Από πότε έγιναν οι Ευχαριστίες το νέο… Halloween;

Στις ΗΠΑ, η Ημέρα των Ευχαριστιών εορτάζεται κάθε χρόνο την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου (μεταξύ 22 και 28 του μηνός). Ο εορτασμός γίνεται για να εκφραστεί η ευγνωμοσύνη κάθε οικογένειας προς το Δημιουργό για τα αγαθά που συγκεντρώθηκαν με το τέλος της σοδειάς. Η γιορτή αποκαλείται και «Ημέρα της Γαλοπούλας» (Turkey Day), διότι σηματοδοτεί την έναρξη της εορταστικής περιόδου που κρατάει ως την Πρωτοχρονιά.

Στις ΗΠΑ η γιορτή των Ευχαριστιών δεν συνδέεται με θρησκευτικές εκδηλώσεις ούτε έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα. Η γιορτή στηρίζεται στα αγροτικά φεστιβάλ που διοργάνωναν πολλοί λαοί από την αρχαιότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τη γιορτάζουν οικογενειακά ή με φίλους που καλούν στο σπίτι.

Την ημέρα αυτή τα εδέσματα που σερβίρονται στο γιορτινό τραπέζι είναι πολλά. Στο μενού υπάρχει απαραίτητα η γαλοπούλα και ακολουθεί η γέμιση, με την πιο παραδοσιακή να γίνεται με βάση το ψωμί και μυρωδικά και οι σάλτσες που συνοδεύουν τη γαλοπούλα.

Στον Καναδά, η Thanksgiving Day γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Δευτέρα του Οκτωβρίου. Είναι πολιτειακή γιορτή σε όλες τις επαρχίες της χώρας εκτός από το Νιου Μπρούνσβικ, το Νιουφάουντλαντ, τη Νέα Σκωτία και στο Νησί του Πρίγκιπα Εδουάρδου.

Η γιορτή αυτή έχει άμεση συνάφεια με τις αγγλικές και ευρωπαϊκές γιορτές της σοδειάς, κατά τις οποίες διακοσμούσαν τις εκκλησίες με φύλλα καλαμποκιού, καλαμπόκια, καρπούς και άλλα αγροτικά προϊόντα. Την Κυριακή των Ευχαριστιών τραγουδούσαν αγροτικούς ύμνους και τραγούδια και ζωγράφιζαν σχετικά θέματα παίρνοντας ιστορίες από τη Βίβλο, που σχετίζονταν με την εβραϊκή αγροτική γιορτή Σακότ (Sukkot).

Καθώς στον Καναδά η γιορτή έχει καθιερωθεί να εορτάζεται Δευτέρα, οι Καναδοί διοργανώνουν το γεύμα των Ευχαριστιών όποια μέρα από το τριήμερο μπορούν.

Πολλοί διοργανώνουν κάποια οικογενειακή γιορτή, αλλά πολλοί συνηθίζουν να φεύγουν το τριήμερο στην εξοχή και να συμμετέχουν σε διάφορες υπαίθριες δραστηριότητες, όπως κυνήγι, ψάρεμα, πεζοπορία κλπ.

Με την Ελλάδα τι γίνεται;

Στην Ελλάδα, Ευχαριστίες δεν έχουμε. Όπως και οι Αμερικανοί, ας πούμε, δεν έχουν Τσικνοπέμπτη. Μεταξύ μας, εμείς οι Ελληνίδες δεν τρώμε και πολύ την γαλοπούλα. Τα Χριστούγεννα, οι γιαγιάδες μας και οι μαμάδες την φτιάχνουν κι εμείς ωραία και καλά την απολαμβάνουμε μαζί με άφθονη μαγιονέζα και γέμιση κιμά και σταφίδες στο πλάι. Ως εκεί. Α, ναι. Την τρώμε και μέσα στο τοστ, ιδανική συνοδεία κάποιου τυριού με χαμηλά λιπαρά γιατί θέλουμε να παραμένουμε και fit.

Τα τελευταία χρόνια, διάφορα εστιατόρια ανά την χώρα, κυρίως την Αθήνα, πήραν έμπνευση από την ημέρα και λανσάρουν μενού Ευχαριστιών. Ο κόσμος δεν έχω ιδέα αν τσιμπάει ή όχι, πάντως σίγουρα κάποιο ενδιαφέρον θα υπάρχει για να το συνεχίζουν χρονιά με την χρονιά και, μάλιστα, να παίρνουν κι άλλοι το παράδειγμα. Μιλάμε για μενού με 50 ευρώ το άτομο, 70 καμιά φορά και ίσως και περισσότερο. Για ποιον λόγο; Για εστιατορική εκδοχή γαλοπούλας και βρετανικού τύπου επιδόρπια (βλέπε πουτίγκα) για τον επίλογο.

Συγγνώμη, δεν θα πάρω. Και, πιστέψτε με, είμαι πολύ ανοιχτή σε εξερεύνηση γεύσεων από άλλες κουλτούρες και όχι πάντα φίλη της δικής μας, ελληνικής παράδοσης.

Μια φορά, είχα γιορτάσει τις Ευχαριστίες-για επαγγελματικούς λόγους- στον καθιερωμένο μπουφέ ποσίγνωστου ξενοδοχείου, με κόστος 45 ευρώ το κεφάλι. Ε, έφαγα ψητή γαλοπούλα με εσπεριδοειδή και σιρόπι σφενδάμου, σάλτσα gravy και σάλτσα κράνμπερι, νόστιμες γλυκοπατάτες με κανέλα και κρούστα marshmallow και μερικά από 14 (!) διαφορετικά γλυκά. Άσχημα δεν ήταν. Εξετάζω το γιατί πρέπει να θεωρείται σικ και «άχαστο» ένα τσιμπούσι εν όψει Ευχαριστιών.

Μιλήστε μου για μπακαλιάρο την 25η Μάρτη, για κατσικάκι το Πάσχα (δεν είμαι κολλητή του αρνιού), μιλήστε μου για ωραία, νηστίσιμα τραπέζια την Καθαρά Δευτέρα.

Μην μου λέτε, σας παρακαλώ, ότι αυτές τις μέρες, το πιο γνωστό και μεγάλο ξενοδοχείο της Αθήνας, ετοιμάζει δείπνο Ευχαριστιών με γαλοπούλα, συμπαρομαρτούντα και pecan pie τα οποία μπορούμε να πάρουμε πακέτο από την reception του και να τα φάμε σπίτι μας, με κόστος 290 ευρώ (για έξι άτομα).

Θα ήθελα αυτό το μεγάλο, γνωστό εστιατόριο να προσφέρει κάποια δωρεάν δείπνα εν όψει Χριστουγέννων σε άπορους συμπολίτες μου. Ξέρετε, αυτοί χορταίνουν και χωρίς ιδιαίτερες γαστρονομικές προσεγγίσεις και περίτεχνες σάλτσες…

Μια γλυκιά θλίψη θεωρώ πως θα αναδυθεί καθώς κάποιος (και σιγά μην είναι μόνο ένας!) ανοίξει αυτά τα πλαστικά, χάρτινα ή αφρολεξένια κουτιά με τις γαλοπούλες και τις baby πατατούλες και τα λάδια και τα συναφή για να τις σερβίρει μετά στα πιάτα και να φάει εκείνος και η οικογένειά του ή οι φίλοι που θα έχουν έρθει να γιορτάσουν το Thanksgiving στέλνοντας ίσως «4» στον γνωστό αριθμό.

Νομίζω πως υπάρχουν πιο ευφάνταστοι και δημιουργικοί τρόποι να διατηρήσουμε τα γαστρονομικά στέκια της πόλης και τα εστιατόρια των αγαπημένων ξενοδοχείων ζωντανά. Λέω να αφήσουμε τις Ευχαριστίες σε εκείνους που τις γιορτάζουν από πάππου προς πάππον. Υπομονή εμείς έναν μήνα ακόμα!

Καλά το ξεπατικώσαμε το Halloween, γιατί ίσως οι Αποκριές πέφτουν λιγάκι παλιακές και πασέ σε ορισμένους. Αλλά, εκεί, πες, έχουμε και μια απόσταση κάτι μηνών. Από τέλη Νοέμβρη, τέλη Δεκέμβρη, όμως, γιατί; Δεν τις λυπάστε τις έρμες τις γαλοπούλες;