H διάσημη ηθοποιός του Χόλιγουντ, Νάταλι Πόρτμαν ξεκίνησε την καριέρα της στην υποκριτική, ως «παιδί-θαύμα» με ταινίες όπως «Léon: The Professional» (1994) και «Beautiful Girls» (1996).

Μιλώντας στο podcast «Armchair Expert with Dax Shepard» η Νάταλι Πόρτμαν, αποκάλυψε τον αντίκτυπο που είχε στη ζωή και στη σεξουαλική της ταυτότητα,  η συμμετοχή της σε κινηματογραφικές ταινίες ως παιδί.

Το 1997, στα 15 της, προτάθηκε στην Πόρτμαν να υποδυθεί τη Λολίτα στην κινηματογραφική εκδοχή της διάσημης νουβέλας του Βλαντιμίρ Ναμποκοφ, με θέμα έναν μεσήλικο άνδρα που συνάπτει σεξουαλική σχέση με ένα 12χρονο κορίτσι.

Η Πόρτμαν απέρριψε τον ρόλο λόγω του σεξουαλικού περιεχομένου της ταινίας και επειδή δεν ήθελε να την βλέπουν στην πραγματική ζωή ως κάτι αντίστοιχο.

«Γνώριζα πως παρουσιαζόμουν ως Λολίτα», ανέφερε σχετικά με το μυθιστόρημα του 1955 που αφηγούνταν την εμμονή ενός μεσήλικα συγγραφέα με ένα 12χρονο κορίτσι.

«Το ότι μου προσέδιδαν σεξουαλικά χαρακτηριστικά ως παιδί, νομίζω ότι αφαίρεσε στοιχεία από τη δική μου σεξουαλικότητα γιατί με έκανε να φοβηθώ και με έκανε να σκεφτώ ότι ο τρόπος για να είμαι ασφαλής ήταν να παρουσιάζομαι ως συντηρητική, σοβαρή και πως “πρέπει να με σέβεστε γι᾽αυτό”. “Είμαι έξυπνη, μη με κοιτάς με αυτόν τον τρόπο”», εξήγησε η Πόρτμαν και πρόσθεσε:

«Ενώ… σε εκείνη την ηλικία, έχεις όντως τη δική σου σεξουαλικότητα και τις δικές σου επιθυμίες και θες να ανακαλύψεις πράγματα και να είσαι ανοιχτός.

Αλλά δεν αισθάνεσαι ασφαλής απαραίτητα, όταν υπάρχουν μεγαλύτεροι άντρες που ενδιαφέρονται για σένα και εσύ σκέφτεσαι “όχι, όχι, όχι”».

Ταυτόχρονα, η Νάταλι Πόρτμαν μιλώντας για το «μηχανισμό επιβίωσης» που εφάρμοσε και είχε αποτέλεσμα διότι δε γύρισε ερωτικές σκηνές στην εφηβεία της:

«Τόσος πολύς κόσμος είχε την εντύπωση ότι ήμουν πάρα πολύ σοβαρή και συντηρητική και κατάλαβα ότι συνειδητά το καλλιέργησα αυτό γιατί πάντα με έκανε να νιώθω ασφαλής. Του στυλ, αν κάποιος σε σέβεται, δε θα σε “αντικειμενοποιήσει”».

Headlines