Ζισκάρ ντ’ Εστέν : Η φιλία του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και η συμβολή του στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ

«Δεν θα αφήσουμε τον Πλάτωνα να περιμένει» έλεγε λίγα χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (που μετέπειτα μετεξελίχθηκε σε ΕΕ), ο πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν. Με αυτό τον τρόπο, λέγεται, πως ο Ντ’ Εστέν έκαμψε τότε τις αντιρρήσεις των ομολόγων του στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, προκειμένου να βάλει την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Ο Γάλλος πρόεδρος που συνδέθηκε με μακρά και ειλικρινή φιλία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή επέμενε πως η Ευρώπη οφείλει να εντάξει την Ελλάδα στην ΕΟΚ, σταθεροποιώντας και ενισχύοντας τη Δημοκρατία στον τόπο όπου γεννήθηκε το πολίτευμα.

Ο πρώτος πρωθυπουργός της μεταδικτατορικής εποχής, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ζούσε πριν την κατάλυση της Δημοκρατίας αλλά και καθ’ όλη την περίοδο της Δικτατορίας στο Παρίσι. Ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας άσκησε δριμεία κριτική στο καθεστώς, ενώ όσο ζούσε στη γαλλική πρωτεύουσα ήρθε κοντά με τον Γάλλο πολιτικό Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν.

Ο Ντ’ Εστέν θα ανερχόταν στην προεδρία της γαλλικής δημοκρατίας το 1974 και η συμβολή του στην έναρξη της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα έμελλε να είναι καθοριστική.

Το καθεστώς πιεζόμενο από την έκρυθμη κατάσταση στην Κύπρο ζητά από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει και να αναλάβει την εξουσία. Το μόνο που έχει να κάνει ο μετέπειτα Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας είναι να βρει ένα μέσο για να βρεθεί στην Αθήνα.

Ηταν ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν που του παραχώρησε το προεδρικό αεροσκάφος με το οποίο επέστρεψε στην Αθήνα, πριν ορκιστεί νέος πρωθυπουργός της χώρας ενώπιον του στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη, τον οποίο είχε τοποθετήσει (ως διακοσμητικό) Πρόεδρο της Ελλάδας, η Δικτατορία.

«Είχα γνωρίσει την Ελλάδα πριν από τη στρατιωτική δικτατορία, όταν ήμουν υπουργός Οικονομικών. Εκείνη την εποχή, η χώρα αυτή έδινε μία εικόνα παρακμής και αποδιοργάνωσης. Η αναταραχή αυτή στο υψηλότερο κρατικό επίπεδο οδήγησε στην εγκαθίδρυση της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατά την οποία οι σχέσεις μεταξύ Παρισιού και Αθήνας είχαν διακοπεί τελείως, είχα συναντηθεί με τον πρώην πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος ήταν εξόριστος στο Παρίσι και συγκέντρωνε γύρω του πολλούς συμπατριώτες του.

Λίγο μετά την εκλογή μου, οι συνταγματάρχες εκδιώχθηκαν από την εξουσία, λόγω της αδέξιας πρωτοβουλίας τους σχετικά με την Κύπρο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κλήθηκε να ηγηθεί μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Του διέθεσα αεροπλάνο κι έτσι επέστρεψε στη χώρα του σε ένα Falcon της γαλλικής προεδρίας. Φυσικά, η εικόνα αυτή είχε τεράστια επιρροή. Στα χρόνια, που ακολούθησαν από τότε, υπογράψαμε με την Αθήνα κατά πρώτον μία στρατιωτική συμμαχία. Στη συνέχεια, προέκυψε το θέμα της ένταξης στην ΕΟΚ. Υπήρξαν πολλές επιφυλάξεις από τους εταίρους μας. Η χώρα ήταν ανοργάνωτη, η δημοκρατία της δεν είχε ακόμη εδραιωθεί, δεν είχε κοινά σύνορα με κάποιο κράτος-μέλος. Πήρα την απόφαση, τονίζοντας ότι αυτό έπρεπε να γίνει για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Και όπως είχα, την εποχή εκείνη, την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΟΚ, υπέγραψα την πράξη ένταξης της Ελλάδας στην Κοινότητα, στις 28 Μαΐου 1979 στην Αθήνα», είχε δηλώσει σε συνέντευξη του στη Le Monde ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν.

Χιλιάδες κόσμου στο Ελληνικό για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή

«Η μεγαλύτερη συγκέντρωση από την εποχή της απελευθερώσεως» ακούγεται στο βίντεο που αποτυπώνει τις εικόνες της επιστροφής στην Ελλάδα του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 24 Ιουλίου του 1974.

Ελληνίδες, Ελληνες. Αναλαμβάνω την ευθύνη της διακυβερνήσεως της χώρας υπό συνθήκας κρισίμων και δ’ αυτήν και δια τον ελληνισμόν» έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στο πρώτο του τηλεοπτικό διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. «Απευθύνομαι προς όλους σας και ιδιαίτερα προς την νεολαίαν και τας ενόπλες δυνάμεις της χώρας με την πρωτοβουλία των οποίων ήνοιξε ο δρόμος για την αποκατάσταση της ομαλότητας» συνέχιζε.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έθετε από το πρώτο λεπτό τις βάσεις για την εθνική συμφιλίωση. «Η ομόνοια, η σύμπνοια, η συμφιλίωσης λαού και στρατού, αποτελούν αυτή τη στιγμή εθνική επιταγή» έλεγε και έκλεινε τονίζοντας πως θα εργαστεί ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την δημοκρατία και την ελευθερία.