Το ιερό και το πολιτικό

Μου φαίνεται πως οι εκδηλώσεις του ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο είναι σύστοιχες με εκδηλώσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος – πχ, παρά τις απαγορεύσεις συνεδρίασε προ ημερών η Ιερά Σύνοδος και μετά τα μέλη της γευμάτισαν από κοινού με αποτέλεσμα κάποιοι μητροπολίτες να «κολλήσουν» την επικίνδυνη ίωση. Κυρίως οι προχθεσινές πολυτεχνειακές αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις του ΚΚΕ είναι σύστοιχες με τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, που φαίνεται πως τον πλήρωσε με τη ζωή του και μητροπολίτης – εντελώς άδικα, γιατί διάβασα πως ήταν αγαπητός και λογικός κληρικός που προέτρεπε τους χριστιανούς να τηρούν τα υγειονομικά μέτρα. Εύχομαι να μη συμβεί τέτοιο κακό και στο ΚΚΕ.

Το γεγονός ότι η Εκκλησία της Ελλάδος και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος αντέδρασαν ισχυρά στα κυβερνητικά μέτρα για τον κορωνοϊό και οργάνωσαν απαγορευμένες εκδηλώσεις, μήπως ξανανοίγει την προ δεκαετιών δημοφιλή συζήτηση περί του αν ο κομμουνισμός είναι θρησκεία; Έχει τους αγίους του, έχει ιεραρχική δομή, έχει τις λειτουργίες και λιτανείες του – γιατί όχι;

Η απάντηση είναι «όχι» γιατί οι θρησκείες δεν τελειώνουν έτσι γρήγορα, σε μερικές δεκαετίες: μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ελάχιστους απασχολούν πλέον τα δογματικά ζητήματα του μαρξισμού-λενινισμού που ήσαν της μόδας πριν μισό αιώνα. Τις συζητήσεις έτρεφε, τότε, η ισχύς της ΕΣΣΔ. Έσβησε η ισχύς, έσβησαν και οι συζητήσεις.

Οπότε όμως γεννάται το ερώτημα, αφού ο κομμουνισμός δεν είναι θρησκεία, μήπως τις ομοιότητες εξηγεί το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι κόμμα; Προφανώς κόμμα δεν είναι – μήπως όμως είναι (μεταξύ άλλων) και πολιτική εξουσιαστική δομή; Νομίζω ναι: το ότι συνεχώς διαπραγματεύεται, φιλιώνει, συγκρούεται με κόμματα και κυβερνήσεις, αυτό δείχνει.

Και στις δύο περιπτώσεις, του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Πολυτεχνείου, δεν είχαμε «γυμναστική» -θρησκευτική στη Θεσσαλονίκη,  επαναστατική στην Αθήνα-  αλλά επίδειξη πολιτικής δύναμης: μπορώ να αδιαφορώ για την κρατική-κυβερνητική εξουσία ήταν το μήνυμα. Γιατί και οι δύο οργανισμοί δηλώνουν ανώτεροι της τρέχουσας πολιτικής πραγματικότητας και  πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν στους πιστούς τους ότι είναι υπεράνω ή παραδίπλα, κάπου αλλού τέλος πάντων, ώστε να μην υπόκεινται στην εξουσία του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.

Μόνο αποδεικνύοντας συνεχώς ότι το θείον και το εξεγερσιακό -που εκπροσωπούν αντιστοίχως- είναι  υπεράνω συντάγματος, νόμων και ιών μπορούν Εκκλησία της Ελλάδος και ΚΚΕ να είναι σεβαστά, να έχουν πιστούς, και να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αλλιώς κινδυνεύουν να υποβαθμιστούν -ή και να χαθεί, το ΚΚΕ-γιατί η ζήτηση και για το ιερό και για το επαναστατικό μου φαίνεται συνεχώς λιγοστεύει.