Πολυτεχνείο : Επιστροφή στο 1999 και την απαγορευμένη συγκέντρωση κατά Κλίντον

Το σημερινό σκηνικό πολέμου που έστησαν κυβέρνηση και αστυνομία ενάντια στο ΚΚΕ στο κέντρο της Αθήνας έχει αναλογίες μόνο με το χτύπημα της διαδήλωσης του 1999 κατά της επίσκεψης Κλίντον.

Κοινό σημείο αναφοράς με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Ουδέποτε άλλοτε στη Μεταπολιτευτική ιστορία υπήρξε χτύπημα και μάλιστα σε τέτοια έκταση από την αστυνομία σε συγκέντρωση οποιουδήποτε κοινοβουλευτικού κόμματος, παρά μόνο το 1999 και μάλιστα πάλι τότε ήταν Νοέμβρης και συνέπιπτε με τις ημέρες του εορτασμού του Πολυτεχνείου.

Κοινό στοιχείο επίσης είναι το γεγονός ότι την τότε συγκέντρωση είχε πάρει την πρωτοβουλία να την διοργανώσει το ΚΚΕ και συμμετείχαν και άλλα κόμματα όπως ο τότε ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ όπως και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ενώ κοινό σημείο αναφοράς σε αυτά τα δύο γεγονότα είναι ο …Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Το 1999 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, σήμερα κατέχει το ίδιο υπουργικό χαρτοφυλάκιο με κυβέρνηση ΝΔ και πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Το σκηνικό του 1999

Ουσιαστικά με απόσταση 21 χρόνων, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ΚΚΕ αναμετρώνται στο δρόμο για δεύτερη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Τότε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ.

Το σκηνικό παρόμοιο. Μέρες Νοέμβρη το 1999 στον απόηχο της παράδοσης Οτσαλάν και του ΝΑΤΟϊκού πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας την περασμένη Άνοιξη εκείνης της χρονιάς.

Η επίσκεψη Κλίντον

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο αντιαμερικανικός θυμός εκφράστηκε με την διάθεση να αποδοκιμαστεί η επίσκεψη του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα (ο οποίος παρεμπιπτόντως θα συνέχιζε το ταξίδι του στην Άγκυρα).

Μάλιστα τότε ήταν που για πρώτη φορά Αμερικανός πρόεδρος είχε παραδεχτεί δημοσίως ότι οι ΗΠΑ είχαν στηρίξει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967 και την εφτάχρονη δικτατορίας τους στην Ελλάδα.

Ήταν 19 Νοεμβρίου όταν ο Μπιλ Κλίντον προσγειωνόταν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, για να κατευθυνθεί στη συνέχεια, εν μέσω μιας απαγορευμένης πόλης, στο προεδρικό Μέγαρο για την προς τιμήν του δεξίωση.

Η πρωτοβουλία και ο γύψος

Την ίδια ώρα στην πλατεία Συντάγματος μετά από πρωτοβουλία του ΚΚΕ και με τη συμμετοχή άλλων πολιτικών δυνάμεων βρίσκονταν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που απαιτούσαν να προχωρήσουν προς την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βασιλίσσης Σοφίας προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για δύο λόγους.

Ο ένας ήταν ενάντια στην επίσκεψη Κλίντον και ο δεύτερος σε συνέχεια αυτού ήταν να σπάσει την τότε κυβερνητική απαγόρευση οποιασδήποτε συγκέντρωσης που θα ενοχλούσε τον «πλανητάρχη». Μάλιστα όπως αναφέρουν τα τότε δημοσιεύματα για ακόμα μια φορά «η Αθήνα είχε μπει στο γύψο».

Οι διαπραγματεύσεις και ο κλοιός

Πριν από το χτύπημα της αστυνομίας, η οποία με κλούβες των ΜΑΤ είχε αποκόψει τη Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της Βουλής, είχαν προηγηθεί τηλεφωνικές διαπραγματεύσεις εκεί από τον δρόμο μεταξύ της τότε ΓΓ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, οι οποίες απέβησαν άκαρπες και στην προσπάθεια των μπλοκ του ΚΚΕ να σπάσουν τον κλοιό η Αστυνομία εξαπέλυσε ένα απίστευτο ανθρωποκυνηγό μέσα στα στενά του κέντρου της Αθήνας που έφτασε μέχρι το Μοναστηράκι, το Μεταξουργείο και τον Κολωνό.

Ουσιαστικά όλος ο δήμος Αθηναίων, το ιστορικό κέντρο είχε πνιγεί στα χημικά και την αστυνομική βία που χτυπούσε αδιακρίτως νέους, γέρους, γυναίκες και παιδιά.

Μάλιστα τότε το ΚΚΕ χαρακτήριζε την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Σημίτη ως την «πιο επικίνδυνη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει η χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες».

Ομοιότητες και διαφορές

21 χρόνια μετά κατά κάποιο τρόπο επαναλαμβάνεται και αναβιώνει η ιστορία του 1999 με πρωταγωνιστές ξανά το ΚΚΕ και τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και φόντο μια απαγορευμένη –Νοέμβρη μήνα πάλι- συγκέντρωση με κατεύθυνση την πρεσβεία των ΗΠΑ και φόντο τα μηνύματα του Πολυτεχνείου και τη επταετή δικτατορία των Απριλιανών.

Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε δεν υπήρχε πανδημία και επρόκειτο για μια τεράστια διαδήλωση με επικεφαλής τα στελέχη και τους βουλευτές του ΚΚΕ, ενώ σήμερα τα αστυνομικά έκτροπα έγιναν με φόντο μια συμβολική κινητοποίηση στην οποία τηρήθηκαν με υποδειγματικό τρόπο τα υγειονομικά μέτρα και όχι οι πολιτικές και κυβερνητικές απαγορεύσεις.

Αν υπάρχει ενδεχομένως μια ακόμα διαφορά είναι ότι τότε το ΚΚΕ προσπάθησε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό για να συνεχίσει την πορεία, ενώ τώρα δεν προέβη σε καμία τέτοια κίνηση.