Οι συνεντεύξεις για δουλειά την εποχή του κοροναϊού (δεν) είναι παιχνιδάκι

Αρκετές είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι υποψήφιοι για μια θέση εργασίας δίνουν συνέντευξη σε ένα αυτοματοποιημένο σύστημα και όχι σε κάποιον άνθρωπο-έστω και μέσω οθόνης- που θα κρίνει αν κάνουν για την δουλειά, αξιολογώντας την γλώσσα του σώματός τους, το ύφος τους, την άνεση στο να απαντούν και να προωθούν την συζήτηση.

Στην Αμερική, ας πούμε, αρκετές είναι οι εταιρείες που ήδη προσλαμβάνουν κόσμο μέσα από συνεντεύξεις αυτοματοποιημένες. Οι ερωτήσεις είναι οι συνηθισμένες: «ποια είναι τα ενδιαφέροντά σου;», «τι εμπειρία διαθέτεις;», «ποια είναι τα δυνατότερα σημεία του χαρακτήρα σου;» και τα λοιπά.

Ακόμα, κάποιες εταιρείες διαθέτουν online φόρμες υπό την μορφή παιχνιδιού που κάθε υποψήφιος καλείται να «παίξει» και να συμπληρώσει. Αυτά τα τεστ ανιχνεύουν στοιχεία της προσωπικότητας του κάθε υποψηφίου και είναι φτιαγμένα με χιούμορ και φαντασία.

«Αυτά τα συστήματα είναι προορισμένα για άγρα εργαζομένων από τους εξής τομείς: ταχυφαγεία, τηλεφωνικά κέντρα, αλλά και εργοστάσια», επισημαίνει η  Madeline Laurano, η οποία μελετά με τους συνεργάτες της από την Aptitude Research τεχνικές πρόσληψης των εταιρειών.

«Στο παιχνίδι αυτού του τύπου ηλεκτρονικών προσλήψεων ξεκινούν να μπαίνουν και οι τομείς των οικονομικών, της συμβουλευτικής, της τεχνολογίας αλλά και των υπηρεσθιών υγείας», προσθέτει η ερευνήτρια.

Εξοικονόμηση χρόνου, άρα περισσότεροι υποψήφιοι

Μέσω τέτοιων λογισμικών, η πρόσβαση των εργοδοτών στους υποψήφιους είναι μεγαλύτερη. Περισσότεροι υποψήφιοι, περισσότερες συνεντεύξεις, πολύ λιγότερος χρόνος από μεριάς της εταιρείας για να ασχοληθεί. Η αντικειμενικότητα στην επιλογή εξασφαλίζεται ως έναν βαθμό, επίσης. Κριτήρια όπως το χρώμα του δέρματος, η εξωτερική εμφάνιση ή κάτι άλλο άσχετο μεν με την θέση εργασίας, σχετικό όμως με την ως τώρα διαδικασία διεκδίκησής της, αρχίζουν να παίζοτν από μικρό έως ανύπαρκτο ρόλο.

Κάποια από τα συστήματα είναι ιδιαιτέρως φιλικά προς τους χρήστες και περιλαμβάνουν, στην αρχή τους, συμβουλές προς τους συνεντευξιαζόμενους για την διαδικασία της online συνέντευξης. Ένα άλλο όφελος αυτού του τρόπου σε σχέση με τον παραδοσιακό, είναι ότι οι υποψήφιοι ελέγχουν πώς φαίνεται η απάντησή τους σε μια ερώτηση και, αν δεν του κάνει, την αλλάζουν. Πώς; Τραβώντας, απλώς, ένα νέο βίντεο.

Οι μέχρι στιγμής μετρήσεις έχουν δείξει ότι το 60% των 5.000.000 (!) περίπου συνεντεύξεων που πραγματοποιήθηκαν μες στο 2020, συμπληρώθηκε εν είδει ερωτηματολογίου online τις απογευματινές ώρες και, από αυτές, το 40% συμπληρώθηκε την Κυριακή.

Η νεαρή Σοφία Τομπόν έχει κάνει δεκαπέντε αιτήσεις μες στο 2020 για δουλειά σε τράπεζα και σχεδόν όλες απαιτούσαν μια συνέντευξη-video η οποία θα προκαθόριζε αν είναι ικανή ως υποψήφια να περάσει στο επόμενο επίπεδο συνέντευξης. ‘Στην αρχή είναι αρκετά παράξενο. Να μιλάς δηλαδή σε μια κάμερα για τον εαυτό σου, χωρίς έναν συνομιλητή που κατανεύει ή κάνει εκφράσεις οι οποίες θα σε αποθαρρύνουν ή θα σε ενθαρρύνουν να συνεχίσεις. Τόσες φορές όμως που χρειάστηκε να το κάνω, το συνήθισα μπορώ να πω», λέει η νεαρή απόφοιτος κολεγίου η οποία είχε να αντιμετωπίσει κι άλλες προκλήσεις σε σχέση με τις διαδικτυακές συνεντεύξεις.

Μία από αυτές είναι ο χρόνος. Υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο για να απαντήσει κανείς σε ερωτήσεις τύπου «πες μου ένα παράδειγμα σχετικό με το πόσο δημιουργική είσαι»  ή «μίλησέ μου για την μεγαλύτερη επαγγελματική σου πρόκληση μέχρι στιγμής».

Φυσικά, οι παράξενες αυτές συνθήκες-που τείνουν να εδραιωθούν και σε πέντε χρόνια από τώρα να είναι κάτι σύνηθες- εντείνουν το άγχος των υποψηφίων. Κάποιοι από αυτούς είναι λογικό και να απορούν αν πρόκειται να δει κανείς το βίντεό τους και να ασχοληθεί.

Η ερευνήτρια Laurano πιστεύει ότι το στάδιο που έπεται της συνέντευξης οφείλει να είναι προσωποποιημένο. Ένα προσωπικό μήνυμα ή τηλεφώνημα καλωσορίσματος ή ευγενικής απόρριψης θα συντελέσει, κατά την άποψή της, στην εδραίωση μεγαλύτερης εμπιστοσύνης γύρω από το σύστημα.

Όλο και περισσότερες εταιρείες ενδιαφέρονται να λειτουργήσουν έτσι, χρησιμοποιώντας αυτόν τον τρόπο συνεντεύξεων. Και αυτό ισχύει σε παγκόσμιο επίπεδο, αν και ξεκίνησε από την Αμερική. Αρκετές εταιρείες έχουν ήδη τεστ διαθέσιμα σε 40 γλώσσες και χρησιμοποιούνται σε 180 χώρες!

Με πληροφορίες από τους New York Times.