Ο Walter Tevis (Ουόλτερ Τέβις) , ο συγγραφέας του βιβλίου στο οποίο βασίζεται η επιτυχία του Netflix, πέρασε τη ζωή του ως τζογαδόρος και μέθυσος. Έπινε και ζούσε σε αίθουσες μπιλιάρδου, από τις οποίες εμπνεύστηκε το Βιβλίο του «Τhe Hustler» στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία  και πολλά χρόνια αργότερα άρχισε να παίζει σκάκι.

Το βιβλίο του The Queen’s Gabit, 243 σελίδων κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1983.

Η πρωταγωνίστρια σε ηλικία 13 ετών κερδίζει σε ένα πρωτάθλημα σκάκι στο Κεντάκι, απ’ όπου κατάγεται ο συγγραφέας.

Τη στιγμή της έκδοσης του βιβλίου, ο Walter Tevis, παρά το γεγονός ότι ήταν διάσημος και επιτυχημένος συγγραφέας στις αρχές της δεκαετίας του 1960, είχε εξαφανιστεί από τη δημόσια ζωή για 17 χρόνια.

Ο Tevis γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1928 και έμαθε να παίζει σκάκι σε ηλικία 7 ετών.

Όταν ήταν 9 ετών, διαγνώστηκε με προβλήματα στην καρδιά και μπήκε σε αναρρωτήριο για ένα χρόνο.

Οι γονείς του, τον εγκατέλειψαν και μετακόμισαν στο Λέξινγκτον του Κεντάκι, από όπου κατάγονταν.

Η φανταστική ζωή της Elizabet Harmon αντικατοπτρίζει εκείνη του Tevis. Μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο, όπου σε ηλικία 8 ετών μαθαίνει το παιχνίδι του σκακιού. Εθίζεται στα ηρεμιστικά που της δίνονται.

Ο νεαρός Tevis έπαιρνε φάρμακα στο αναρρωτήριο, τρεις φορές την ημέρα, με βαρβιτουρικό (φαινοβαρβιτάλη). «Μου άρεσε πολύ», είπε ο ίδιος, για το φάρμακο. «Αυτός μπορεί να είναι ένας λόγος που ήθελα να είμαι μεθυσμένος».

«Ο πατέρας μου ήταν επίσης αλκοολικός, αλλά δεν το παραδεχόταν και η μητέρα μου δεν αναγνώριζε το πρόβλημα», δήλωσε.  Ο Tevis  μετακόμισε στο Λέξινγκτον με τους γονείς τους , είχε προβλήματα στο σχολείο με τα άλλα παιδιά , όπως και η ηρωίδα. Η Elizabeth γίνεται εμμονική με το σκάκι και ο Tevis με το μπιλιάρδο. Το βράδυ, στα μπιλιαρδάδικα, έπαιζαν σκάκι για να χαλαρώσουν.

Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκυ. Συνέχισε να παίζει μπιλιάρδο στο κέντρο του Λέξινγκτον, όπου ερωτεύτηκε όχι μόνο το παιχνίδι αλλά και την κουλτούρα του παιχνιδιού.  Ήταν γοητευμένος με τους χαρακτήρες. Ακόμα, διδάχθηκε συγγραφή από το βραβευμένο με Pulitzer – μυθιστοριογράφο A.B. Ο Guthrie Jr., και για  εργασία έγραψε μια ιστορία για τα μπιρλιαδάδικα. Την τιτλοφόρησε «Το καλύτερο στη χώρα». Ο καθηγητής του είδε έναν  υποσχόμενο συγγραφέα και τον γνώρισε σε έναν ατζέντη ο οποίος την πούλησε  στο Esquire για 350 $.

Αφού τελείωσε το πτυχίο του, ο Tevis δίδασκε αγγλικά στο γυμνάσιο Irvine έξω από το Lexington, όπου συνέχισε να γράφει διηγήματα για περιοδικά. Τα επόμενα έξι χρόνια πούλησε θέματα στο Playboy, Redbook, Saturday Evening Post, Colliers και Cosmopolitan – σχεδόν όλα σχετικά με το αγαπημένο του μπιρλιαδάδικο.

Πολλοί τον πίεσαν να γράψει ένα μυθιστόρημα. «Φυσικά θα ήθελα να γράψω το υπέροχο αμερικανικό μυθιστόρημα, κάτι που θα τους συγκινήσει όλους», είπε στο The Burlington Free Press το 1959, «αλλά η σοβαρή δουλειά είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα χαρακτήρα και πειθαρχίας. Γιατί να δουλέψεις τόσο σκληρά για να γράψεις κάτι αληθινό και ωραίο όταν δεν θα το διαβάσουν πολλοί άνθρωποι; »

Ωστόσο, η απροθυμία του Tevis μπορεί να ήταν αποτέλεσμα των δικών του προσωπικών μαχών με τη γραφή. Όταν είχε μια ιδέα, δούλευε παθιασμένα και μπορούσε να αναπτύξει  μια ιστορία με γρήγορο ρυθμό – αλλά όταν μπλόκαρε ή δεν είχε ιδέες,  δεν έγραφε τίποτα.

Η οικογένεια της συζύγου του δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη που είχε παντρευτεί κάποιον με τόσο περιορισμένες προοπτικές. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν ο πατέρας του. «Δεν μπορούσα να ξεπεράσω τον πατέρα μου», είπε ο Tevis το 1980. «Δεν θα με δεχόταν ποτέ ως συγγραφέας».

Ο ήρωας του βιβλίου Τhe Hustler όπως και η Elizabeth,  έχει φυσικό ταλέντο και φιλοδοξεί να είναι ο καλύτερος.  O πρώτος τίτλος για την «αγαπημένη πράσινη τσόχα»,This Lovely Green, άλλαξε σε The Hustler, υπό τον φόβο ότι μπορεί να παρέπεμπε σε κηπουρική. Κάποιοι έφθασαν στο σημείο να συγκρίνουν τον  Tevis με τον Hemingway, τόση επιτυχία είχε το βιβλίο. Ο παραγωγός της ταινίας All the King’s Men, Robert Rossen, πλήρωσε στον Tevis 25.000 $ για τα δικαιώματα της ταινίας. Ο Tevis χρησιμοποίησε τα χρήματα για να πληρώσει δίδακτρα για διδακτορικό στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. Ήταν 31 ετών.

Ο Tevis μετέφερε την οικογένειά του στο Μεξικό, ώστε να μπορέσει να δουλέψει στη συνέχεια ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για έναν εξωγήινο που κατέληξε στο Κεντάκι που ονομάζεται The Man Who Fell to Earth. Και αυτό έγινε ταινία. Ήταν στο Μεξικό που ο Tevis άρχισε να πίνει πολύ. «Ανακάλυψα ότι θα μπορούσατε να πάρετε τζιν για 80 σεντς το λίτρο. Έμεινα μεθυσμένος για οκτώ μήνες.»  Ο Tevis, όταν τελείωσε το βιβλίο  έγινε ξαφνικά ένας αγαπημένος λογοτέχνης με τον κόσμο να περιμένει με αγωνία το επόμενο βιβλίο του.

Δεν έγραψε άλλο βιβλίο για σχεδόν δύο δεκαετίες. Αυτό που έκανε ήταν να πίνει και να παίζει σκάκι. Ο Tevis αφιερώθηκε στη μελέτη του σκακιού, εστιάζοντας στους σύγχρονους τρόπους ανοιγμάτων σε μια παρτίδα σκάκι. Το ίδιο βιβλίο που διαβάζει στο ορφανοτροφείο η Elizabeth. Άρχισε να παίζει σε τοπικά τουρνουά. Το 1974, ένα περιοδικό, το Atlantic Monthly τον έστειλε στο Λας Βέγκας για να καλύψει το Εθνικό πρωτάθλημα. Όμως, δεν πήγε εκεί, μόνο, για να γράψει. Πήρε μέρος στο τουρνουά. Και έχασε. «Δύο ημέρες αργότερα έχω χάσει τέσσερα παιχνίδια σκακιού και 50 $» έγραψε στο κομμάτι του,«Ματ στο Βέγκας ». «Το σκάκι δεν είναι το μόνο που υπάρχει στη ζωή. Αλλά πονάει σαν κόλαση» έγραψε για την εμπειρία της ήττας.

Έτσι, εμπνεύστηκε ένα νέο βιβλίο. Πολλά από αυτά που παρακολούθησε εκεί τα χρησιμοποίησε στο The Queen’s Gambit. «Υπήρχε τέτοιος ανταγωνισμός, πάθος και μεγαλύτερη επιθετικότητα από τις αίθουσες μπιλιάρδου που παίζουν για πολλά χρήματα », είπε ο Tevis στο Book Beat το 1983. «Ποτέ δεν είδα την ένταση και την φαύλη επιθετικότητα που εκδηλώνουν περιστασιακά οι παίκτες σκακιού», ανέφερε.

Μέχρι το 1978, ο Walter Tevis ήταν δύο χρόνια νηφάλιος, διαζευγμένος και είχε αυξήσει την βαθμολογία του ως σκακιστής.  Είχε επίσης, επιβιώσει από δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Ο Tevis μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να επικεντρωθεί στην καριέρα του.

Δύο χρόνια αργότερα δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για τον αλκοολισμό που ονομάζεται Mockingbird. Τρία χρόνια μετά δημοσίευσε το The Queen’s Gambit.

Ο Tevis διαπίστωσε ότι η Νέα Υόρκη βοήθησε την παραγωγικότητά του ως συγγραφέα.  Ακολούθησε το The Color of Money, μια συνέχεια του πρώτου βιβλίου του, The Hustler. Πώλησε αμέσως τα δικαιώματα της ταινίας στο Χόλυγουντ. Ο Richard Price έφτιαξε το σενάριο, δεν έμοιαζε πολύ με το βιβλίο του Tevis, αλλά ο Paul Newman (Πολ Νιούμαν) πήρε το πρώτο του Όσκαρ.

Η ταινία έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία.  Αλλά ο Tevis δεν μπόρεσε να απολαύσει τίποτα.

Οκτώ ημέρες μετά τη δημοσίευση του βιβλίου, ο Tevis πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 56 ετών.

Headlines