Προσφυγικό : «Νιώθω σαν να μην υπήρξα ποτέ παιδί» – Το πάθος και το πείσμα για μια νέα αρχή

Η 17χρονη Nesime από το Αφγανιστάν, είναι μια από τους επτά νέους που διακρίθηκαν στον πρώτο παγκόσμιο Διαγωνισμό Ζωγραφικής και Κόμικ «Οι Νέοι για τους Πρόσφυγες», που διοργάνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε στις αρχές του 2020 εν μέσω του πρώτου κύματος της πανδημίας που έπληξε χώρες σε όλο τον κόσμο και καλούσε τους νέους να εκφραστούν δημιουργικά πάνω στο θέμα  «Όλοι είμαστε σημαντικοί στη μάχη ενάντια στον ιό, μαζί και οι πρόσφυγες». Πάνω από 2.000 νέοι άνθρωποι έλαβαν μέρος στον παγκόσμιο διαγωνισμό, ενώ ένας στους τέσσερις ανάμεσά τους ήταν πρόσφυγας ή αιτών άσυλο.

Η Nesime, αιτούσα άσυλο που ζει στην περιοχή των Γρεβενών στη βορειοδυτική Ελλάδα, πιστεύει πως παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι μέσα στην πανδημία, οφείλουμε να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό και ποτέ να μην εγκαταλείπουμε τη μάχη.

Αντλώντας έμπνευση από την πλούσια ιστορία της χώρας όπου γεννήθηκε, του Αφγανιστάν και της χώρας που την υποδέχτηκε, της Ελλάδας, με τους δύο λαούς να παλεύουν κόντρα στις αντιξοότητες, ζωγράφισε έναν πολεμιστή του COVID-19, που κρατά σπαθί και ασπίδα, έτοιμος να μονομαχήσει με τον ιό. Η ιδέα της ενθουσίασε την κριτική επιτροπή, γι’ αυτό και κέρδισε μια θέση ανάμεσα στους επτά βραβευθέντες.

«Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε»

«Δεν περίμενα πως θα κερδίσω, αν και πάντα στη ζωή μου προσπαθώ να τα καταφέρνω όσο καλύτερα μπορώ. Η ζωγραφιά μου στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας. Ο εχθρός, ο ιός, είναι ισχυρός, όμως οφείλουμε να μην παραδώσουμε τα όπλα. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε», εξηγεί.

Η Nesime πιστεύει πως η πανδημία του COVID-19 μας βοήθησε να εκτιμήσουμε την έννοια της ελευθερίας. «Περνούμε πολύ χρόνο μέσα στο σπίτι και μακριά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Έτσι κατανοήσαμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο», υποστηρίζει.

Η Nesime γράφει και ζωγραφίζει γιατί έχει ανάγκη να εκφραστεί, αλλά και για να καταγράψει όλα όσα συμβαίνουν γύρω της. Η έμπνευσή της προέρχεται από τις δικές της εμπειρίες, όπως επίσης και από όσα συζητά με τους φίλους της και με μεγαλύτερους ανθρώπους.

«Πολεμώντας τον ιό και τα στερεότυπα» – Το έργο της Νesime, όπως και των άλλων έξι παγκόσμιων νικητών του διαγωνισμού, έγινε κινούμενο σχέδιο από το ιαπωνικό στούντιο SPEED INC

Η διάκριση στον διαγωνισμό της Ύπατης Αρμοστείας τής δίνει δύναμη, ώστε να συνεχίσει να ζωγραφίζει, όμως η νεαρή κοπέλα έχει μια ακόμα μεγάλη αγάπη. Θέλει να σπουδάσει νομική και να γίνει δικηγόρος. Καθώς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια, η προτεραιότητά της είναι να επιστρέψει στα θρανία.

«Τα παιδιά πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο είναι απαραίτητο να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και σε μαθήματα γλώσσας. Αυτό βοηθάει στην ένταξή τους στις κοινωνίες υποδοχής και ενισχύει το αίσθημα αποδοχής τους», αναφέρει ο Philippe Leclerc, Αντιπρόσωπος του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα.

«Τα δικαιώματα των γυναικών στη χώρα μου δεν γίνονται σεβαστά»

«Θέλω να καλύψω τα κενά που έχω και να περάσω στο πανεπιστήμιο. Στη χώρα που μεγάλωσα οι γυναίκες είναι σε μειονεκτική θέση, τα δικαιώματά τους δεν γίνονται σεβαστά», δηλώνει η Nesime. «Θέλω να γίνω δικηγόρος και να παλέψω για τα δικαιώματα των γυναικών του Αφγανιστάν. Αυτό είναι το όνειρό μου και πιστεύω πως μπορώ να βοηθήσω», λέει η νεαρή Αφγανή με μια ωριμότητα ασυνήθιστη για την ηλικία της.

«Στην πατρίδα μου, υπάρχουν περιοχές όπου οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα να πάνε στο σχολείο, δεν επιτρέπεται ούτε καν να γελάσουν. Πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν στη χώρα μου», προσθέτει.

Η ωριμότητά της μπορεί να οφείλεται και στις πολλές δυσκολίες που αντιμετώπισε από μικρή ηλικία. Χρειάστηκε να αφήσει το σχολείο και να δουλέψει για να στηρίξει την οικογένειά της, ενώ έχει χρόνια να δει τα αγαπημένα της αδέρφια.

Την περασμένη χρονιά η Nesime και η μητέρα της πέρασαν από την Τουρκία στην Ελλάδα για να ζητήσουν άσυλο. Τους τελευταίους μήνες ζουν σε ένα ξενοδοχείο έξω από τα Γρεβενά στην κατάφυτη ορεινή περιοχή της Πίνδου, το οποίο λειτουργεί υπό την ευθύνη του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. Η 17χρονη ελπίζει ότι μια μέρα θα μπορέσει να ανταμώσει και πάλι με τα επτά αδέρφια της, που ζουν σε διαφορετικές χώρες.

«Ό,τι έχω ζήσει με έχει κάνει πιο δυνατή. Είμαι αποφασισμένη να συνεχίσω τις σπουδές μου και να προχωρήσω στη ζωή μου. Το ζήτημα είναι να μην τα παρατάς», δηλώνει με πείσμα η 17χρονη κοπέλα.

«Πολλά από τα παιδιά που έχουν διαφύγει στην Ελλάδα φέρνουν μαζί τους το πάθος τους και την επιθυμία τους να τα καταφέρουν», αναφέρει ο Philippe Leclerc από την Ύπατη Αρμοστεία. «Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες τους πρέπει να βρουν διέξοδο, ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα που θα περάσουν εδώ.»

«Η ζωή έχει δυσκολίες και αναποδιές. Εγώ νιώθω σαν να μην υπήρξα ποτέ παιδί, δεν με θυμάμαι να παίζω και να γελάω», λέει η Nesime. «Όμως δε φοβάμαι. Σφίγγω τη γροθιά, παλεύω και διεκδικώ το καλύτερο για μένα και τους άλλους. Δεν είναι εύκολο, μα είναι ο μόνος δρόμος.»