Ακατανόητη ανοχή των άκρων

Σε βιβλίο του, που πρόσφατα κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, ο ισπανός συγγραφέας Φερνάντο Αραμπούρου («ΠΑΤΡΙΔΑ». Εκδόσεις Πατάκη, 2020) μας ανοίγει τα μάτια σε τραγικές πραγματικότητες. Το κολοσσιαίο αυτό βιβλίο μας δίνει να καταλάβουμε τις πληγές που ανοίγει η τρομοκρατία (εδώ επικεντρώνεται στην εθνικιστική -Χώρα των Βάσκων -, αλλά εύκολα γίνεται κατανοητό πως τα ίδια ισχύουν και στη θρησκευτική, φυλετική κ.λπ.) στον κοινωνικό ιστό. Πώς δηλαδή φαινομενικά αθώα γεγονότα και πράξεις μπορούν να οδηγήσουν σε σύνθετες εμπλοκές, πώς εύκολα ανύποπτοι νέοι άνθρωποι μπορούν να αναμειχθούν σε ατέλειωτους κι αδιέξοδους κύκλους αίματος, ενώ οι κοινωνίες στις οποίες ζουν θα κατρακυλήσουν σε ένα δίχως τέλος βάραθρο μίσους, φόβου και καχυποψίας.

Με βάση τα δεδομένα αυτά γίνεται εύκολα συνείδηση γιατί στις μουσουλμανικές κοινότητες σε χώρες της Ευρώπης υπάρχει απάθεια ή και ανοχή απέναντι στις ακρότητες νεαρών τζιχαντιστών. Ανθρωποι θρησκευτικά ουδέτεροι μέχρι αδιάφοροι αποτυγχάνουν να ελέγξουν τον επικείμενο προσηλυτισμό των νέων παιδιών από μυημένους μουλάδες (ιερωμένους). Σύντομα δημιουργούνται ισχυρότατα υπόγεια ρεύματα που φέρνουν σε δύσκολη θέση τους σχετικά εκκοσμικευμένους γονείς που αρχίζουν να αντιμετωπίζουν σταδιακά έναν καχύποπτο απέναντί τους κοινωνικό περίγυρο.

Μόλις ξεσπάσουν βιαιότητες ή πράξεις τρομοκρατίας η κατάσταση των λεγόμενων αδιάφορων ή μετριοπαθών γίνεται περίπου ασφυκτική. Η κοινότητα πλέον συσπειρώνεται γύρω από τους στόχους των ακραίων σαλαφιστών ή των προπαγανδιστών της σαρίας και όλοι οι υπόλοιποι οφείλουν να συμμορφωθούν με τις επιταγές του κοινωνικού τους περιβάλλοντος ή τις κατευθύνσεις που επιβάλλουν οι μουλάδες. Αυτό εξηγεί την απουσία καταδίκης των πράξεων τρομοκρατίας των τζιχαντιστών. Αλλά και τη γενικότερη στήριξή τους από την κοινότητα. Δείχνει όμως και πόσο εξωπραγματικοί είναι οι ισχυρισμοί περί μετριοπαθούς Ισλάμ και περί γενικά φιλήσυχων μουσουλμάνων.

Αυτό που είναι εξωφρενικό είναι η αδιαφορία των διαφόρων Δυτικών Κέντρων Προστασίας Ατομικών Δικαιωμάτων για τις βάρβαρες παραβιάσεις τους από τους υποστηρικτές του Ισλάμ. Εχουν φθάσει ακόμη και τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν να καλύπτουν και να δικαιολογούν (λ.χ. ο Chetan Bhat, διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του London School of Economics ή o M. Begg του Cageprisoners). Πολλοί «προοδευτικοί» διανοούμενοι δείχνουν να αγνοούν τους κινδύνους, να βλέπουν φιλήσυχους ή απλά πρόσφυγες μωαμεθανούς και να παραβλέπουν την εξόφθαλμη παραβίαση όλων των δυτικών αξιών κι ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην καθημερινότητά τους…