την όγδοη. Στην Ιταλία πρώτη είναι η Μίλαν, που πρωταθλητισμό έχει να κάνει από τα χρόνια που ήταν πρωθυπουργός ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι: την έχει πάρει από το χέρι ο αγέραστος Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Δεύτερη είναι η Σασουόλο (!) και τρίτη η Νάπολι.

Η μόνιμη πρωταθλήτρια Γιουβέντους δεν έχει ήττα, αλλά έχει κερδίσει μόλις τα τρία από τα επτά ματς! Στη Γαλλία μόλις τώρα η Παρί έφτασε στην πρώτη θέση – κυρίως γιατί δεν έχει ανταγωνισμό. Η μόνιμη πρωταθλήτρια έχει ήδη ηττηθεί δυο φορές, αλλά η Λιλ που είναι δεύτερη έχει μόλις 5 νίκες σε δέκα παιχνίδια: οι Γάλλοι θα είχαν το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα του κόσμου αν δεν υπήρχε η ομάδα του Νεϊμάρ. Μόνο στη Γερμανία μοιάζουν όλα απολύτως λογικά: η Μπάγερν Μονάχου κερδίζοντας πριν από μια εβδομάδα εκτός έδρας την Ντόρτμουντ βάζει από νωρίς πλώρη για να κατακτήσει έναν ακόμα τίτλο.

Στηρίζεται

Στη σεζόν του Covid-19 όσο μεγαλύτερη είναι μια ομάδα τόσο μεγαλύτερα προβλήματα έχει. Η Μπαρτσελόνα, που στηρίζεται οικονομικά στα έσοδα του Καμπ Νου (και δεν εννοώ μόνο τα εισιτήρια αλλά και τα χρήματα που φέρνουν οι μπουτίκ και τα μουσεία του γηπέδου) κινδυνεύει με χρεωκοπία και έχει προτείνει στους παίκτες της μία μείωση αποδοχών της τάξης του 30%. Το περασμένο καλοκαίρι θα ήθελε να πουλήσει κάποιο από τα αστέρια της για να ενισχύσει σοβαρά το άδειο ταμείο της, αλλά δεν βρήκε διατεθειμένο κανένα να της δώσει τα χρήματα που ζητούσε ακόμα και για τον Λίο Μέσι. Η Ρεάλ Μαδρίτης από τη μεριά της το περασμένο καλοκαίρι, για πρώτη φορά στην ιστορία της, δεν πρέπει να έκανε καμιά σημαντική μεταγραφή. Οι δυο παίζουν και στο Τσάμπιονς Λιγκ αδυνατώντας να κρατήσουν δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη.

Η Ρεάλ για να κερδίσει την Μπάρτσα στο κλάσικο έχασε από τη Σαχτάρ στην έδρα της και στη συνέχεια για να κερδίσει την Ιντερ και να μη χάσει την πρόκριση στους «16» έδωσε ό,τι είχε κι έχασε από τη Βαλένθια. Ιδια προβλήματα έχει και η πάμπλουτη Μάντσεστερ Σίτι. Για να περάσει τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ (και να διακριθεί στη διοργάνωση πραγματοποιώντας κάτι που είναι όνειρό της) πετάει βαθμούς στην Πρέμιερ Λιγκ: είναι μόλις δέκατη.

Προβλήματα

Πολύ μεγάλα είναι και τα προβλήματα που έχουν οι ομάδες που έφτασαν στα περσινά Final 8 των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Η φιναλίστ του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ Παρί μετράει παίκτες με θλάσεις από το ξεκίνημα της σεζόν, ακριβώς επειδή το γαλλικό πρωτάθλημα είχε σταματήσει τον Μάρτιο και η ίδια δεν έκανε καλοκαιρινή προετοιμασία, λόγω των ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων που είχε μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο.

Στα παιχνίδια της με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Ρεν έλειψαν ο τερματοφύλακας Νάβας, οι Κιμπεμπέ και Μπερνάτ από την άμυνα, ο Ντράξλερ, ο Σαράμπια κι ο Βεράτι από τη μεσαία γραμμή και οι Νεϊμάρ, Ικάρντι και Εμπαπέ από την επίθεση! Αλλά και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που αγωνίστηκε πέρυσι στους ημιτελικούς του Γιουρόπα Λιγκ, δεν είναι όλο υγεία: στην Αγγλία είναι μόλις στη 14η θέση! Η Ιντερ που έφτασε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ είναι στην Ιταλία όγδοη και η Σεβίλλη που κατέκτησε το τρόπαιο δωδέκατη. Η Λιόν και η Αταλάντα που πέρυσι αναστάτωσαν το Τσάμπιονς Λιγκ, φέτος, μέχρι τώρα, παλεύουν για να ξαναβγούν στην Ευρώπη: είναι κάτω από την πέμπτη θέση στα εθνικά τους πρωταθλήματα.

Μυστικό

Τι συμβαίνει; Κάτι απλό. Οι ελλιπέστατες καλοκαιρινές προετοιμασίες και η μικρή καλοκαιρινή μεταγραφική ενίσχυση έχουν ως αποτέλεσμα οι δυνατοί να είναι λιγότερο δυνατοί. Τα προηγούμενα χρόνια μπορέσαμε να δούμε μερικές από τις δυνατότερες ομάδες στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το μυστικό αυτών των ομάδων ήταν ότι είχαν σπουδαίους ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να υπηρετήσουν παιχνίδια μεγάλης αγωνιστικής έντασης: ο Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Σαλάχ, ο Ντε Μπρόιν, ο Μόντριτς και οι άλλοι μεγάλοι του καιρού μας ήταν σπουδαίοι τεχνίτες με επιδόσεις που ζήλευαν αθλητές του στίβου.

Υπήρξαν ταχύτατοι, δυνατοί, πλήρεις. Αν όμως τους αφαιρέσεις στοιχεία που δουλεύονται σε προετοιμασίες και προπονήσεις γίνονται όλοι πιο γήινοι, λιγότερο καθοριστικοί και πιο εύθραυστοι. Κι αν τους βρει κι ο ιός (όπως τον Κριστιάνο π.χ.) η ζωή τους γίνεται και δυσκολότερη παρά τα εκατομμύρια που έχουν. Τα εκατομμύρια δεν τους γλιτώνουν από την καραντίνα, δεν τους δίνουν τη δυνατότητα να προπονηθούν, δεν τους επιτρέπουν να αναπληρώσουν τις χαμένες ώρες της απαραίτητης καλοκαιρινής δουλειάς. Επειδή είναι σπουδαίοι παίκτες μπορούν να κάνουν τη διαφορά με την εμπειρία και την τεχνική τους. Αλλά παίζουν σε ομάδες που περπατάνε.

Ιμπρα

Είναι παράξενο να βλέπεις τον Ολυμπιακό π.χ. στο Ετιχαντ να κάνει στο δεύτερο ημίχρονο μεγαλύτερη κατοχή μπάλας από τη Σίτι του Γκουαρντιόλα. Αλλά είναι και παράξενο να τον βλέπεις να μην μπορεί να βάλει γκολ στην Ελλάδα σε αντίπαλο, αν αυτός πρώτα δεν κουραστεί και δεν λυγίσει στο δεύτερο ημίχρονο από την υπερπροσπάθεια να κρατήσει το μηδέν. Είναι παράξενο να βλέπεις τον Ιμπραΐμοβιτς στα 40 του να κάνει τη διαφορά στο Καμπιονάτο, αλλά σε ένα πρωτάθλημα που το τρέξιμο είναι λίγο και η ένταση των αγώνων μικρή, ο Σουηδός μπορεί να είναι όχι απλά χρήσιμος, αλλά καθοριστικός. Κανείς δεν ξέρει περισσότερη μπάλα από αυτόν στην Ιταλία και όχι μόνο.

Λογική

Οσο πλησιάζουμε στον βαρύ χειμώνα οι εκπλήξεις λογικά θα μειωθούν. Οι πλουσιότερες και δυνατότερες ομάδες θα σκαρφαλώσουν στην κορυφή της βαθμολογίας βασισμένες στον πλούσιο και μεγάλο πάγκο τους: στην Αγγλία ο Κλοπ και ο Γκουαρντιόλα ζητάνε από την ομοσπονδία να επιτραπούν και στο αγγλικό πρωτάθλημα οι πέντε αλλαγές υποστηρίζοντας πως πρέπει να ισχύει και στο νησί ό,τι και στην Ευρώπη – δεν το ζητάνε τυχαία. Η λογική λέει πως οι ομάδες με πολλές λύσεις θα βρουν αντίδοτο στην έλλειψη προετοιμασίας που τις ταλαιπωρεί. Αλλά υπάρχει λογική στα χρόνια του Covid-19; Δεν τη βρίσκω…