Βενεζουέλα: Ένας χαμένος θησαυρός στην άμμο που πάτησε ο Κολόμβος

Γίνονται άραγε θαύματα στην εποχή μας; Υπάρχουν ακόμη κρυμμένοι θησαυροί οι οποίοι κάποια στιγμή θα ανακαλυφθούν και θα αλλάξουν τις ζωές χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων;

Όσοι αναζητούν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, δεν έχουν παρά να στρέψουν το βλέμμα τους προς την πλευρά της Βενεζουέλας. Της χώρας που μαστίζεται εδώ και χρόνια από μια βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση, έχει φτάσει στα πρόθυρα του εμφυλίου και υφίσταται τις συνέπειες του εμπάργκο των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του λαού της να βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης, ενώ εκατομμύρια έχουν αναγκαστεί να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.

Εκεί, στο χωριό Γκουάκα στις ακτές της Καραϊβικής, εδώ και λίγο καιρό συμβαίνει κάτι που έχει αλλάξει τη ζωή των 2.000 περίπου κατοίκων του – μαζί και τη διάθεσή τους. Όπως γράφει το ρεπορτάζ των New York Times, όταν ένας 25χρονος ψαράς βρήκε τυχαία στην άμμο ένα χρυσό μενταγιόν, που πάνω του είχε χαραγμένη τη μορφή της Παρθένου Μαρίας.

Τα νέα διαδόθηκαν αστραπιαία, από στόμα σε στόμα. Σύντομα, η πλειοψηφία των κατοίκων βρισκόταν στην ίδια ακτή, καθώς και σε άλλες γύρω της, ψάχνοντας πυρετωδώς για ανάλογα ευρήματα. Ορισμένοι έφταναν εκεί αξημέρωτα, ενώ κάποιοι άρχισαν να κοιμούνται στην άμμο, προσπαθώντας να κατοχυρώσουν τα μερικά τετραγωνικά μέτρα που θεωρούσαν πως τους αναλογούν.

Πραγματικός θησαυρός

Αρκετοί, μάλιστα, επιβραβεύθηκαν. Από τα τέλη Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα, έχουν έρθει στην επιφάνεια εκατοντάδες χρυσά κομμάτια, κάθε είδους, προσφέροντας στους «θηρευτές» ένα απρόσμενο εισόδημα, που δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν έστω κι αν εργάζονταν πολλά χρόνια. Πολλές οικογένειες και τα παιδιά τους άρχισαν να θρέφονται σωστά, τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα.

Όπως ήταν φυσικό, οι φήμες και οι ιστορίες αναφορικά με την προέλευση του θησαυρού έκαναν θραύση. Όχι αδικαιολόγητα. Στην χερσόνησο που βρίσκεται το συγκεκριμένο χωριό, άλλωστε, πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη Λατινική Αμερική ο Χριστόφορος Κολόμβος, το 1498. Έτσι, πολλοί έσπευσαν να συμπεράνουν πως τα ευρήματα προέρχονταν από πλοία που είχαν ναυαγήσει στη διάρκεια των επόμενων ετών – είτε των κονκισταδόρες και εποίκων είτε των πειρατών που σύχναζαν επί δεκαετίες στην περιοχή.

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι πως η επιστημονική ανάλυση που έγινε σε μία πολύτιμη αλυσίδα η οποία βρέθηκε στην περίφημη ακτή έδειξε πως είχε κατασκευαστεί από χρυσό 18 καρατίων, κάτι ασύνηθες για τους παραγωγούς και την αγορά της Βενεζουέλας. Παράλληλα, οι ειδικοί εκτίμησαν πως η κατασκευή της χρονολογείται κάπου στα μισά του 20ού αιώνα και όχι πολύ παλιότερα, όπως πίστευαν ή ήλπιζαν ορισμένοι.

Μπορεί, άραγε, αυτό να απογοητεύσει τους ψαράδες του Γκουάκα; Φαίνεται πως τουλάχιστον σε επίπεδο ψυχολογίας, αυτό δεν θα είναι εύκολο. «Αφού έγινε μία φορά, θα ξαναγίνει», όπως είπε στους New York Times ο 25χρονος. Όλα, τελικά, είναι θέμα ψυχολογίας – ή μήπως όχι;