Οι πίνακες ζωγραφικής ήταν τα διαχρονικά «παράθυρα» μιας άλλης χρονικής διάστασης.

Μπορεί ορισμένα από αυτά τα έργα να άφησαν ιστορία, ωστόσο δε σημαίνει ότι μόνο οι πασίγνωστοι πίνακες όπως της «Κραυγής» και της «Μόνα Λίζα», είναι άξιοι προς παρατήρηση.

Ορισμένοι μάλιστα αποτυπώνουν την όποια πραγματικότητα με τρόπο αφαιρετικό. Άλλοι πάλι με τρόπο αναλυτικό, περιγραφικό και επιβλητικό.

Είναι «πύλες» που κάνουν τη φαντασία μας να φεύγει από τα μίζερα σημεία της καθημερινότητάς μας και να οδηγείται σε κάποια άλλη τοποθεσία, χρονική στιγμή, θέση, πλαίσιο κλπ.

Οι πίνακες ζωγραφικής, δύνανται να γίνουν πηγή έμπνευσης, πηγή ονείρων και πηγή αποστροφής αλλά και παράλληλου δέους και αναστοχασμού.

Φώτο