Δένδιας : Η Τουρκία δυναμιτίζει την προοπτική για διάλογο – Της δόθηκε κάθε ευκαιρία

Τις νέες προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας καταδικάζει ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, στέλνοντας σαφές μήνυμα τόσο ότι δεν μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες να υπάρξει διάλογος, αλλά και ότι «αυτή την φορά, ανεξαρτήτως οψίμων δηλώσεων, η Τουρκία δεν είναι εύκολο να ξεγελάσει την ΕΕ».

Όπως επισημαίνει σε δήλωσή του, η οποία είναι ενδεικτική της στάσης που θα ακολουθήσει η Αθήνα στο προσεχές Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, «η Άγκυρα με τις νέες παράνομες ενέργειές της δυναμιτίζει την προοπτική για διάλογο με τη χώρα μας» και «δυστυχώς, δεν αφήνει περιθώριο για οποιοδήποτε θετικό θεματολόγιο στο προσεχές Ευρωπαϊκό Συμβούλιο».

Σύμφωνα με τον κ. Δένδια, δόθηκε στην Τουρκία κάθε ευκαιρία μέχρι σήμερα και η γείτονα δεν ανταποκρίθηκε.

«Οιαδήποτε εκ του πονηρού εκδήλωση δήθεν «καλής θέλησης» της τελευταίας στιγμής, οποιαδήποτε προσχηματική «θετική» χειρονομία θα έχει μόνο στόχο να αμβλυνθεί η εικόνα της κατ’ εξακολούθηση απαράδεκτης παραβατικής συμπεριφοράς» τονίζει ο έλληνας ΥΠΕΞ, επαναλαμβάνοντας ότι η Ελλάδα μένει πάντα πιστή στην ιδέα του ειλικρινούς διαλόγου. «Αλλά απαιτεί ως προς τούτο συνομιλητή που θα έχει αποδείξει την υπακοή του στο Διεθνές Δίκαιο ως διαρκή επιλογή και όχι ως σημαία ευκαιρίας».

Αναλυτικά η δήλωση του κ. Δένδια

Όπως γνωρίζετε, η Τουρκία, κλιμακώνοντας  την  προκλητική, επιθετική και παράνομη συμπεριφορά της, ανακοίνωσε ότι επεκτείνει μέχρι και τις 29/11 τις  σεισμικές της έρευνες.

Η Τουρκία, δηλαδή, από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα, διαρκώς εντείνει τις παράνομες ενέργειες της στην Ανατολική Μεσόγειο, παραβιάζοντας κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.

Προσπαθεί δια της βίας να δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος κρατών – μελών της ΕΕ. Περιφρονεί τις σαφείς θέσεις και αποφάσεις της ΕΕ, αλλά  και τις εκκλήσεις της Διεθνούς Κοινότητας.

H Τουρκία απώλεσε δυστυχώς μία ακόμη σημαντική ευκαιρία να διακόψει, όσο κάτι τέτοιο θα είχε νόημα, την παράνομη κατ’ εξακολούθηση συμπεριφορά της.

Είναι πια φανερό και καθίσταται κοινός τόπος στην Ευρώπη ότι η Τουρκία έχει επιλέξει να δρα υπονομευτικά του Διεθνούς Δικαίου και των ευρωπαϊκών στοχεύσεων.

Έχει επιλέξει να συμπεριφέρεται ως αναθεωρητικός, αποσταθεροποιητικός παράγοντας, επικίνδυνος  για την ασφάλεια της άμεσης και ευρύτερης περιοχής, αλλά και για τις προτεραιότητες και τις  αξίες που εκφράζει και προωθεί η ΕΕ.

Αν και τα σημεία από την αρχή δεν άφηναν ιδιαίτερα περιθώρια αισιοδοξίας, η Ελλάδα, όλη αυτήν την περίοδο, δήλωνε συστηματικά έτοιμη για διάλογο, εάν  σταματήσουν οι προκλήσεις.

Διατηρούμε εδραία την πεποίθηση ότι αυτός είναι ο μόνος σύννομος τρόπος επίλυσης της διαφοράς που έχουμε με τη γείτονα χώρα.

Στο ίδιο πνεύμα και η ΕΕ, καθυστερώντας αποφάσεις για μέτρα και κυρώσεις, δήλωνε διατεθειμένη να εξετάσει ένα θετικό θεματολόγιο ενεργειών και πολιτικών έναντι της Τουρκίας, υπό την ίδια όμως προϋπόθεση: Να σταματήσουν οριστικά οι τουρκικές παράνομες ενέργειες.

Η  Άγκυρα με τις νέες παράνομες ενέργειές της δυναμιτίζει την προοπτική για διάλογο με τη χώρα μας.

Δυστυχώς, δεν αφήνει περιθώριο για οποιοδήποτε θετικό θεματολόγιο στο προσεχές Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Έχοντας αρνηθεί με τις πράξεις της, οποιαδήποτε κίνηση που θα σηματοδοτούσε, έστω και κατ’ ελάχιστον, αλλαγή στη στάση της έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου και διάθεση ανταπόκρισης στις εκκλήσεις της ΕΕ, η Τουρκία κλείνει μόνη της το παράθυρο ευκαιρίας που είχε ανοίξει με την δική μας θετική στάση και τις αποφάσεις του  Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Δόθηκε στην Τουρκία κάθε ευκαιρία μέχρι σήμερα. Η Τουρκία δεν ανταποκρίθηκε.

Οιαδήποτε εκ του πονηρού εκδήλωση δήθεν «καλής θέλησης» της τελευταίας στιγμής, οποιαδήποτε προσχηματική «θετική» χειρονομία θα έχει μόνο στόχο να αμβλυνθεί η εικόνα της κατ’ εξακολούθηση απαράδεκτης παραβατικής συμπεριφοράς.

Αυτή την φορά, ανεξαρτήτως οψίμων δηλώσεων, η Τουρκία δεν είναι εύκολο να ξεγελάσει την ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αφελής.

Η Ελλάδα βεβαίως μένει πάντα πιστή στην ιδέα του ειλικρινούς διαλόγου. Αλλά απαιτεί ως προς τούτο συνομιλητή που θα έχει αποδείξει την υπακοή του στο Διεθνές Δίκαιο ως διαρκή επιλογή και όχι ως σημαία ευκαιρίας.