Η τέχνη διαχρονικά συνιστούσε έναν τρόπο ούτως ώστε οι δημιουργοί της αλλά και οι κοινωνίες, να δούνε πέρα από την πραγματικότητα που βίωναν.

Ειδικότερα οι πιο ένδοξοι πίνακες ζωγραφικής που άφησαν ιστορία, δημιουργήθηκαν στις πιο «σκοτεινές» περιόδους και λειτουργούσαν ως ένα «παράθυρο» για μια άλλη διάσταση.

Πίνακες που δείχνουν την αρμονία, τη συμμετρία αλλά και την έλλειψη συμμετρίας. Πίνακες ζωγραφικής αφαιρετικής προσέγγισης.

Που έδειχναν την αισθητική της εκάστοτε εποχής και η οποία δεν κοσμούσε μόνο τους τοίχους των λόρδων τότε, αλλά και τα σπίτια εκείνων που κατείχαν τους πίνακες αυτούς.

Η τέχνη είναι μίμηση κατά τον Πλάτωνα, όμως δεν παύουμε να τη δοξάζουμε όσο εκείνη δοξάζει το ανθρώπινο ιδεώδες της αρετής, του θάρρους, της ομορφιάς και της γαλήνης.

Όπως και πολλά λογοτεχνικά ρεύματα είχαν επηρεαστεί από τις εκάστοτε κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, έτσι και η ζωγραφική με πινελιές, συνιστούσε έναν καθρέφτη στο παρελθόν και στο μέλλον.

Φώτο