«Κάπου κάπου», ο τίτλος ενός καινούργιου τραγουδιού με μεγάλη ιστορία, δημιουργός του οποίου είναι η Ηρώ Σαΐα. Το videoclip έχει «ανέβει» ήδη στο YouTube και είναι διαθέσιμο.
Ένα τραγούδι που έμεινε στο συρτάρι της δημιουργού 7 ολόκληρα χρόνια. Και αυτό γιατί υπήρξε ο δισταγμός να παρουσιάσει την πρώτη της δημιουργία – ένα εξ ολοκλήρου δικό της τραγούδι. Δικοί της και οι στίχοι, δική της και η μουσική.
Το τραγούδι, με την λέξη-κλειδί «Θυμάμαι…», είναι ένας ύμνος στη μνήμη ενός κραταιού συναισθήματος, ενός συναισθήματος που κέρδισε τη μάχη με το χρόνο και τη λησμονιά. Ταυτόχρονα, είναι μια λοξή ματιά στην επιτηδευμένη αθωότητα της παράδοσης που συνοδεύει το ελαφρό ελληνικό τραγούδι του 20 αιώνα. Την ίδια στιγμή που η εικόνα της τραγουδίστριας μπροστά στο μικρόφωνο με μια μεγάλη ορχήστρα σε γιορταστικό πρόγραμμα δίνει την θέση του σε μια ατμοσφαιρική φωτογραφία μιας μικρής μπάντας τζαζ σε ένα υπόγειο club γεμάτο από καπνό και την υγρασία του αλκοόλ. Η Ηρώ διαθέτει τη γνώση και κατέχει τα εργαλεία για την τσαχπινιά που εμπεριέχει η επιλογή της.
Περιπέτεια
Η ίδια θυμάται και μας αφηγείται την περιπέτεια του τραγουδιού της: «Θυμάμαι, ήταν καλοκαίρι του 2012 κάπου στην Ρόδο. Αναμνήσεις και πρόσωπα άρχισαν να κάνουν βόλτες στο μυαλό μου και μου ήρθε ξαφνικά μια μελωδία και ο στίχος «κάπου-κάπου σε θυμάμαι , κάπου – κάπου νοσταλγώ , θέλω να ´ρθω μα λυπάμαι κάτι με κρατάει εδώ …».
Ακόμα δεν είχα smart phone , σ ´ ένα παλαιάς -πλέον – τεχνολογίας τηλέφωνο προσπάθησα να καταγράψω την πρώτη ερασιτεχνική απόπειρά μου για μουσική και στίχο μαζί .
Έμεινε γραμμένο στη μνήμη της συσκευής για έναν χρόνο , το εμπλούτισα με κουπλέ και λίγο ρεφραίν ακόμα και το πήγα στον άνθρωπο της μουσικής ζωής μου -ποιόν άλλον;- τον Νεοκλή Νεοφυτίδη και νότα, νότα του τραγούδησα το πρώτο μικρό μου δημιούργημα. Όπως ηχογραφούσαμε το δίσκο «Λευκό Χαρτί» σ ´ ένα διάλειμμα ο Νεοκλής , εγώ και αν θυμάμαι καλά (μπορεί και όχι , περνάνε τα χρόνια ) ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος το ηχογραφήσαμε σε μορφή Demo.
Μετά από λίγο καιρό το έδωσα στον μετρ του είδους , τον Δημήτρη Σιάμπο και το έφτιαξε στην τελική του μορφή ! Ό,τι καλύτερο επομένως !
Από το 2013 μέχρι τις 2 Οκτωβρίου του 2020 αυτό το τραγούδι ήταν στο συρτάρι καθότι ντρεπόμουν να πω και να παρουσιάσω ότι έγραψα εξ ´ ολοκλήρου ένα τραγούδι .
Ήρθε λοιπόν η ημέρα αυτή όπου θα γυρίζαμε το βίντεο κλιπ για το τραγούδι και τον ομώνυμο δίσκο «Παραδώσου» που έχουμε ετοιμάσει με τον Νεοκλη Νεοφυτίδη εδω και έναν χρόνο περίπου και η πανδημία με τον covid-19 όλο εμπόδια μας βάζει και όλο αναβάλλουμε την κυκλοφορία του .
Σ ´ ένα διάλειμμα, λοιπόν, αυτού του κλιπ και καθότι εκείνες τις ημέρες διένυα μια παράξενη έως και άσχημη περίοδο, πολλά παράξενα περνούσαν από το μυαλό μου και ξαφνικά : τσουπ ! Ιδέα ! Ναι , μια λάμπα άναψε πάνω από το κεφάλι μου και θυμήθηκα αυτό το τραγούδι . Το έβαλα και το άκουσε η υπέροχη Μυρτώ Ζομπανάκη της Panik, της άρεσε και με δική της πρωτοβουλία το έστειλε στον αγαπημένο Γιώργο Αρσενάκο. Του άρεσε και εκείνου και μιας και πλησιάζουν και οι γιορτές, είπαμε να βγάλουμε αυτό το τραγούδι ως δώρο Χριστουγεννιάτικο σε όλους μας που τόσο έχουμε απογοητευθεί και ταλαιπωρηθεί όλο αυτό το διάστημα!
Καιρός για χαρά ! Για γιορτή ! Ας τη ζήσουμε ! Ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες που είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε».
«Κάπου-κάπου» Μουσική – Στίχοι : Ηρώ Σαΐα ( Παραγωγός ο Δημήτρης Σιάμπος. Στο πιάνο ο Νεοκλής Νεοφυτίδης. Στα τύμπανα, ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος, στο μπάσο ο Χάρης Κελάρης, στη τρομπέτα ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, στο σαξόφωνο ο Δημήτρης Καραγιάννης και στο τρομπόνι ο Γιώργος Ζαρέας)
Οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι εν μέσω ακραίας πόλωσης, δίνουν παράλληλες μάχες για την ψήφο 10 ομάδων που είναι ιδιαίτερα διακριτές, αλλά δεν ψηφίζουν μόνο για τα ατομικά τους δικαιώματα.
«Η επιδρομή του ισραηλινού εχθρού στην Μπάρζα άφησε 20 νεκρούς», ανέφερε το υπουργείο Υγείας του Λιβάνου για την ισραηλινή επιδρομή σ' αυτήν την πόλη που απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Βηρυτό.
Ο Λίμπερμαν εξαπολύει πυρά κατά του Νετανιάχου, τονίζοντας με νόημα ότι «εάν μπορεί ένας υπουργός Αμυνας ν’ αντικατασταθεί εν καιρώ πολέμου, μπορεί επίσης ν’ αντικατασταθεί κι ένας πρωθυπουργός».
