Να μπει φραγμός στην έμφυλη βία

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, θα πρέπει να μας κινητοποιήσουν. Όχι πια με λόγια αλλά με έργα:

·       Ο αριθμός των γυναικών στην Ελλάδα που κατήγγειλε στην Αστυνομία περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας την περίοδο 2012-2017 παρουσίασε αύξηση 49%

·       Την περίοδο της καραντίνας οι καταγγελίες για βία σε βάρος των γυναικών εκτινάχθηκαν, σημειώνοντας αύξηση άνω του 50%

·       Από το σύνολο των 2.833 δραστών ενδοοικογενειακής βίας του 2017, για τους οποίους υπάρχει πληροφορία για το φύλο τους, το 84,5% είναι άνδρες.

·       Ένα ακόμη πιο συγκλονιστικό στοιχείο έρχεται να προστεθεί σε μια ζοφερή κατάσταση.

·       Το σύνολο των βιασμών που καταγγέλθηκαν ετησίως στην Ελληνική Αστυνομία τα έτη 2010-2017 κυμαίνονταν από 163-264.

·       Το 2017 επτά γυναίκες δολοφονήθηκαν στην Ελλάδα από κάποιο μέλος της οικογένειάς τους – το 2016 και το 2018 οι δολοφονίες γυναικών από συγγενικό τους πρόσωπο είχαν ανέλθει σε 13 σε κάθε έτος αντίστοιχα.

·       Η γραμμή «SOS 15900» από την έναρξη της λειτουργίας της τον Μάρτιο του 2011, έχει δεχθεί 37.482 κλήσεις. Ειδικότερα, κατά το έτος 2018, από τις 5.088 κλήσεις που δέχθηκε οι 4.116 αφορούσαν σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας.

·       Από τις 2.864 κλήσεις που αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, οι 2.519 κλήσεις αφορούσαν σε ενδοοικογενειακή βία με δράστη κυρίως τον σύζυγο, οι 110 κλήσεις σε σεξουαλική παρενόχληση, οι 28 κλήσεις σε περιπτώσεις βιασμού.

Το φαινόμενο της έμφυλης βίας δεν είναι δυστυχώς η εξαίρεση σε κάποιον κανόνα. Είναι καθημερινό, παγκόσμιο και περιλαμβάνει οποιαδήποτε επιβλαβή πράξη, κατά της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας όσων την υφίστανται. Αποτελεί πυρήνα της έμφυλης ανισότητας που οδήγησε και οδηγεί σε διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.

Ομοίως, και η σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας αποτελεί κύριο στοιχείο της έμφυλης βίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ActionAid, το 85% των γυναικών στην Ελλάδα έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση, αλλά μόνο το 6% μίλησε, έκανε καταγγελία, ζήτησε την παραδειγματική τιμωρία του θύτη.

Καθίσταται σαφές ότι δεν αρκεί μια Παγκόσμια Ημέρα, δεν αρκεί μια επέτειος για να θυμόμαστε ότι οι γυναίκες είναι πολλές φορές θύματα μιας πατερναλιστικής κοινωνίας όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι άνδρες. Επειτα από δεκαετίες αγώνων η θέση της γυναίκας βελτιώθηκε στην κοινωνία. Είναι ενεργή πολίτης, διεκδικεί, αναλαμβάνει θέσεις υψηλής ευθύνης, έχει επιτυχίες στον εργασιακό τομέα, παράλληλα με την οικογένεια και την μητρότητα.

Δεν υπάρχουν, επομένως, άλλα περιθώρια εφησυχασμού. Δεν νοείται πολιτισμένη κοινωνία αυτή που δέχεται την έμφυλη βία ως κάτι φυσικό, ως μια «παραδοσιακή» πρακτική που υποστηρίζει ότι η γυναίκα πρέπει να δέχεται την κάθε μορφής βία χωρίς να μιλά.

Ένα οργανωμένο κράτος οφείλει να υψώσει ομπρέλα προστασίας, τόσο στις κακοποιημένες γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν όσο και σε εκείνες που φοβούνται.

Όχι πια φόβος, λοιπόν. Ποτέ και πουθενά βία σε βάρος των γυναικών.