Ντέιβιντ Ντίνκινς – Η ήρεμη δύναμη στο χάος της Νέας Υόρκης

Ο Ντέιβιντ Ντίνκινς, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών, ήταν ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα αφροαμερικανός πολιτικός που εκλέχθηκε δήμαρχος της Νέας Υόρκης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Τότε θεωρήθηκε ως μια  συμβιβαστική επιλογή για τους ψηφοφόρους που είχαν κουραστεί από τις φυλετικές και δημοσιονομικές αναταραχές, από τη διαφθορά αλλά και την αυξημένη εγκληματικότητα, ωστόσο σύμφωνα με ιστορικούς, αν και χαρισματικός ως άνθρωπος, δεν κατάφερε να γίνει ποτέ καινοτόμος μεγάλων επιτευγμάτων.

Ο Δημοκρατικός πολιτικός γεννήθηκε το 1927 στο Τρέντον, στην πολιτεία Νιού Τζέρζι. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Χάουαρντ και στη σχολή νομικής του Μπρούκλιν.

Αναδείχθηκε στις τάξεις του Δημοκρατικού κόμματος στο Χάρλεμ.

Ο Ντίνκινς που έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος μαύρος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, είχε τη δική του ραδιοφωνική εκπομπή στο WLIB και πιο σπάνια έδινε το παρών σε δεξιώσεις, δείπνα και πολιτικές συγκεντρώσεις.

Του άρεσε να αποκαλεί τους Νεοϋορκέζους «πανέμορφο μωσαϊκό» και σε μια πόλη όπου τα ιδανικά του ήταν συχνά αντίθετα με την πραγματικότητα των φυλετικών, εθνοτικών και θρησκευτικών συγκρούσεων, θεωρούσε τον εαυτό του ως «πρέσβη καλής θέλησης» ο οποίος με υπομονή και αξιοπρέπεια, μπορεί να υποτάξει τα πάθη των πολυπολιτισμικών γειτονιών.

View this post on Instagram

A post shared by Valerie Seckler (@valerieseckler)

Ιστορικές εκλογές

Συγκροτώντας έναν εύθραυστο συνασπισμό συνδικαλιστικών οργανώσεων, φιλελεύθερων και μειονοτήτων, ο Ντέιβιντ Ντίνκινς νίκησε τον Νοέμβριο του 1990 τον Τζούντι Τζουλιάνι, σε μία από τις πιο ιστορικές εκλογικές μάχες στην ιστορία της πόλης.

Οι εκλογές σηματοδότησαν μια ιστορική αλλαγή σε μια πόλη όπου οι λευκοί λευκοί, αν και εξακολουθούν να κυριαρχούν οικονομικά, δεν ήταν πλέον πλειοψηφία. Και η Νέα Υόρκη έγινε η τελευταία από τις 10 μεγαλύτερες πόλεις του έθνους που εξέλεξε έναν μαύρο δήμαρχο.

Την 1η Ιανουαρίου 1990, ο  Ντίνκινς ορκίστηκε ενώπιον 12.000 Νεοϋορκέζων.

«Στέκομαι μπροστά σας σήμερα ως ο εκλεγμένος ηγέτης της μεγαλύτερης πόλης ενός μεγάλου έθνους, στην οποία οι πρόγονοί μου αλυσοδέθηκαν, μαστιγώθηκαν και έγιναν σκλάβοι», είχε πει στην ομιλία της ορκωμοσίας του.

«Δεν έχουμε ολοκληρώσει το ταξίδι προς την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, αλλά σίγουρα έχουμε κάνει πολύ δρόμο».

View this post on Instagram

A post shared by Misha Erwitt (@mishaerwitt)

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο Ντίνκινς  επιδίωξε να βελτιώσει την περίθαλψη και να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των γυναικών, των ατόμων με αναπηρίες, των ομοφυλόφιλων, των ηλικιωμένων και των μειονοτήτων – ήταν ο πιο φιλελεύθερος δήμαρχος της πόλης από τον John V. Lindsay στη δεκαετία του 1960 και αρχές της δεκαετίας του ’70.

Αλλά η Νέα Υόρκη αντιμετώπιζε αξεπέραστα προβλήματα.

Η ακίνητη περιουσία και οι οικονομική άνθηση που τροφοδότησε την ανάπτυξή της στη δεκαετία του 1980 είχε τελειώσει.

Η ανεργία μαστίζει την πόλη ενώ στα δημοσιονομικά ο Ντίνκινς καλείται να διαχειριστεί μια «τρύπα »ύψους 1,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ολοένα και περισσότεροι άστεγοι βρίσκονται στους δρόμους. Το AIDS, η ηρωίνη και η κοκαΐνη κρακ μετατρέπονται σε σύγχρονες επιδημίες για την Νέα Υόρκη. Οι δολοφονίες ξεπέρασαν τις 1.900 το χρόνο.

Για τις υπόλοιπες ΗΠΑ, το «Μεγάλο Μήλο» μετατρέπεται σε ένα κέντρο αστικής αποσύνθεσης.

Χάος στο Crown Heights

Τα γεγονότα που ήρθαν για να ταυτιστούν με τις αποτυχίες και την τελική πτώση της θητείας Ντίνκινς, ξετυλίχθηκαν τον Αύγουστο του 1991 στο Crown Heights.

Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας Χασσιδιστής Εβραίος, χτύπησε θανάσιμα με το αμάξι του ένα 7χρονο μαύρο αγόρι.

Λίγες ώρες αργότερα, ήρθαν τα αντίποινα με τις ταραχές και τις μάχες που ξέσπασαν να διαρκούν τέσσερις ημέρες.

Καταστήματα λεηλατήθηκαν και δεκάδες κάτοικοι και αστυνομικοί τραυματίστηκαν. Το ξέσπασμα έληξε μόνο όταν ο Ντίκινς αναγνώρισε αστυνομικές αποτυχίες και διέταξε πιο αποτελεσματικές τακτικές για την εξάλειψη της βίας.

Όμως, καθώς ο Ντίκινς διεκδίκησε εκ νέου τη δημαρχεία το 1993, μια κρατική έκθεση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε αργήσει να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, απέτυχε να ανακρίνει κατηγορηματικά τους αστυνομικούς διοικητές και δεν ενήργησε αποφασιστικά μέχρι την τέταρτη ημέρα για να αλλάξει τακτική και να τερματίσει βία.

View this post on Instagram

A post shared by MARGULA (@realestate_lifeny)

Ο Τζουλιάνι χρησιμοποίησε υπέρ του δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων, καταφέρνοντας εύκολα να νικήσει τον Ντίνκινς, τον οποίο οι ταραχές του Crown Height θα τον στοίχειωναν για πολύ καιρό ακόμα μετά την ήττα του.

Ο Ντίνκνς  στα απομνημονεύματά του, χαρακτήρισε τον Τζουλιάνι ως ένα «κρύο, άσχημο άτομο» που ασκούσε «μια πολιτική της απεριόριστης φιλοδοξίας χωρίς την καθοδήγηση ενός συνόλου βασικών πεποιθήσεων ή την ταπεινότητα και τον περιορισμό της εμπειρίας».

View this post on Instagram

A post shared by David Handschuh (@flyingmanatee)

(με πληροφορίες από  Τhe New York Times)