Ηείδηση του θανάτου του Ντιέγκο Μαραντόνα είναι δύσκολο να γίνει πιστευτή από όσους τον έχουν δει να αγωνίζεται – ειδικά από όσους, όπως εγώ, τον έχουν δει με τα μάτια τους κι όχι χάρη στον παραμορφωτικό τηλεοπτικό φακό. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια ότι πέθανε, για τον απλούστατο λόγο ότι ένας Θεός δεν γίνεται να πεθάνει ποτέ.

Εξετάσεις

Οτι η κατάστασή του δεν ήταν η καλύτερη έπρεπε να το έχουμε καταλάβει από πολλά που είχαν γραφτεί στον διεθνή Τύπο τις προηγούμενες μέρες. Ο Αργεντίνος είχε υποσκληρίδιο αιμάτωμα και χειρουργήθηκε στο κεφάλι. Τον έβαλε στο νοσοκομείο για να κάνει εξετάσεις, κατόπιν επιμονής του προσωπικού του γιατρού και νευρολόγου Λεοπόλδο Λούκε, η μικρή του κόρη. Ο γιατρός του θορυβήθηκε από την κακή διάθεση που είχε για μέρες: «ο Ντιέγκο», που τελευταία δούλευε ως προπονητής στην Τζιμνάσια, «ήταν κακότροπος μόνο όταν ήταν άρρωστος» είχε πει πριν από δύο εβδομάδες ο Λούκε στους δημοσιογράφους.

Η οικογένεια του Ντιέγκο περνούσε ένα κακό φεγγάρι: πριν από λίγες μέρες νοσηλεύτηκε και ο γιος του που έχει προσβληθεί από κορωνοϊό. Κι όμως παρόλο που οι δηλώσεις όλων όσων γνώριζαν τις ιατρικές περιπέτειες του Μαραντόνα ήταν ασταμάτητες και ανησυχητικές, δύσκολα θα περίμενε κανείς μια τέτοια εξέλιξη. Ισως γιατί πρώτος αυτός φρόντιζε να αποφεύγει να κάνει κατανοητή τη σοβαρότητα της κατάστασής του. «Ρώτησα μετά την εγχείρηση τι έκανε η Ρίβερ και όταν μου είπαν ότι έχασε αισθάνθηκα αμέσως πολύ καλύτερα» είπε βγαίνοντας από το νοσοκομείο. Ο τρόπος του να τραβά την προσοχή με δηλώσεις ήταν ανάλογα εντυπωσιακός με το ποδόσφαιρο που είχε παίξει. Στις 30 Οκτωβρίου όταν γιόρτασε τα τελευταία του γενέθλια είπε πως θα ήθελε ως δώρο να μπορούσε να βάλει πάλι ένα γκολ στους Αγγλους αυτή τη φορά με το δεξί χέρι.

Παλκοσένικο

Ο Μαραντόνα υπήρξε πάντα για τους πιστούς του ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών: υπήρχε από όλους προς υπεράσπιση αυτής της επιλογής ένας σχεδόν θρησκευτικός φανατισμός. Το φιτίλι αυτής της συζήτησης το άναψε ο ίδιος όταν είπε κάποτε ότι δεν θέλει να τον συγκρίνουν με τον Πελέ γιατί είναι ανώτερος. Παρότι σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1994, στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, ακόμα μέχρι σήμερα τα τραγούδια των Αργεντίνων είναι αφιερωμένα στα κατορθώματά του. Οταν η Αργεντινή έφτασε το 2014 στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μαρακανά του Ρίο οι οπαδοί της υπενθύμιζαν αδιάκοπα στους Βραζιλιάνους τι τους έχει κάνει ο Μαραντόνα κι ας είχαν στον τελικό αντίπαλους τους Γερμανούς από τους οποίους επίσης ο Ντιέγκο είχε στερήσει έναν παγκόσμιο τίτλο.

Τα Μουντιάλ ήταν άλλωστε τα αλώνια της ιστορίας και της δόξας του και ίσως για αυτό λατρεύτηκε από όλο τον κόσμο: υπήρξε πρωταγωνιστής στο μεγάλο παλκοσένικο του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις. Το 1982 ήταν το παιδί θαύμα που όλος ο κόσμος περίμενε να δει: δεν τα κατάφερε και λύγισε στα ισπανικά γήπεδα προλαβαίνοντας ωστόσο να δείξει κάτι από τη σπανιότητά του.

Το 1986 πήρε μόνος του το Παγκόσμιο Κύπελλο. Εδιωξε από την Εθνική τον κάποτε αρχηγό Πασαρέλα, έφτιαξε με τον Κάρλος Μπιλάρδο μια ενδεκάδα φτιαγμένη με κολλητούς του, έβαλε το γκολ με το χέρι στους Αγγλους – αλλά κι ένα άλλο αξέχαστο, «στο οποίο απέδειξε ότι ο Θεός διαθέτει και πόδια». Ηταν καθοριστικός στον τελικό απέναντι στους Γερμανούς, όταν με μια καταπληκτική ασίστ έδωσε το γκολ της νίκης στον εργάτη Μπουρουσάγα και τέσσερα χρόνια αργότερα μετέτρεψε τα γήπεδα της Ιταλίας σε τόπο θριάμβων, όταν πάλι οδήγησε μια φτωχότατη σε ποιότητα Αργεντινή στον τελικό αποκλείοντας στη Νάπολι, την πόλη του δηλαδή, την Εθνική Ιταλίας.

Δεν πήρε το τρόπαιο χάνοντας με 1-0 από τους Γερμανούς και δάκρυσε ενώ το Ολίμπικο τον αποδοκίμαζε. Επέστρεψε (κυριολεκτικά γιατί εξαιτίας τιμωρίας είχε μείνει για μήνες εκτός ποδοσφαίρου) στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994, όταν και πάλι έκανε τον κόσμο να παραμιλάει για αυτόν, πριν βρεθεί θετικός στον έλεγχο για απαγορευμένες ουσίες και βάλει τέλος στην καριέρα του κατηγορώντας τη FIFA του Ζοάο Χαβελάνζε ότι έστησε εναντίον του τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική σκευωρία του κόσμου. Το τελευταίο του Μουντιάλ το έζησε το 2010 ως προπονητής της Αργεντινής και του Μέσι. Το ολοκλήρωσε κι αυτό με δάκρυα αλλά το αναστάτωσε κι αυτό ευχάριστα. Ο κόσμος πανηγύριζε τα γκολ της Αργεντινής γιατί τον έβλεπε να συμπάσχει με τους παίκτες του όσο κανείς. Πίστευε πως θα κάνει πάλι ένα θαύμα γιατί άλλωστε έτσι ο Μαραντόνα τον είχε συνηθίσει.

Ροκ σταρ

Ολη η καριέρα του υπήρξε στον αστερισμό της υπερβολής – θύμιζε πάντα πιο πολύ καριέρα ροκ σταρ παρά ποδοσφαιριστή. Ηταν γνωστός ως παιδί θαύμα στο Μπουένος Αϊρες πολύ πριν φορέσει τη φανέλα των Αρχεντίνος Τζούνιορς με την οποία ο κόσμος τον πρωτοείδε. Κέρδισε το παγκόσμιο κύπελλο Νέων ενώ φορούσε τη φανέλα της Μπόκα. Ηρθε στην Ευρώπη, τραυματίστηκε παίζοντας με τη φανέλα της Μπάρτσα αλλά επέστρεψε σε έναν τελικό ισπανικού κυπέλλου για να προκαλέσει τα μεγαλύτερα επεισόδια που έχουν γίνει σε αυτόν μπροστά στα μάτια του βασιλιά. Πήγε στη Νάπολι κι άλλαξε την ιστορία της: δεν υπάρχει ομάδα και πόλη που ποδοσφαιριστής λατρεύτηκε περισσότερο. Το 1989 ο ναπολιτάνος τραγουδιστής Πίνο Ντανιέλε σε μια βράβευσή του είπε ότι είναι ο μόνος τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια που κράτησε τις υποσχέσεις του στην πόλη.

Διάβολος

Ολα αυτά θα τον είχαν κάνει πραγματικά τον πρώτο εν ζωή Θεό, αν παράλληλα δεν τον τραβούσε προς τα κάτω μια δίνη που του έστησε ο διάβολος γνωρίζοντας το πόσο αδύνατος χαρακτήρας ήταν. Παράλληλα με τους θριάμβους έβαζε στη ζωή του τα ναρκωτικά, τριγύριζε με μαφιόζους, έφτασε κάποια στιγμή να γίνει μια καρικατούρα του εαυτού του. Τα όσα έλεγε ακούγονταν ολοένα και περισσότερο ασυνάρτητα – αν η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο δεν του είχε παράσχει ιατρική περίθαλψη και βοήθεια ίσως να τον είχαμε χάσει χρόνια πριν. Αλλά όντως πέθανε; Μήπως κι η χθεσινή είδηση είναι απλά ένα ακόμα παιχνίδι του; Μήπως πάλι ψάχνει τρόπο να τραβήξει την προσοχή μας; Μήπως γελάει με όλη την ανθρωπότητα που τον θρηνεί; Μήπως μας κοροϊδεύει γιατί τον λατρεύουμε αντιμετωπίζοντάς τον πάντα σαν έναν ήρωα της νιότης μας; Ολα ήταν και είναι πιθανά μαζί του.

Πόνος

Η Νάπολι και η Αργεντινή θα βυθιστούν στο πένθος αν η είδηση είναι αλήθεια. Και θα είναι η πρώτη φορά που το ελαφρύ εκείνο τραγουδάκι που λέει ότι «όποιος έχει δει τον Μαραντόνα αμέσως τον ερωτεύτηκε» θα ακουστεί με πόνο…

Headlines