του Γεωργίου Παπαγεωργίου, υπεύθυνου Επικοινωνίας και Διεκδίκησης Δικαιωμάτων, Θετική Φωνή

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα για το AIDS, μια ημέρα μνήμης και απολογισμού. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λίγο ανορθόδοξα, θέτοντας μία ερώτηση. Έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε στην άκρη όσα κερδίσαμε στην διαχείριση της HIV λοίμωξης, όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι να επιστρέψει η «κανονικότητα»;

Πόροι σπάνιοι που έρχονται να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες. Και εκεί καλούμαστε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις. Μπορούμε όμως να βάλουμε σε μία ζυγαριά δύο επιδημίες/πανδημίες; Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι αν οι χρηματικοί και ανθρώπινοι πόροι διοχετευτούν στην διαχείριση του COVID, την επόμενη ημέρα δεν θα έρθουμε αντιμέτωποι με την πλήρη διάλυση όσων χτίζαμε -αργά και σταθερά- όλα αυτά τα χρόνια για την αντιμετώπιση του HIV;

Πολλά ερωτήματα και όχι ξεκάθαρες απαντήσεις. Πολλές οι ανάγκες και όχι ξεκάθαρη στρατηγική και έγκαιρος προγραμματισμός!

Το σίγουρο είναι πως οι επιπτώσεις της επιβάρυνσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας ήταν και παραμένουν τεράστιες. Ασθενείς φοβούνται να πάνε στο νοσοκομείο, αναβάλλονται εξετάσεις και χημειοθεραπείες, χειρουργεία καθυστερούν και καλούμαστε να κάνουμε διαλογή ως προς τη σημαντικότητα τους. Ραντεβού προγραμματίζονται για μήνες μετά και το προσωπικό από πολλές μονάδες, μεταφέρεται σε μονάδες COVID.

Και οι ασθενείς με HIV; Tι κάνουν; Από πλευρά βιοηθικής όλοι οι ασθενείς έχουν ίσα δικαιώματα. Όμως δυστυχώς δεν υπάρχει ισότητα στην πρόσβαση τους σε υπηρεσίες υγείας.

Aυτό απεικονίζεται και στα τελευταία -προκαταρκτικά- επιδημιολογικά δεδομένα που δημοσίευσε ο Ε.Ο.Δ.Υ. Σύμφωνα με την υποχρεωτική καταγραφή, τους πρώτους δέκα μήνες του 2020 δηλώθηκαν στον ΕΟΔΥ 471 νέα περιστατικά HIV λοίμωξης.

Παρατηρείται λοιπόν μείωση στις νέες διαγνώσεις HIV αν το αναλύσουμε ανά 100.000 πληθυσμού. Ωστόσο στην παρούσα φάση δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα δεδομένων των συνθηκών της πανδημίας του κορωνοϊού που σαφώς και έχει περιορίσει περαιτέρω την πρόσβαση στον διαγνωστικό έλεγχο. Συνεπώς δεν μπορούμε να μιλούμε για μείωση των μεταδόσεων αλλά για μείωση των διαγνώσεων.

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα AIDS είναι μία μέρα μνήμης. Μία μέρα μνήμης για όλους αυτούς που χάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια μέχρι η επιστήμη να εξελιχθεί. Μια μέρα μνήμης για όλους αυτούς που χάθηκαν σήμερα, που ενώ υπάρχει η αντιρετροϊκή αγωγή δεν έχουν πρόσβαση σε αυτή. Ίσως αυτή τη μέρα εναλλακτικά, να την ονομάζαμε και Παγκόσμια Ημέρα ανάγκης για έγκαιρη διάγνωση και πρόσβαση όλων των οροθετικών σε υπηρεσίες υγείας και στις απαραίτητες για τη ζωή τους εξετάσεις ιικού φορτίου.

Headlines