«Στέλλα»: Η ταινία που αποκάλυψε τη σαγήνη της Μελίνας

Στις 21 Νοεμβρίου 1955 έκανε πρεμιέρα η κινηματογραφική ταινία, «Στέλλα», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη και τους Μελίνα Μερκούρη, Γιώργο Φούντα και Αλέκο Αλέξανδρακη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ο Κακογιάννης είχε βασίσει το σενάριο της ταινίας στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια»,

Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 21ης Νοεμβρίου 1955:

«Η ηρωίδα, μια τραγουδίστρια της νυχτερινής ζωής, δίνει την προσωπική της μάχη ανάμεσα σε δύο ερωτικές συμπληγάδες – έναν νέο του λεγόμενου καλού κόσμου (σ.σ. Αλέκος Αλεξανδράκης), που συντρίβεται στο πέρασμα της Στέλλας, και έναν παράφορο ποδοσφαιριστή (σ.σ. Γιώργος Φούντας) – για να καταλήξη στο μοιραίο τέλος»

Η πλοκή

Η εντυπωσιακή Στέλλα, τραγουδίστρια στο μουσικό κέντρο,Παράδεισος έχει σχέση με τον γόνο πλούσιας οικογενείας, Αλέκο, (σ.σ. Αλέκο Αλεξανδράκης) τον οποίο όμως εγκαταλείπει για τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Μίλτο (σ.σ. Γιώργο Φούντα).

Η αγάπη της όμως για ανεξαρτησία θα οδηγήσει σε τραγικές συνέπειες.

Για τη μουσική της ταινίας συμπράττουν μεγαθήρια της ελληνικής μουσικής.

Οι συνθέσεις είναι του Μάνου Χατζιδάκι και στη σύνθεση των λαϊκών μοτίβών συμμετέχει ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο οποίος παίζει και το μουσικό θέμα των τίτλων, δυστυχώς όχι on camera.

Στον ρόλο της Μαρίας, τραγουδίστριας και ιδιοκτήτριας του μουσικού κέντρου που δουλεύει η Στέλλα, εμφανίζεται η Σοφία Βέμπο, η οποία χαρίζει τη φωνή της στο τραγούδι «Ο μήνας έχει δεκατρείς».

Τη διαμόρφωση του σκηνικού ανέλαβαν οι σπουδαίοι έλληνες ζωγράφους, Γιάννη Τσαρούχη και Βλάση Κανιάρη.

Η πρεμιέρα

Η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας έγινε στον κινηματογράφο Ορφέα παρουσία της Μελίνας Μερκούρη, του Μιχάλη Κακογιάννη, του Ζυλ Ντασέν, του υπουργού Προεδρίας της Κυβέρνησης Παπάγου, Γεώργιο Ράλλη.

Η Μελίνα Μερκούρη από τη σκηνή του Ορφέα, αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους, τον Μιχάλη Κακογιάννη και όλους όσοι  εργάστηκαν για την ταινία, είπε απευθυνόμενη στην «πλατεία». «Την αγαπώ την ‘Στέλλα’. Ελπίζω να αρέση και σε σας».

Οι κριτικές

Στο τεύχος της 3ης Δεκεμβρίου 1955, το περιοδικό «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» συγκεντρώνει τις κριτικές των μεγάλων εφημερίδων της εποχής.

Γράφει ο Ταχυδρόμος: « ’’Το Βήμα’’ βλέπει τρία πράγματα στην ταινία αυτή: Μία μεγάλη ηθοποιό, ένα πολύ καλό σενάριο, μία καλή σκηνοθεσία»

Η εμφάνιση της Μερκούρη ήταν κάτι για το οποίο συμφώνησαν όλοι.

«Η κριτικός της ‘Καθημερινής’αφού είδε, όπως μας διαβεβαιώνει πέντε φορές την ταινία, τολμά να πη ότι ‘η ερμηνεία της Μελίνας είναι μία μεγάλη, πλούσια δημιουργία διεθνούς κλάσεως’, ενώ ο κριτικός της ‘Αυγής’ μάς εξηγεί πιο αναλυτικά ότι η ‘Μελίνα χρησιμοποιεί τις υποκριτικές της δυνατότητες με αφάνταστη φυσικότητα σε μία κλίμακα, που πάει από την πιο φτηνή χυδαιότητα ως τον πιο δυνατό δραματικό τόνο’ (Γιατί τώρα τα δύο αυτά σημεία βρίσκονται αναγκαστικά τόσο απομακρυσμένα το ένα από το άλλο, ο κριτικός δεν μας το εξηγεί».

Για την ταινία πάντως υπάρχει διαφωνία καθώς απέναντι από τα θετικά σχόλια του Βήματος, τίθεται η κριτική της «Αυγής», σύμφωνα με την οποία η ταινία «Στέλλα» ήταν ένα «ξεδιάντροπο μελόδραμα, που προβάλλει ό,τι χαμηλότερο, ό,τι πιο λούμπεν, ό,τι πιο χυδαίο και καθυστερημένο στοιχείο υπάρχει στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα».

Η «Εστία» κατήγγειλε «το κακοηθέστατον σενάριον που εμφανίζει ένα βρωμερόν γύναιον ως πρόμαχον της ελευθερίας των ηθών και ως εκ πεποιθήσεως έχθραν του γάμου, τον οποίον θεωρεί απαράδεκτον φυλακήν.

Ίσως η μοναδική φορά που η «Αυγή» και η «Εστία» συμφώνησαν…