Ποιες είναι οι απειλές για τη βιοποικιλότητα του εδάφους

Η νέα έκθεση FAO ορίζει τη βιοποικιλότητα του εδάφους ως την ποικιλία της ζωής κάτω από το έδαφος, από γονίδια και είδη έως τις κοινότητες που σχηματίζουν, καθώς και τα οικολογικά σύμπλοκα στα οποία συμβάλλουν και στις οποίες ανήκουν, από τους μικροτόπους του εδάφους έως τα τοπία.

Ο ρόλος της βιοποικιλότητας του εδάφους μέσω των υπηρεσιών οικοσυστήματος που παρέχουν είναι ζωτικής σημασίας για τη γεωργία και την επισιτιστική ασφάλεια.

Για παράδειγμα, οι μικροοργανισμοί του εδάφους μετασχηματίζουν οργανικές και ανόργανες ενώσεις που απελευθερώνουν θρεπτικά συστατικά σε μορφή που τα φυτά μπορούν να τρέφονται.

Επιπλέον, η ποικιλομορφία του εδάφους συμβάλλει στη βελτίωση του ελέγχου, της πρόληψης ή της καταστολής των παρασίτων και των παθογόνων.

Ωστόσο, η βιοποικιλότητα του εδάφους απειλείται από ανθρώπινες δραστηριότητες, κλιματικές αλλαγές και φυσικές καταστροφές. Η υπερβολική χρήση και κακή χρήση αγροχημικών παραμένει μια από τις κύριες αιτίες απώλειας της βιοποικιλότητας του εδάφους, μειώνοντας έτσι το δυναμικό της βιοποικιλότητας του εδάφους.

Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν την αποψίλωση των δασών, την αστικοποίηση, την εντατικοποίηση της γεωργίας, τη ρύπανση και την αλάτωση.

Βιοποικιλότητα εδάφους και ανθρώπινη ευημερία

Οι μικροοργανισμοί του εδάφους έχουν σημαντική δυνατότητα μετριασμού της κλιματικής αλλαγής. Παίζουν βασικό ρόλο στη δέσμευση άνθρακα και στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η έκθεση διαπιστώνει ότι οι γεωργικές δραστηριότητες είναι η μεγαλύτερη πηγή διοξειδίου του άνθρακα και αερίων αζώτου που εκπέμπονται από τα εδάφη.

Η βιοποικιλότητα του εδάφους υποστηρίζει την ανθρώπινη υγεία, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα. Αρκετά βακτήρια εδάφους και μύκητες χρησιμοποιούνται παραδοσιακά στην παραγωγή σάλτσας σόγιας, τυριού, κρασιού και άλλων ζυμωμένων τροφίμων και ποτών. Τα φυτά παράγουν χημικές ουσίες όπως αντιοξειδωτικά που διεγείρουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα και συμβάλλουν στη ρύθμιση των ορμονών. Οι μικροοργανισμοί του εδάφους μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην πρόληψη χρόνιων φλεγμονωδών παθήσεων, όπως αλλεργία, άσθμα, αυτοάνοσες ασθένειες, φλεγμονώδης νόσος του εντέρου και κατάθλιψη.

Από τις αρχές του 1900, πολλά φάρμακα και εμβόλια έχουν προέλθει από οργανισμούς του εδάφους, από γνωστά αντιβιοτικά όπως η πενικιλίνη έως η βλεομυκίνη που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου και της αμφοτερικίνης για μυκητιασικές λοιμώξεις. Σε ένα πλαίσιο αυξανόμενων ασθενειών που προκαλούνται από ανθεκτικούς μικροοργανισμούς, η βιοποικιλότητα του εδάφους έχει τεράστια δυνατότητα να παρέχει νέα φάρμακα για την καταπολέμησή τους.