Με μέτρο τα παυσίπονα

Αναγκαστικά, πρέπει κάπως να χρυσώσουμε το χάπι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, γι’ αυτό και ακούμε ορισμένα στελέχη της κυβέρνησης να δηλώνουν ότι, ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων του Συμβουλίου, οι τριβές μας στην Ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία είναι πλέον ευρωτουρκικό ζήτημα και όχι ελληνοτουρκικό.

Είναι μεν, κανείς δεν θα διαφωνήσει, αλλά μόνον στο επίπεδο των λόγων και εκεί πάλι όχι εντελώς. Εδώ, για να μη κοροϊδευόμαστε, η Ευρώπη φοβήθηκε και να αναφέρει ρητώς τη γεωγραφική περιοχή (Ανατολική Μεσόγειο), όπου η Τουρκία αναπτύσσει τη δραστηριότητα, για την οποία υποτίθεται ότι τόσο ανησυχεί, και προτιμήθηκε ο αόριστος όρος «ευρύτερη περιοχή». Κατανοητή η ανάγκη για παρηγοριά, αλλά ας μη συντηρούμε ευσεβείς πόθους και προσδοκίες, οι οποίες δεν έχουν σχέση με αυτό που είναι στην πραγματικότητα η Ευρωπαϊκή Ενωση. Στο κάτω κάτω, αν μετά το Συμβούλιο υπάρχει η ανάγκη για παρηγοριά, αυτό οφείλεται στην υπερβολική και εκτός πραγματικότητας ρητορική μας, την οποία φαίνεται ότι στο τέλος πιστέψαμε και οι ίδιοι…

Η ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ
Ευγενή άμιλλα δεν το λες, οπωσδήποτε όμως ήταν μιας μορφής ανταγωνισμός μεταξύ δύο πασοκογενών του ΣΥΡΙΖΑ, Σπίρτζη και Ραγκούση, γύρω από το ερώτημα ποιος από τους δύο είναι πιο ΣΥΡΙΖΑ από τον άλλον: ο παλιός ή ο νέος; Πεδίο της διαμάχης ήταν η Αστυνομία, για το προσωπικό της οποίας ο Χρήστος ο Σπίρτζης ζήτησε οικονομική ενίσχυση.

Η πρόταση δίχασε αμέσως τον ΣΥΡΙΖΑ, με την αριστερή πτέρυγα ιδίως να επιτίθεται στον Σπίρτζη και τα πασοκικά χούγια του. Στη φάση εκείνη, έκρινε σκόπιμο ο αρμόδιος τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάννης ο Ραγκούσης να παρέμβει για να ξεχωρίσει τη θέση του από τον Σπίρτζη και χαρακτήρισε τους αστυνομικούς μισητά πρόσωπα, για τα οποία τα παιδιά τους ντρέπονται…

Αυτό που κατάφερε ο Γιάννης ο Ραγκούσης ήταν να αποδείξει ότι, πράγματι, μένει πιστός στον εαυτό του και τις αξίες του: παραμένει το ίδιο κουτός, όπως τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε. Θα είχε γούστο, πάντως, αν η κατακραυγή για τις ανοησίες του Ραγκούση γινόταν η αιτία να επαναφέρει ο Σπίρτζης την επίμαχη τροπολογία. Οπως και αν έχει το πράγμα, κακώς αυτοί οι δύο διαφωνούν, ενώ στην πραγματικότητα αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι οι δύο πλευρές του ίδιου φαινομένου. Και οι δύο μαζί φτιάχνουν το κουτοπόνηρο ΠΑΣΟΚ, αυτό που μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ και αγωνιά για το μέλλον του…

ΠΑΤΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Προς μεγάλη μου χαρά – καθώς δεν μπορώ ποτέ να αντισταθώ σε ένα ωραίο αστείο -, είδα ότι ο τέως Πρόεδρος Προκόπιος Παυλόπουλος δημοσιοποίησε μία ακόμη ομιλία του στους ατυχείς μεταπτυχιακούς του ΕΚΠΑ. Ο τίτλος της είναι «Η εδραίωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας ως εγγύησης της ελευθερίας» και συνοψίζεται στον ισχυρισμό ότι η σύγχρονη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, δηλαδή ο κοινοβουλευτισμός, δεν έχει σχέση είτε με τη λεγόμενη Ενδοξη Επανάσταση των Αγγλων, το 1688, είτε με την Αμερικανική Επανάσταση του 1776, αλλά οφείλει περισσότερα στη Γαλλική Επανάσταση του 1789. (Με τέτοιες ιδέες, πώς να μην υπάρχει η αμοιβαία έλξη με τον ΣΥΡΙΖΑ;)

Είναι πράγματι χρήσιμη η πρωτοβουλία της κοινοποίησης urbi et orbi των ομιλιών του πρώην Προέδρου, διότι συμβάλλει στη συνέχεια των θεσμών, δεδομένου ότι ο Χρήστος Σαρτζετάκης είναι πλέον μεγάλος και κουρασμένος. Προτείνω, ωστόσο, λόγω του βαρυσήμαντου περιεχομένου των ομιλιών και του γενικού ενδιαφέροντος που είμαι βέβαιος ότι εξάπτουν, οι ιθύνοντες στο γραφείου του πρώην Προέδρου να αλλάξουν τη ρουμπρίκα των σχετικών δημοσιεύσεων. Δεν είναι απλές «ομιλίες προς μεταπτυχιακούς» αυτές, είναι «πατρική διδασκαλία προς το Γένος»!..

ΝΕΑ ΤΑΛΕΝΤΑ

Ο Κερκύρας Νεκτάριος δηλώνει ότι «η πανδημία χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να μην κοινωνούμε» και ότι «στοχοποιείται η Εκκλησία». Ετσι απλά, με μόνον δώδεκα λέξεις, ο Αγιος Κερκύρας, «σαν έτοιμος από καιρό σα θαρραλέος», διασχίζει με χάρη και τόλμη το κατώφλι της γραφικότητας. Θα παρακολουθώ τις παρεμβάσεις του με ευλάβεια, προαισθάνομαι ότι είναι ο Αμβρόσιος του μέλλοντος.