Μεγάλη είναι η αντιπαράθεση στη Γαλλία γύρω από σχέδιο νόμου που συζητιέται στην Εθνοσυνέλευση και αφορά τις αστυνομικές Αρχές. Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης βρίσκεται ρύθμιση που πρακτικά απαγορεύει τη φωτογράφιση ή βιντεοσκόπηση των οργάνων της τάξης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, θεωρώντας ότι τους εκθέτει σε κίνδυνο. Την ίδια ώρα το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επεκτείνει τη δυνατότητα των αστυνομικών οργάνων να χρησιμοποιούν το υλικό από τις φορητές κάμερες που έχουν.

Οι αντιδράσεις επικεντρώνονται στον κίνδυνο η ρύθμιση αυτή να οδηγήσει σε εκτεταμένη συγκάλυψη περιπτώσεων αυθαίρετης, παραβατικής και επικίνδυνης συμπεριφοράς αστυνομικών. Ο περιορισμός αυτός του δικαιώματος στην ενημέρωση και στη δυνατότητα δημοσιοποίησης αυταρχικών πρακτικών δεν είναι τυχαίος.

Ερχεται σε μια περίοδο όπου η έννοια της «ασφάλειας» γενικεύεται ως απάντηση σε κοινωνικά προβλήματα, όπου εντείνεται η προσπάθεια να περιοριστούν τα δημοκρατικά δικαιώματα που παραπέμπουν σε κοινωνική σύγκρουση (όπως η διαδήλωση και η απεργία) και όπου η αστυνόμευση ολοένα και περισσότερο «στρατιωτικοποιείται» ως προς τις μεθόδους, την εκπαίδευση, αλλά και τον εξοπλισμό, παραπέμποντας πολύ περισσότερο σε μια «πολεμική» αντιμετώπιση των «επικίνδυνων τάξεων» παρά στην ειρήνευση και τη μεσολάβηση. Ερχεται, τέλος, σε μια περίοδο όπου τα ζητήματα αστυνομικής αυθαιρεσίας και βαναυσότητας πυροδοτούν, ιδίως όταν αποτελούν και εκφράσεις συστημικού ρατσισμού όπως στις ΗΠΑ, πραγματικές κοινωνικές εκρήξεις.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι αλήθεια ότι πολλαπλασίασε τις φορητές συσκευές καταγραφής. Τα κινητά τηλέφωνα επιτρέπουν λήψη βίντεο και ευκρινών φωτογραφιών. Αυτό έχει διευκολύνει την αποτύπωση περιστατικών αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, κάτι που περιορίζει τα περιστατικά για τα οποία υπάρχει μόνο η «επίσημη εκδοχή».

Αυτό μόνο ως βήμα προόδου μπορεί να καταγραφεί και ως συμβολή στην αναγκαία ελεύθερη πληροφόρηση και καλύτερη δημοσιότητα (σε αντιδιαστολή π.χ. με τη μετά τον πρώτο «Πόλεμο του Κόλπου» διαρκή προσπάθεια χειραγώγησης των πολεμικών ανταποκριτών). Επομένως κάθε βήμα για τον περιορισμό αυτής της δημοσιότητας μόνο ως επιπλέον ένδειξη της μετάβασης σε συνθήκη μεταδημοκρατίας μπορεί να θεωρηθεί.

Headlines