Η ανθοδέσμη

«Ποια είναι αυτή η χώρα που κατηγορεί την αστυνομία της ότι είναι βίαιη; Ποια είναι αυτή η χώρα που κατηγορεί την αστυνομία της ότι είναι ρατσιστική; Ποια είναι αυτή η χώρα που δίνει μεγαλύτερη σημασία στα λόγια ενός αλήτη, ενός καλλιτέχνη ή ενός ποδοσφαιριστή από τα λόγια ενός μπάτσου;».

Τα ερωτήματα αυτά, έτσι λυρικά διατυπωμένα, ανήκουν στον Ζιλιέν Σεναρντί, γενικό γραμματέα ενός συνδικάτου γάλλων αστυνομικών. Διατυπώθηκαν προχθές το βράδυ σε μια συγκέντρωση μπροστά στο αστυνομικό τμήμα του Κρετέιγ, έξω από το Παρίσι.

Αναφέρονταν σε ανθρώπους όπως ο ποδοσφαιριστής Κιλιάν Εμπαπέ, που κατήγγειλαν τον άγριο ξυλοδαρμό ενός μαύρου μουσικού από αστυνομικούς στα τέλη Νοεμβρίου. Κυρίως όμως απευθύνονταν στον πρόεδρο Μακρόν, ο οποίος αναγνώρισε την περασμένη Παρασκευή ότι οι πολίτες που δεν έχουν λευκό δέρμα υφίστανται περισσότερους ελέγχους και χαρακτήρισε αυτή την κατάσταση απαράδεκτη. Εφτασε μάλιστα να αρθρώσει και τις λέξεις «αστυνομικές βιαιότητες», προσθέτοντας πάντως ότι έχουν γίνει «πολιτικό σύνθημα».

Κάτι είναι κι αυτό. Στη χώρα της υπερβολής, αντίθετα, ο τελευταίος θεσμικός παράγων που διαμαρτυρήθηκε για την αστυνομική βία – και αποδοκιμάστηκε για τον λόγο αυτό όχι μόνο από τον αρμόδιο υπουργό, αλλά και από προοδευτικούς δημοσιογράφους – ήταν ο Νίκος Αλιβιζάτος μετά την υπόθεση Ινδαρέ. Κατά τα άλλα, οποιαδήποτε καταγγελία αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση είτε ως fake news είτε με τη γνωστή μέθοδο «μη μιλάτε εσείς που υποστηρίζετε τους τρομοκράτες».

Τρικυμία όμως επικρατεί και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δεν περνάει ακριβώς τις καλύτερες μέρες του. Μια ομάδα βουλευτών, με επικεφαλής τον αρμόδιο τομεάρχη Χρήστο Σπίρτζη, είχαν την πολύ λογική ιδέα να καταθέσουν τροπολογία για την παροχή έκτακτου επιδόματος λόγω Covid στους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. και των φυλακών. Στο Πολιτικό Συμβούλιο, όμως, έγινε χαμός. Πολλοί βουλευτές κατήγγειλαν τον Σπίρτζη ότι δεν έπρεπε να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία την επομένη των επεισοδίων που σημειώθηκαν στην επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου και τον ανάγκασαν να αποσύρει την τροπολογία. «Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ;» διαμαρτυρήθηκε η πρώην βουλευτής Αννέτα Καββαδία, ενώ το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας Πάνος Λάμπρου, παραπέμποντας στην αγόρευση του δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη στη δίκη της Χρυσής Αυγής, έγραψε ότι δεν μπορούμε να είμαστε «και με τις μέλισσες και με τους λύκους».

Κι έτσι έμεινε στον τομεάρχη η ανθοδέσμη. Και μια δήλωση, μνημείο πολιτικού λόγου, με την οποία αποδίδει την απόσυρση της τροπολογίας στις «δίκαιες διαμαρτυρίες άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων» που αισθάνθηκαν ριγμένες (όπως των γιατρών, των λιμενικών και των πυροσβεστών), σπεύδοντας να διακηρύξει την υποστήριξη του κόμματός του στην πλειονότητα των ελλήνων αστυνομικών που διαφωνούν (;) με τον «αντιδημοκρατικό κατήφορο» του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη. H δήλωση αυτή, διαβάζουμε, «εγκρίθηκε ομόφωνα από το προεδρείο της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ έπειτα από αναλυτική συζήτηση». Τέλειο.