Κινηματογράφος : Οι σκηνές σε λεσβιακές ταινίες αναπαράγουν τα στερεότυπα

Υπάρχει ένα μεγάλο τυπικό σύνολο στερεοτύπων όσον αφορά τη λεσβιακή απεικόνιση στο σινεμά.

Καρό ύφασμα, snapbacks, Blundstones. Αλλά κοιτάζοντας τον τρόπο με τον οποίο το Χόλιγουντ απεικονίζει σαπφικές γυναίκες, ίσως και να ενθέσει  μεσοφόρια και κορσέδες..

Η κινηματογραφική βιομηχανία έχει αναπτύξει μια γοητεία που συνορεύει με την εμμονή σε δραματικά αλλά και σέξι λεσβιακά δράματα εποχής.

Ενδεικτικές στερεοτυπικές αναπαραστάσεις

Η πρόσφατη κυκλοφορία, Ammonite, η οποία εμφανίζει την Kate Winslet ως παλαιοντολόγο και τη Saoirse Ronan ως νεαρή γυναίκα που ξυπνά τη Winslet από το σκληρό της κέλυφος, θα γίνει η τελευταία προσθήκη σε αυτήν την εμμονή. Διαδραματίζεται το 1840.

Η ταινία Ammonite ακολουθεί τα βήματα του «Portrait of a Lady on Fire» του 2019, το The Favorite and Lizzie του 2018, και την Carol του 2015, ως μίας ακόμη ταινία για κυρίες που τους αρέσουν οι κυρίες, αλλά, συγκεκριμένα, ιστορικές κυρίες που τους αρέσουν οι κυρίες.

Και δεν είναι μόνο η μεγάλη οθόνη – το BBC και το HBO – έδωσαν τους Gentleman Jack, Tipping the Velvet, Bessie, Daphne, Fingersmith και πολλούς άλλους σαπφικούς τίτλους τα τελευταία χρόνια.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, αυτές οι ταινίες έχουν πολλά κοινά –  σεξουαλική καταστολή που αντικατοπτρίζεται σε κορσέδες στη μέση και ογκώδεις φούστες, ένα είδος παθιασμένης, απελπισμένης σκηνής σεξ.

Οι ταινίες δεν είναι κακές, Αντιθέτως, είναι από τις καλύτερες που προσφέρονται.

Ωστόσο, τυχαίνει να είναι εκείνες που επαινούνται περισσότερο από στρέιτ, mainstream ακροατήρια και από εκείνους που θα λάβουν χρηματοδότηση, πόρους και βραβεία.Και αυτό ίσως δεν είναι τυχαίο.

Πώς γίνεται «διαγραφή» στο λεσβιακό βίωμα;

Όπως εκτιμούν ειδικοί και κάποιοι κριτικοί αυτές οι ταινίες προσπαθούν να μαλακώσουν την απεικόνιση της λεσβιακής σχέσης, έτσι ώστε κανείς να μην πει τη λέξη «λεσβία». Ή ακόμα και «σαπφική».

Η λέξη «λεσβία», όπως η ίδια η ταυτότητα του ατόμου, μπορεί στην εποχή μας να αποτελεί απειλή;

Η λεσβιακή έλξη είναι μια απόλυτη απόκλιση από την προσδοκία ότι η ζωή μιας γυναίκας θα περιστρέφεται γύρω από τους άνδρες, σύμφωνα με τα στερεοτυπικά πρότυπα.

Η εξάιρεση ίσως είναι η ταινία Carol.

Η Cate Blanchett, στην ταινία μιλά ξεκάθαρα για το ποιά είναι και τι θέλει. Αλλά αυτή είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Στο Portrait of a Lady on Fire, το φάντασμα του μελλοντικού συζύγου της Héloïse συμβάλλει στην τραγωδία όλων. Συχνά αυτά τα είδη περίεργων ιστοριών  καταλήγουν σε τραγωδία.

Ορίζοντας αυτές τις μυθοπλασίες στο παρελθόν, η ιστορία είναι τόσο συχνά συνδεδεμένη για το πώς οι συμβάσεις της εποχής δεν αφήνουν περιθώρια για τον queer έρωτα.

Το τότε και το τώρα

Με βάση τα σενάρια αυτών των ταινιών αυτές οι γυναίκες δεν πρέπει να είναι έξω και περήφανες. Είναι περισσότερο μυστικά ραντεβού υπό το φως των κεριών και προσδιορίζοντας τις ματιές και τα μάτια που προσανατολίζονται σε ένα ή δύο στήθη.

Έτσι, αυτές οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τις επιθυμίες τους χωρίς περιφρόνηση.

Είναι ένα είδος τραγωδίας πορνό που μας αφήνει να νιώθουμε πολύ καλά για το πόσο μακριά έχει φτάσει η σύγχρονη κονωνία.

Εμπνέει λίγο ένα διανοητικό αυνανισμό για τον θεατή που  δεν είναι αντι-LGBTQ.

Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να ξεχνάμε ότι η προκατάληψη κατά των LGBTQ, που ασκείται ιδιαίτερα στις queer γυναίκες, δεν έχει πάει εκλείψε

Μπορούν  να παντρευτούν μεν,  αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν Carols σε αυτόν τον κόσμο, ακόμη και στις δυτικές κοινωνίες, αλλά και σε πολλές άλλες όπου το LGBTQ μπορεί να σημαίνει από κακοποίηση, βία, φυλάκιση έωςκαι θάνατο.

Το να κοιτάζουμε πίσω για να ξεπεράσουμε την καταπίεση του παρελθόντος είναι πολύ πιο εύγευστο από το να θυμόμαστε τι μένει να κάνουμε.

Πηγή: buzzfeednews.com.