Ένας (ακόμα) τραγουδοποιός περιμένει το επίδομα που καθυστερεί εδώ και μήνες

«Όλοι ξέρουν πως, εδώ και πάρα πολλούς μήνες, ο χώρος της τέχνης πλήττεται σοβαρά, ίσως σοβαρότερα από κάθε άλλον τομέα της οικονομίας. Οι καλλιτέχνες και οι εργαζόμενοι στον χώρο του πολιτισμού έχουν κάνει-και συνεχίζουν-αμέτρητες εκκλήσεις στο κράτος για να σκύψει πάνω από τα προβλήματά τους.Τα οικονομικά προβλήματα αρκετών από τους εργαζόμενους στον πολιτισμό χτύπησαν ήδη κόκκινο. Κάποιοι δεν έχουν εισόδημα, ούτε ένα ευρώ, όλους αυτούς τους μήνες, μιλάω για το διάστημα από την πρώτη καραντίνα μέχρι σήμερα. Η κατάσταση είναι τραγική, ακούμε για καλλιτέχνες που πηγαίνουν σε συσσίτια ή που έχουν μείνει χωρίς κινητό, χωρίς Internet…», λέει ο Θωμάς Φώτης, γνωστός τραγουδοποιός του έντεχνου-ροκ, performer ο ίδιος, αλλά και καθηγητής κιθάρας και φωνητικής.

Αφίσα από κάποιο live του Θωμά Φώτη με συνεργάτιδές του.

Ο Θωμάς Φώτης, με καταγωγή από την Ήπειρο και την οικογένεια Φωτίου που έχει την δική της ιστορία στην παραδοσιακή μουσική και τα ηπειρώτικα, έχει μάθει τα τελευταία χρόνια να δουλεύει σκληρά και σε πολλά μέτωπα για να τα βγάλει πέρα. Πάντα, το αντικείμενό του παραμένει η μουσική, όμως αυτό σημαίνει πως τα πρωινά έχει μαθήματα, τα βράδια παίζει ή κάνει guest εμφανίσεις, στο ενδιάμεσο κάνει πρόβες και μελετά, αναζητά συνεργασίες και κλείνει μόνος του τα lives του. Εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές και μικρά μαγαζιά στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα και η καθημερινότητά του μοιάζει με αυτήν των περισσότερων μουσικών αυτή την περίοδο στην Ελλάδα. Με τ’ όργανό τους στο χέρι, τραβούν τον δρόμο τους, και φυσικά, ο δρόμος αυτός δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Όπως εξηγεί ο Θωμάς Φώτης, «ελάχιστοι ήταν οι τυχεροί, μέσα σε αυτούς κι εγώ, που εργάστηκαν το καλοκαίρι. Η δουλειά μας, ούτως ή άλλως διακρίνεται από σχετική ανασφάλεια και κυνήγι του νυχτοκάματου, και τα απανωτά lockdowns έχουν δυσκολέψει κι άλλο την κατάσταση. Μήνες τώρα περιμένουμε το επίδομα που έχει υποσχεθεί το Υπουργείο στους καλλιτέχνες, εγγραφήκαμε στο μητρώο Καλλιτεχνών, πράγμα σημαντικό, γιατί έτσι θα επιτύχουμε σε μεγάλο ποσοστό μια ακριβή εγγραφή του καλλιτεχνικού δυναμικού της Ελλάδας, αποφασίσαμε να ζήσουμε κάνοντας τρομερή οικονομία, σε βαθμό στέρησης.»

Και συνεχίζει: «Αρκετοί από εμάς, διδάσκουμε κιόλας. Εκτός από τις μουσικές σκηνές και τους χώρους εστίασης όπου μπορούσαμε να κάνουμε κανένα live, έκλεισαν και οι σχολές, τα ωδεία… Δεν είναι δεδομένο ότι όλοι οι φορείς κάνουν μαθήματα μέσω διαδικτύου. Ας πούμε, η καλή μου φίλη Λαμπρινή Λάμπρου, μουσικός και στιχουργός, διδάσκει κανονικά το μάθημά της μέσω zoom στο Ωδείο στην Άρτα. Συνεπώς, αν δεν είσαι καθηγητής σε έναν χώρο που να καλύπτει το διαδικτυακό θέμα, χάνεις και από εκεί!»

Δεν είναι λίγοι οι μουσικοί που, στα όρια της παρανομίας, συνεχίζουν κάποια ιδιαίτερα μαθήματα, σε συγγενικά βέβαια πρόσωπα και του στενού φιλικού κύκλου, από όπου λαμβάνουν μικροποσά που τους επιτρέπουν να τρέφονται και να παίρνουν ένα πακέτο τσιγάρα.Πράγματι, το ερώτημα που προκύπτει είναι ξεκάθαρο: Πώς θα ζήσουν οι καλλιτέχνες; Οι ελπίδες που έδωσαν κάποιες ανακοινώσεις και υποσχέσεις του Υπουργείου Πολιτισμού αποδείχθηκαν φρούδες.

Όπως δηλώνει ο Θωμάς Φώτης:

«Η οικονομική εξαθλίωση του κλάδου μας είναι δεδομένη, η ψυχολογική πίεση μεγάλη-για όλον τον κόσμο, αλλά τώρα μιλάμε για τους εργαζόμενους στον πολιτισμό. Ζητάμε βοήθεια από την πολιτεία, ζητάμε και ένα χρονοδιάγραμμα σαφές για το τι σκοπεύουν να κάνουν με τις περιπτώσεις μας. Ήμασταν οι πρώτοι που χάσαμε τις δουλειές μας, αισθανθήκαμε περιττοί και υποτιμημένοι. Συνασπιστήκαμε κάτω από την σκέπη του κινήματιος Support Art Workers, η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν επιτύχαμε και πάρα πολλά. Αυτός ο μήνας είναι δύσκολος. Άραγε, θα είναι μόνο ένας; Πότε θα μπορέσουμε να ξαναδουλέψουμε; Πώς θα ζήσουμε; Ξέρω άτομα που μαραζώνουν και που, λόγω υπερηφάνειας, ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια. Ξέρετε, οι καλλιτέχνες δεν είναι όλοι μποέμ και τέτοια. Εγώ πείτε πως είμαι. Κάποιοι, όμως, έχουν παιδιά, μια οικογένεια στηρίζεται πάνω τους. Πρέπει, δηλαδή, να απολογείται κανείς, στις μέρες μας, που επέλεξε να ακολουθήσει τον επαγγελματικό αυτό δρόμο;»

Όλοι οι καλλιτέχνες και τα συναφή επαγγέλματα, προσδοκούν την άρση του lockdown σύντομα.

«Ελπίζουμε να ανοίξει η χώρα αρκετά πριν τις γιορτές, γιατί εκείνη την περίοδο παίζουμε, εμφανιζόμαστε, επικοινωνούμε την δουλειά μας στον κόσμο και, φυσικά, βγάζουμε μεροκάματο που μας επιτρέπει  να πάρουμε ένα δώρο στους συντρόφους μας, στα παιδιά μας, να κάνουμε κάτι περισσότερο και για εμάς. Τείνουμε να ξεχάσουμε, πλέον, αυτό το…κάτι περισσότερο.»

Ο Θωμάς Φώτης  αναφέρει επίσης τα πρβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των δημιουργών: στιχουρχούς, συνθέτες, συγγραφείς, οι οποίοι λάμβαναν τόσα χρόνια κάποιο εισόδημα από το πνευματικό έργο που τους αναλογεί. Όπως σημειώνει ο ίδιος:  «Αυτό το εισόδημα περικόπηκε, φυσικά! Όχι ότι εδώ φταίει αποκλειστικά ο κορωναϊός, αλλά έχει εντείνει κι άλλο την ήδη προβληματική κατάσταση των οργανσιμών δικαιωμάτων, γιατί σε ποια μαγαζιά θα ακουστούν τα τραγούδια τους και σε ποια θέατρα θα παιχτούν τα έργα τους; Αφού είναι όλα κλειστά… Η Πολιτεία πρέπει να τους ακούσει και αυτούς, φυσικά. Να μην τους θεωρεί ανύπαρκτους, ούτε αόρατους. Γενικά, εύχομαι τα δύσκολα να περάσουν το συντομότερο και προτείνω να παραμείνουμε όσο μπορούμε αλληλέγγυοι και δυνατοί, καλλιτέχνες και όχι μόνο. Θα συνεχίζουμε να δίνουμε τον αγώνα μας σε καθημερινή βάση. Άνθρωποι, όμως, είμαστε κι εμείς. Οδηγούμαστε σε εξάντληση, πια, ψυχική, αλλά και σωματική και ο νοών νοείτω…»