Στα «Νέα Σαββατοκύριακο»: Δελφοί, του Μανόλη Ανδρόνικου

ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Σε συνεργασία με την Εκδοτική Αθηνών

Παρουσιάζουν ένα συναρπαστικό ταξίδι σε αρχαιολογικούς χώρους, πολιτιστικά μνημεία και μουσεία της χώρας με ξεναγούς τους σημαντικότερους αρχαιολόγους.

Αυτή την εβδομάδα

Δελφοί

του Μανόλη Ανδρόνικου

O Μανόλης Ανδρόνικος μας ξεναγεί στον ομφαλό της γης,

μέσα από αναλυτικά κείμενα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Η ιστορία, ο μύθος, ο τόπος, το Ιερό του Απόλλωνα και της Αθηνάς, η Κασταλία Πηγή, αλλά και το θρυλικό Μαντείο και οι χρησμοί της Πυθίας.

Ακόμη, περιηγηθείτε στο Μουσείο με τους ανεκτίμητους θησαυρούς τέχνης.

Με τη σφραγίδα της Εκδοτικής Αθηνών και την υπογραφή του Μανώλη Ανδρόνικου.

Ο Μανόλης Ανδρόνικος υπογράφει αυτό το βιβλίο για την ιστορία, τον τόπο, τα Ιερά, το Μουσείο.

«Οταν μιλούμε για την Πυθία και για τους χρησμούς των Δελφών, έχουμε στο νου μας τις μοναδικές εκείνες μέρες που ο θεός ο ίδιος έστελνε τη φωνή του με το στόμα της συνεπαρμένης προφήτισσας.»

Μανόλης Ανδρόνικος

«Πρωτομάντισσα» στο δελφικό ιερό στάθηκε η μάνα των θεών, η Γη. Υστερα, τη θέση της την πήρε η κόρη της, η Θέμις τρίτη στη σειρά ήρθε μια άλλη κόρη της Γης, η Τιτανίς Φοίβη, αυτή που χάρισε γενέθλιο δώρο στον Απόλλωνα το επώνυμο Φοίβος. Αυτά μαθαίνουμε από το στόμα της προφήτισσας της Πυθίας, που ανοίγει το αισχύλειο δράμα των Ευμενίδων. Πως ο Απόλλων έστησε εκεί τον πρώτο ναό του και ύστερα σκότωσε τη φοβερή δράκαινα (το θηλυκό φίδι) κοντά σε μια πηγή, μας το ιστορεί ο παλαιός ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα. Αργότερα οι άνθρωποι πίστευαν πως το φίδι αυτό ήταν αρσενικό και φοβερό, ο ονομαστός Πύθων, φύλακας του μαντείου της Γης και πως η μάχη που έκανε ο νέος θεός που έφτασε από το βορρά, από την κοιλάδα των Τεμπών, για να το εξοντώσει ήταν τρομερή. Ακόμη πίστευαν πως, θεός αυτός, ωστόσο πειθάρχησε στη θεϊκή αρχή, που ο ίδιος έθεσε, να εξορίζεται όποιος έχει μολύνει τα χέρια του με φόνο, έφυγε για οχτώ χρόνια και δούλεψε υποταχτικός στο βασιλιά των Φερών, τον Αδμητο, να εξαγνισθεί από το μίασμα του φονικού αίματος και ξαναγύρισε, αγνός πια και καθαρός, μόνος κύριος στο δελφικό μαντείο.