Λίγες ημέρες πριν από τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κατά την οποία αναμένεται να αποφασιστούν ενδεχόμενες κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει τις προκλητικές κινήσεις που δυναμιτίζουν το κλίμα.
Ο τούρκος πρόεδρος εμφανίστηκε, το πρωί της Παρασκευής, στην Αγία Σοφία για την καθιερωμένη προσευχή.
Όπως μεταδίδει η φιλοκυβερνητική εφημερίδα YeniSafak -η οποία παρουσιάζει σχετική φωτογραφία- μετέβη στο τζαμί της Αγίας Σοφίας (όπως την αποκαλεί) για να προσευχηθεί.
Πηγή: YeniSafak
Σε σχετικό βίντεο μάλιστα που παρουσιάζει η εφημερίδα, φαίνεται να εκτυλίσσεται ένα καλοστημένο σόου, με τον Ερντογάν να καταφτάνει στο σημείο που ήταν αποκλεισμένο από δυνάμεις ασφαλείας.
Τον τούρκο πρόεδρο υποδέχτηκε έξω από την Αγία Σοφία ο ιμάμης και μόλις έφτασε με τεθωρακισμένο όχημα, περικυκλωμένος από άνδρες της προσωπικής του φρουράς, μετέβη στο εσωτερικό του ιστορικού ναού για την προσευχή.
Η χρονική συγκυρία
Σημειώνεται πως ο «σουλτάνος» και υψηλόβαθμοι υπουργοί του, μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί στις 24 Ιουλίου, παρευρίσκονται κατά διαστήματα σε προσευχές που γίνονται. Ωστόσο, η χρονική συγκυρία που επέλεξε αυτή τη φορά να προβεί σε μια τέτοια κίνηση είναι ιδιαίτερη, καθώς αναμένεται η Σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την επόμενη εβδομάδα για την επιβολή ή όχι κυρώσεων στην Αγκυρα.
Με τη Γαλλία να ηγείται με έναν τρόπο των επιθετικών τοποθετήσεων έναντι της Τουρκίας, ιδίως από τη στιγμή που Παρίσι και Άγκυρα όχι μόνο στηρίζουν αντίπαλες παρατάξεις στον λιβυκό εμφύλιο πόλεμο, αλλά και βρίσκονται σε έναν ανταγωνισμό επιρροής στην Αφρική, το ερώτημα που τίθεται αφορά το τι θα κάνει η Γερμανία.
Τη γερμανική ταλάντευση την αποτύπωσαν οι πρόσφατες απαντήσεις της σε τηλεδιάσκεψη με μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μέλη εθνικών Κοινοβουλίων των κρατών- μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της γερμανικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ.
Από τη μια παραδέχτηκε ότι δεν υπάρχει πρόοδος στις ευρωτουρκικές σχέσεις, ενώ αναγνώρισε ότι αυτά «που συμβαίνουν στη Μεσόγειο, τόσο απέναντι στην Κύπρο -και στο θέμα της επανένωσης της Κύπρου- όσο και στο θέμα εξόρυξης ορυκτών υλών» έχουν χαρακτήρα «πολύ επιθετικό» και «προκλητικό» και ότι αυτές θέτουν το ερώτημα της αντίδρασης της ΕΕ στη σύνοδο στις 10-11 Δεκεμβρίου.
Από την άλλη, όμως, αναγνώρισε ότι «η Τουρκία είναι η χώρα που έχει δεχτεί μάλλον τους περισσότερους πρόσφυγες παγκοσμίως, λόγω της διένεξης στην Συρία, στην οποία συμμετείχαν και δυτικές χώρες». Παράλληλα, επεσήμανε ότι «εάν κοιτάξουμε πόσο δυσκολευόμαστε εμείς στην ΕΕ με τα ζητήματα της μετανάστευσης, τότε αξίζει στην Τουρκία μεγάλος σεβασμός για αυτά που κάνει σε αυτόν τον τομέα.
Γι’ αυτό και κατέληξε: «Για αυτό είμαι υπέρ του να συνεχίσουμε να στηρίζουμε σε αυτό την Τουρκία, διότι σίγουρα είναι καλύτερα για τους πρόσφυγες να ζουν κοντά στην πατρίδα τους από ό,τι να ζουν σε διάφορα κράτη της ΕΕ. Εδώ έχουμε, όπως θεωρώ εγώ, μια υποχρέωση. Και ξέρουμε πόσο δυσκολευτήκαμε ήδη και στην Γερμανία στο να δεχτούμε έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων, τι συζητήσεις υπήρξαν για αυτό και για αυτό καταλαβαίνω καλύτερα το τι προσπάθεια καταβάλλει η Τουρκία. Αλλά, όπως είπα, θα είναι θέμα και πάλι τον Δεκέμβριο».
Οι δηλώσεις αυτές έδειξαν ότι ενώ η Γερμανία αυτή τη στιγμή αναγνωρίζει τόσο τον επιθετικό χαρακτήρα των τουρκικών κινήσεων και μάλιστα σε βαθμό που απαιτούν απάντηση από την ΕΕ, την ίδια στιγμή υπογραμμίζει και την ανάγκη να μη υπονομευτεί η συμφωνία για το προσφυγικό, στοιχείο που παραπέμπει και στο φόβο να μην εκμεταλλευτεί η ακροδεξιά τυχόν αυξημένες προσφυγικές ροές. Αυτό εξηγεί και την απροθυμία σε αυτή τη φάση για βαριές κυρώσεις.
Οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι εν μέσω ακραίας πόλωσης, δίνουν παράλληλες μάχες για την ψήφο 10 ομάδων που είναι ιδιαίτερα διακριτές, αλλά δεν ψηφίζουν μόνο για τα ατομικά τους δικαιώματα.
«Η επιδρομή του ισραηλινού εχθρού στην Μπάρζα άφησε 20 νεκρούς», ανέφερε το υπουργείο Υγείας του Λιβάνου για την ισραηλινή επιδρομή σ' αυτήν την πόλη που απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Βηρυτό.
Ο Λίμπερμαν εξαπολύει πυρά κατά του Νετανιάχου, τονίζοντας με νόημα ότι «εάν μπορεί ένας υπουργός Αμυνας ν’ αντικατασταθεί εν καιρώ πολέμου, μπορεί επίσης ν’ αντικατασταθεί κι ένας πρωθυπουργός».
