Ποιους ενοχλεί ο αγώνας του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας για την απομάκρυνση της Oil One;

Τις περασμένες μέρες ο αγώνας των κατοίκων του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας για να απομακρυνθούν οι ρυπογόνες εγκαταστάσεις στην περιοχή, ξεκινώντας από την Oil One, συμφερόντων Μελισσανίδη, είχε σημαντικές στιγμές δικαίωσης.

Καταρχάς είχαμε την απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστή Χατζηδάκη να αναπέμψει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής την απόφαση τροποποίησης ΑΕΠΟ της Oil One που θα της έδινε τη δυνατότητα να διοχετεύει επεξεργασμένα πετρελαιοειδή απόβλητα στη θαλάσσια περιοχή του Σαρωνικού.

Έπειτα είχαμε την πολύ σημαντική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που απέρριψε την αγωγή της Oil One κατά του δημάρχου Κερατσινίου-Δραπετσώνας Χρήστου Βρεττάκου. Η αγωγή ήταν για συκοφαντική δυσφήμιση (με την Oil One να διεκδικεί 500.000 ευρώ) και αφορούσε τις καταγγελίες της δημοτικής αρχής για τα περιστατικά δυσοσμίας στην περιοχή, που έφτασαν μέχρι του σημείου να προκαλούν λιποθυμία σε παιδιά του δημοτικού σχολείου, περιστατικά που όπως έδειξαν και οι μετρήσεις και μελέτες του Αστεροσκοπείου, του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος και του ΑΠΘ σχετίζονται, όπως και οι υψηλές μετρήσεις καρκινογόνου βενζολίου, με τις εγκαταστάσεις της Oil One.

Η επίθεση από τις σελίδες της ΕΦΣΥΝ

Γι’ αυτό τον λόγο προκάλεσε μεγάλη εντύπωση πρόσφατη επίθεση στον Χρήστο Βρεττάκο από τις σελίδες της «Εφημερίδας των Συντακτών», δια χειρός του αρχισυντάκτη πολιτικού της εφημερίδας Γιώργου Πετρόπουλου. Ιδίως μάλιστα όταν η συγκεκριμένη εφημερίδα έχει στηρίξει στο παρελθόν τις κινητοποιήσεις των κατοίκων για τα Λιπάσματα.

Η συγκεκριμένη επίθεση πήρε τη μορφή ενός ρεπορτάζ για ένα έγγραφο της Περιφέρειας Αττικής που θεωρεί ότι για μερικά από τα μικρής κλίμακας έργα που έχουν γίνει στον πολυχώρο των Λιπασμάτων έγιναν χωρίς περιβαλλοντική έγκριση, κάτι που ο Δήμος αμφισβητεί υποστηρίζοντας ότι έργα έγιναν στη βάση των προβλεπόμενων διαδικασιών.

Ειδικότερα στην αναλυτική απάντηση που είχε στείλει στην Περιφέρεια Αττικής ο Δήμος Κερατσινίου Δραπετσώνας γίνεται σαφές ότι ο Δήμος ακολούθησε την κείμενη νομοθεσία ως προς τη δυνατότητα παρεμβάσεων σε κοινόχρηστους χώρους με σκοπό την καθαριότητα, συντήρηση και επίβλεψή του.

Το ίδιο ρεπορτάζ επαναφέρει στο προσκήνιο ένα θέμα το οποίο έχει απαντηθεί από καιρό και αφορά υποτιθέμενο κίνδυνο  ραδιενέργειας, παρότι είναι γνωστό ότι υπάρχουν σαφείς γνωματεύσεις της αρμόδιας Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας ότι δεν υφίσταται ζήτημα κινδύνου.

Να σημειώσουμε εδώ ότι τα περί «τοξικής βόμβας» ως προς τις εγκαταστάσεις του Δήμου στα Λιπάσματα μέχρι τώρα κατεξοχήν ήταν ένα θέμα που το είχε προβάλει η «Ζούγκλα» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, στηριζόμενη κυρίως στα λεγόμενα ενός ανθρώπου, του Δημοσθένη Μπακόπουλου που δρα μέσα από το σωματείο «Παρατηρητήριο Διαφάνειας Λιμενικού Συστήματος», παρότι ο Δήμος έχει αναλυτικές γνωματεύσεις από τους αρμόδιους φορείς.

Το παράδοξο με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ ήταν ότι όχι μόνο δίνει πολύ μεγάλο βάρος στις καταγγελίες σε βάρος της δημοτικής αρχής αλλά αντιμετωπίζει με μάλλον απαξιωτικό τρόπο τις τεκμηριωμένες απαντήσεις και διευκρινίσεις που η τελευταία έδωσε. Ενδεικτική και η ιδιαίτερα επικριτική κατακλείδα του άρθρου: «σε μια περιοχή που είναι πολύ επιβαρυμένη περιβαλλοντικά εδώ και δεκαετίες, η δημοτική αρχή- αντί να βρίσκεται σήμερα στη θέση του ελεγχόμενου και να τρέχει εκ των υστέρων να στηρίξει τη νομιμότητα των πράξεών της- θα έπρεπε με απόλυτη προσοχή και σχολαστικότητα να δίνει πρώτη το παράδειγμα για τη φροντίδα και την προστασία του περιβάλλοντος».

Η απάντηση του Δημάρχου Κερατσινίου-Δραπετσώνας Χρήστου Βρεττάκου

Το δημοσίευμα αυτό προκάλεσε την αντίδραση του Χρήστου Βρεττάκου που έστειλε επιστολή στην εφημερίδα, η οποία τη δημοσίευσε, ενώ αυτή αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα του Δήμου:

««Αγαπητοί δημοσιογράφοι της “Εφημερίδας των Συντακτών”,

αυτές τις μέρες είμαστε χαρούμενοι γιατί είχαμε μια θετική εξέλιξη για την πόλη μας, καθώς απορρίφθηκε από το πολυμελές πρωτοδικείο Πειραιά η αγωγή της OIL ONE κατά του προσώπου μου. Με την αγωγή της η εταιρεία ζητούσε να τιμωρηθώ με προσωποκράτηση και 500.000€ πρόστιμο γιατί δήθεν την συκοφαντώ. Στόχος, βέβαια, της αγωγής ήταν να τρομοκρατήσει και να φιμώσει τους ανθρώπους της πόλης, που διεκδικούν το δικαίωμα να μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε ένα περιβάλλον χωρίς ρύπανση και οσμές.

Εξεπλάγην γιατί αντί να δούμε στη φιλόξενη εφημερίδα σας ένα άρθρο για την δικαστική απόρριψη της καταγγελίας της OIL ONE, είδαμε ένα άρθρο που συνάδει με την προσπάθεια της εταιρείας, εδώ και καιρό, να συμψηφίζει την ωμή παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας απ’ την πλευρά της με την προσπάθεια του Δήμου να παρέμβει σε ένα χώρο που για δεκαετίες πλήγωνε την πόλη.

Αυτό ήταν έκπληξη για εμάς γιατί η “Εφημερίδα των Συντακτών” εδώ και χρόνια προσπαθεί ν’ αναδείξει τις αγωνίες των κατοίκων της πόλης.

Δεν έχω, βέβαια, την πρόθεση να καθορίσω την ύλη της εφημερίδας. Όμως, έχω το δικαίωμα να υποβάλλω κάποια ερωτήματα στον συντάκτη σας.

• Θα έπρεπε ή όχι να μιλήσει με το Δήμαρχο της πόλης πριν την δημοσίευσή του;
• Είναι δεοντολογικά σωστό να παραθέτει επιλεκτικά τις απαντήσεις του Δήμου και ταυτόχρονα να προσπαθεί να τις αποδομήσει;
• Έψαξε να βρει από πού προέρχεται η καταγγελία που ενεργοποίησε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της περιφέρειας, που εκ του νόμου ήταν υποχρεωμένοι να ελέγξουν την ορθότητα ή μη των καταγγελιών;
• Γιατί δεν περίμενε μερικές μέρες να δει το πόρισμα των ελεγκτικών μηχανισμών της περιφέρειας; Η βιασύνη σχετίζεται με το μέγεθος των “περιβαλλοντικών εγκλημάτων”, που διαπράττει ο Δήμος στην περιοχή, όπως περιπατητικοί χώροι, παιδική χαρά κ.λπ.;

Το δικαίωμα να κάνω αυτές τις ερωτήσεις, που πιθανόν να εκληφθούν απ’ το συντάκτη ως παρέμβαση στο έργο του, μου το έδωσε ο ίδιος παραδίδοντάς μου μαθήματα για το πώς πρέπει η Δημοτική Αρχή να λειτουργεί για θέματα περιβάλλοντος.

Όσοι έχετε περπατήσει τα τελευταία τρία χρόνια στα Λιπάσματα έχετε δει τις παρεμβάσεις του Δήμου, που καταγγέλλονται ως περιβαλλοντικές παραβιάσεις. Έχετε δει περιπατητικούς διαδρόμους, λυόμενες κατασκευές, γήπεδα, θέατρα, κυλικεία, παιδική χαρά.

Γι’ αυτές τις παρεμβάσεις, όπως αναγκάζεται και ο ίδιος ο συντάκτης του άρθρου να αποδεχθεί, η αρμόδια Διεύθυνση της Περιφέρειας με έγγραφό της διαπιστώνει ότι δεν χρειάζεται άδεια περιβαλλοντικών όρων. Μόνο για μια περιβαλλοντική παράβαση ελεγχόμαστε και αφορά στην αποκατάσταση νεροφαγώματος, που προέκυψε εξαιτίας της διάβρωσης του εδάφους. Εκεί παρεμβήκαμε γιατί έπρεπε να προστατευτεί η ασφάλεια των επισκεπτών του χώρου. Γι’ αυτή την παρέμβαση δεν απαιτείται περιβαλλοντική έγκριση γιατί, όπως αποδεικνύεται από φωτογραφίες, οι υπηρεσίες του Δήμου απλά επανέφεραν το χώρο στην πρότερή του κατάσταση.

Τι αποκάλυψαν, λοιπόν, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και ο συντάκτης του άρθρου; Σε ένα χώρο, που για δεκαετίες λειτουργούσαν βιομηχανίες που σκόρπιζαν το θάνατο, σε ένα χώρο που σήμερα λειτουργεί βιομηχανία που μας αναγκάζει, εξαιτίας της δυσοσμίας και του βενζολίου που εκπέμπει, να κλεινόμαστε στα σπίτια μας γιατί δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, αναδεικνύουν ως «εγκληματική περιβαλλοντική παράβαση» την αποκατάσταση ενός νεροφαγώματος (!).

Εκεί όμως που ξεπερνά κάθε όριο ο συντάκτης του άρθρου είναι όταν συνειδητά παραπληροφορεί τους αναγνώστες της εφημερίδας για το θέμα της ακτινοβολίας στην περιοχή. Ισχυρίζεται ο συντάκτης ότι ο Δήμος έκανε έργα και μετά ζήτησε τη γνωμάτευση της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας. Μάλιστα γνωρίζει, όπως λέει, ότι αυτό έγινε μετά από καταγγελίες διαφόρων περιβαλλοντικών και άλλων φορέων.

Ποιοι είναι οι περιβαλλοντικοί και άλλοι φορείς, που γνωρίζει τις καταγγελίες τους ο συντάκτης; Μήπως είναι το Παρατηρητήριο, το ΠΑΚΟΕ και η OIL ONE; Γιατί μόνο αυτοί; Γιατί η ραδιενέργεια στο χώρο των Λιπασμάτων δεν είναι τοξική αλλά ταξική.

Οταν τα επιχειρηματικά συμφέροντα λυμαίνονται το χώρο, δεν υπάρχει. Οταν τα συμφέροντα αυτά απειλούνται, γιατί οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου αποκτούν πρόσβαση σε έναν εξαιρετικής ομορφιάς χώρο, τότε εμφανίζεται η ραδιενέργεια.

Αν έκανε τον κόπο ο συντάκτης να ρωτήσει, θα μάθαινε ότι από το Δεκέμβρη του 2014, πολύ πριν ο Δήμος αποκτήσει το χώρο απ’ την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επισκεφτήκαμε την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας για να μάθουμε τι συμβαίνει στην περιοχή, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι κομμάτι της πόλης μας. Από τότε λοιπόν είχαμε την διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Οταν μας παραχωρήθηκε ο χώρος επισκεφτήκαμε ξανά την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας και ζητήσαμε τη γνώμη της για τα έργα που σχεδιάζαμε. Η Επιτροπή μάς έδωσε το πράσινο φως για να προχωρήσουμε.

Το 2020 η Περιφέρεια απευθύνθηκε στην Επιτροπή διερευνώντας τις καταγγελίες των φορέων, που προανέφερα. Ξαναήρθε, λοιπόν, η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας το Φλεβάρη του 2020 και επανέλαβε τα ίδια πράγματα που η Δημοτική Αρχή γνώριζε από το 2014 (!)

Αγαπητοί δημοσιογράφοι της ΕΦ.ΣΥΝ., με την παρούσα επιστολή θέλω να σας μεταφέρω την πικρία που νιώσαμε όλοι όσοι παλεύουμε να μετατρέψουμε την περιοχή των Λιπασμάτων από πληγή σε ευκαιρία για την πόλη μας.

Δεν αμφισβητώ την ευαισθησία του συντάκτη σας για τα περιβαλλοντικά θέματα. Θα ήταν όμως πιο πειστικό, εάν πρόσθετε ότι στην επιβαρυμένη επί χρόνια περιοχή μας, βασικό πρόβλημα παραμένουν οι εγκαταστάσεις της OIL ONE.

Σας περιμένω, ώστε να δείτε από κοντά τα “περιβαλλοντικά εγκλήματα” που καταγγέλλετε και τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που όντως συμβαίνουν».

Ένας αγώνας που ενοχλεί γιατί είναι δίκαιος

Ο αγώνας για να απομακρυνθούν οι εγκαταστάσεις της Oil One στην περιοχή, όπως και οι άλλες ρυπογόνες βιομηχανίες, και γίνουν επιτέλους τα Λιπάσματα ένας χώρος αναψυχής και πολιτισμού, όπως είναι το πάγιο αίτημα των κατοίκων, είναι προφανές ότι θίγει πολύ συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ιδίως από τη στιγμή που φαίνεται ότι διαμορφώνεται μια δυναμική στην ευρύτερη περιοχή, που υπερβαίνει παραδοσιακές πολιτικές διαιρέσεις – καθώς έχει τη στήριξη του συνόλου των τοπικών βουλευτών – και αποσκοπεί στο να μπει τέλος σε ένα διαρκές περιβαλλοντικό έγκλημα. Αυτό εξηγεί τις διαρκείς επιθέσεις στη δημοτική αρχή, αλλά και δείχνει γιατί στο τέλος θα αποδειχθούν ατελέσφορες.