Μπιφτέκια διαίτης: Μια συνταγή και η μαγεία της μαγειρικής

Έχουν περάσει πολύ λίγα χρόνια από τότε που ξαφνικά μέσα στο μυαλό μου έσκασε η λάμψη της μαγειρικής. Μέχρι τότε, ίσως δεν ήξερα που ήταν η κουζίνα και πως δουλεύουν αυτά τα ρημαδο-μηχανήματα, μπλέντερ με ράβδους, χωρίς ράβδους, μίξερ και άλλα τέτοια. Ίσως να φταίει ότι η μανούλα μου με είχε μάθε να τα έχω όλα έτοιμα – αχ, αυτή η Ελληνίδα μάνα -, ίσως ότι δούλευα από το πρωί έως το βράδυ και άλλες τέτοιες στερεότυπες απόψεις που μπολιάζονται στο μυαλό μας από μωρά.

Αλλά, οι άνθρωποι ωριμάζουν, μαθαίνουν, εξελίσσονται.

Έτσι, κάποια βιολογική στιγμή που τα κιλά δεν φεύγουν εύκολα και θα έπρεπε να διατηρώ τον εαυτό μου σε καλή κατάσταση, να μου αρέσω δηλαδή, και μάλλον για να μην επιβαρύνω περισσότερο την οικογενειακή λειτουργία αποφάσισα να πειραματιστώ και να ξεκινήσω να φτιάχνω νόστιμες γεύσεις για μένα και τους αγαπημένους μου.

Διευκρίνιση: ψήνω και δεν μαγειρεύω…Ό,τι είναι στο μπάρμπεκιου, είναι το αγαπημένο μου. Ελπίζω να προλάβω να ασχοληθώ και με την κατσαρόλα.

Παιδιόθεν ήμουν ρέκτης των γεύσεων, της ποιότητας και όχι της ποσότητας, των μικρών και γευστικών πιάτων, της εναλλαγής και της δοκιμής και όποτε υπήρχαν χρόνος και χρήμα διάλεγα εστιατόρια, ταβέρνες, κουτούκια , μεζεδοπωλεία που έδιναν κάτι διαφορετικό.

Μία από τις πρώτες συνταγές που δοκίμασα και μάλλον την πέτυχα αφού και σήμερα είναι αγαπημένο φαγητό στο σπίτι είναι τα ψητά μπιφτέκια. Συμβάλλουν στην διατήρηση ή και στην απώλεια βάρους, έχουν πρωτεΐνη υψηλής αξίας και τον απαραίτητο σίδηρο για να διατηρούμε δυνάμεις, ειδικά σε δίαιτες.

Μπιφτέκια διαίτης χωρίς φρυγανιά ή ψωμί- κάτι που για πολύ καιρό η μάνα μου δεν ήθελε να αποδεχθεί ότι μπορεί να γίνει –.

Α, ξέχασα να σημειώσω ότι σε αυτή διαδικασία μύησης μου στην μαγειρική ανακάλυψα τα σχαροτήγανα- ούτε μια σταγόνα λάδι δεν βάζεις- και εγκατέλειψα την ψησταριά με κάρβουνα- ανθυγιεινά γαρ-  και μετακινήθηκα στην ψησταριά – υγραερίου- ναι, αυτήν αμερικανιά που έβριζα από μέσα μου για πολλά χρόνια όταν την έβλεπα να δουλεύει και να καρβουνιάζουν τα κρέατα. Μόνο ότι δεν  περιμένεις μισή ώρα μέχρι «να καούν και να πέσουν τα κάρβουνα», να κουβαλήσεις μπαλατέζες για να βάλεις το πιστολάκι (των μαλλιών) για να αρπάξουν κλπ αξίζουν τα λεφτά τους. Και άλλα πολλά…

Ιδού λοιπόν η συνταγή (που δεν θυμάμαι πώς και πού ακριβώς την είχα βρει αρχικά):

Υλικά:

• 1 κιλό μοσχαρίσιος άπαχος κιμάς
• 2 κ.σ. βαλσαμικό ξίδι
• 1 κρεμμύδι τριμμένο
• 1 μεγάλη σφιχτή ντομάτα τριμμένη
• λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό ή αποξηραμένη ρίγανη
• μια πρέζα αλάτι
• μια πρέζα πιπέρι

Προαιρετικά

• μια πρέζα κύμινο ή κάρυ
• μια πρέζα πάπρικα γλυκιά

Παρασκευή:

• Τρίβουμε την ντομάτα με τον τρίφτη και μετά στραγγίζουμε και χύνουμε το ζουμί της (αν το αφήσουμε τα μπιφτέκια νερουλιάζουν, δεν σφίγγουν).
• Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι ( όποιος θέλει σωτάρει για ένα λεπτό με μισό κουτάλακι λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι)
• Ανακατεύουμε με το κιμά και προσθέτουμε αλατοπίπερο, μαϊντανό ή ρίγανη.
• Πλάθουμε για λίγο και προσθέτουμε το μπαλσάμικο (το μπαλσάμικο είναι το υλικό που φουσκώνει το μπιφτέκι)
• Πλάθουμε και ξαναπλάθουμε ( οι βιαστικοί βάλτε τα σε μίξερ).
• Βάζουμε όλο το μείγμα σε ένα μπολ και σκεπάζουμε με μεμβράνη. Για 60 λεπτά στο ψυγείο ο κιμάς σφίγγει περισσότερο. Μπορείτε και καθόλου εάν έχετε προσέξει και δεν σας τον έχει νερουλιάσει η ντομάτα.
• Βγάζουμε από το ψυγείο και πλάθουμε 6-8 μεγάλα μπιφτέκια (μπορούμε και να τα καταψύξουμε ένα –ένα).

Ψήσιμο:

Ψήνουμε σε σχάρα για 4′-6′ από κάθε πλευρά ( γυρνάμε δυο φορές) ή τα ψήνουμε σε σχάρα μέσα σε ταψάκι στους 200 βαθμούς C για 15′ ( δεν μ’ αρέσει και πολύ) . Ένας εύκολος τρόπος ψησίματος είναι σε αντικολλητικό τηγάνι 4′-6′, από κάθε πλευρά (δύο γυρίσματα), χωρίς λιπαρή ουσία.

Τip: Bάλτε τον φούρνο της κουζίνας στους 50 βαθμούς. Μόλις βγάλετε τα μπιφτέκια από τη σχάρα, βάλτε σε ένα ταψάκι και σκεπάστε με αλουμινόχαρτο. Αφήστε τα για 5 λεπτά στον φούρνο, να «ξεκουραστεί» το κρέας και να συνεχίσουν να ψήνονται στο εσωτερικό τους. Τόσο ζουμερά μπιφτέκια δεν θα έχετε δοκιμάσει ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για τις μπριζόλες.

Υ.Γ. 1: Μέχρι να ασχοληθώ με την μαγειρική, είχα την ψευδαίσθηση ότι το μοσχάρι έχει σαφώς πολύ λιγότερα λιπαρά από το χοιρινό. Λάθος… έχουν σχεδόν τα ίδια. Μόνο τα λευκά κρέατα έχουν πολύ λίγα λιπαρά.

Υ.Γ. 2: Θα ήθελα μια χάρη. Ποτέ μην καρβουνιάζετε ή παραψήνετε το μοσχάρι (μπριζόλες, μπιφτέκια). Η γεύση και η ουσία και το αφράτο είναι στο κόκκινο- που δεν είναι αίμα, έχει ψηθεί (χάρη ζήτησα, αν θέλετε την κάνετε)!