Το ζήτημα των θρησκειών και ο κοροναϊός

Η συγκυρία δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, για την προχθεσινή συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό, στο Μαξίμου. Και οι δύο τους είπαν τα ίδια, αυτονόητα πράγματα, ότι δηλαδή είναι ευθύνη όλων μας να τηρηθούν τα υγειονομικά μέτρα, ώστε τα Χριστούγεννα να εορτασθούν κανονικά με τους ναούς (είτε τους ιερούς είτε του εμπορίου) ανοικτούς κ.λπ.

Το μήνυμα της «εγκάρδιας συνεννόησης» που έστειλε η συνάντηση των δύο εξουσιών, κοσμικής και ουράνιας, απευθυνόταν, κατά πρώτον, στην ίδια την εκκλησιαστική ιεραρχία, νομίζω. Χρειαζόταν αυτό, διότι μέχρι πρότινος τα μέλη της αδιαφορούσαν εμφανώς για τον κίνδυνο της μόλυνσης, βασιζόμενα κατά πάσα πιθανότητα στη θεία προστασία. Το είδαμε προσφάτως στο «all-stars» συλλείτουργο των μητροπολιτών στη Θεσσαλονίκη, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου. Εκτοτε, δύο εκ των συμμετασχόντων αρρώστησαν, ένας των οποίων, ο Μητροπολίτης Λαγκαδά, χθες απεβίωσε. Μαθαίνουμε, επίσης, ότι ο περιβόητος Αμβρόσιος, ο πρώην Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, που μοιράζει αφορισμούς και κατάρες δεξιά και αριστερά, διαγνώστηκε και αυτός θετικός στον ιό, αλλά αρνήθηκε να νοσηλευτεί.

Τέτοια κραυγαλέα αδιαφορία στην ιεραρχία, σε βάζει στον πειρασμό να προβλέπεις τα χειρότερα. Διερωτώμαι, λοιπόν, για να το θέσω κομψά, μήπως θα ήταν φρόνιμο, για λόγους προληπτικούς, τα μέλη της εκκλησιαστικής ιεραρχίας να εγκατασταθούν από τώρα σε δωμάτια του νοσοκομείου «Metropolitan», του οποίου η επωνυμία εκπέμπει και τον αρμόζοντα συμβολισμό. Το λέω, με κάθε σεβασμό στους πάσχοντες και, βέβαια, με την επίγνωση ότι υπεισέρχομαι στη λειτουργία μιας ιδιωτικής επιχείρησης…

Κατά δεύτερο λόγο, το μήνυμα της συνάντησης έχω την εντύπωση ότι απευθυνόταν και στην ηγεσία της δεύτερης σε μέγεθος θρησκείας στην Ελλάδα, μετά την κατά το Σύνταγμα «επικρατούσα», δηλαδή στην Αριστερά, η οποία φέτος αρνείται να προσαρμόσει την τελετουργία του Πολυτεχνείου στα δεδομένα της πανδημίας και επιμένει  στην τέλεση της πορείας, που είναι για την Αριστερά ό,τι και τα Μεγάλα Παναθήναια για τους Αθηναίους του 5ου αιώνα.

Στο άρθρο 13, περί θρησκευτικής ελευθερίας, το Σύνταγμά μας ορίζει ότι «κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων». Προβλέπει, ωστόσο, ότι «η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη». Πόσο μάλλον, διερωτώμαι εγώ, χωρίς να είμαι νομικός, όταν η άσκηση της λατρείας θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία και το ύψιστο αγαθό της ζωής!

Σε τελευταία ανάλυση, η «επικρατούσα» δέχθηκε να μείνουν κλειστοί οι ναοί της. Η μόνη εξαίρεση έγινε για τις κηδείες, που τελούνται με την παρουσία μόνον εννέα ατόμων. Γιατί να εξαιρείται, λοιπόν, η Αριστερά από την ευθύνη που ακόμη και οι παπάδες την αναλαμβάνουν;

Είναι οπωσδήποτε κάτι σπάνιο να βλέπεις τους όρους του προβλήματος να αντιστρέφονται με τόσο απόλυτο τρόπο: η Εκκλησία – με το ζόρι έστω – δίνει την προτεραιότητα στην επιστήμη, ενώ η Αριστερά προτάσσει την πίστη και αγνοεί την επιστήμη…

Της ως άνω διαπίστωσης εξαιρείται προφανώς ο πρόεδρος Βαρουφάκης (που εκλιπαρεί να τον συλλάβουν και να τον κτυπήσουν…), καθώς το κίνητρο της ανυπακοής του δεν είναι η θρησκευτική πίστη, αλλά η αναζήτηση της δημοσιότητας. Ας του επιτραπεί να παρελάσει, αφού τόσο πολύ το θέλει. Θα είναι μόνον εννέα της κοινοβουλευτικής ομάδας τους, όπως λέει. Τόσοι επιτρέπονται και στις κηδείες. Δεν θα διαφέρει και πολύ από κηδεία, άλλωστε…

Εκδοχή β΄

Μου το λέει έγκριτος συριζολόγος και εγώ το ακούω με προσοχή. Η αυτοψία Πολάκη στο «Σωτηρία», με την επιδεικτική αφαίρεση της μάσκας (που σημαίνει: σας γράφω, ξέρετε πού) ήταν μία κίνηση του Πολάκη σκοπίμως επιθετική και προς το κόμμα του. Διότι, λόγω των περιστάσεων, στο βουλευτήριο παρίσταντο μόνο 50 άτομα, εκ των οποίων 14 του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη σύνθεση της ομάδας αυτής ο Πολάκης είχε αποκλεισθεί. Οι ίδιοι, δηλαδή, προσπάθησαν να τον κρύψουν. Και αυτός τους το πλήρωσε, κλέβοντας την παράσταση…