«Σκίππερ, θα σε αγαπάμε για πάντα»

Μια συγκινητική εικόνα από την Αθήνα έρχεται να υπενθυμίσει την τρυφερή σχέση ανθρώπων και ζώων: ένα αυτοσχέδιο νεκροταφείο ζώων συντροφιάς έχει στηθεί στην Καισαριανή, απέναντι από το κοιμητήριο της πόλης. Ταμπελάκια με τα ονόματα αγαπημένων τετράποδων που έφυγαν από τη ζωή, φωτογραφίες και πετρούλες που οριοθετούν τα μνήματα, κούκλες και αναμνηστικά αναδεικνύουν μια άλλη όψη της ανθρώπινης ευαισθησίας αλλά και ένα πρόβλημα που αναζητά επειγόντως λύση: την απουσία δημόσιων κοιμητηρίων για ζώα, όπου θα μπορούν να αποχαιρετήσουν τους πιστούς τους συντρόφους οι φιλόζωοι της χώρας.

Το άτυπο νεκροταφείο της Καισαριανής έχει φτιαχτεί με αγάπη από ανθρώπους που δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν άλλο σημείο ταφής στα ζώα τους και που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να τα δουν να καταλήγουν στα σκουπίδια κι από εκεί… στη χωματερή. «Θα είσαι πάντα μαζί μας» γράφει μια πλάκα για τον Μάκη που έφυγε το 2020 από τη ζωή, ενώ λίγο παραπέρα διαβάζουμε: «Βίτο, ήσουν και θα είσαι το πιο λαμπρό αστέρι στη ζωή μας. Θα σε αγαπάμε πάντα». Για τους ανθρώπους που κατέφυγαν εκεί, ο Σκίππερ, η Ηρα, ο Ρενιέ δεν ήταν απλώς τα νεκρά τους ζώα, αλλά λατρεμένες ψυχές που αξίζει να τιμηθούν μετά θάνατον.

Τρυφερότητα

Αλλωστε, αυτό το πρόχειρο κοιμητήριο δεν είναι το μοναδικό στη χώρα. Τρυφερές εκδηλώσεις φιλόζωων που έχασαν τα αγαπημένα τους κατοικίδια συναντά κανείς στην Πετρούπολη, στον Υμηττό, στην Πεντέλη αλλά και στην περιφέρεια. Πριν από ένα έτος, ένα αυτοσχέδιο νεκροταφείο είχε ανακαλυφθεί στην περιοχή του Ριγανόκαμπου στην Πάτρα τυχαία, όταν περαστικοί βρέθηκαν μπροστά σε ένα πρόχειρο μνήμα με τη φωτογραφία ενός σκύλου, με στοίβες από λουλούδια και ένα θυμιατό…

Την έλλειψη κρατικών υποδομών για το συγκεκριμένο ζήτημα έρχονται να καλύψουν οι ιδιώτες που έχουν δημιουργήσει κοιμητήρια μικρών ζώων σε διάφορες περιοχές, κυρίως στα προάστια της Αττικής. «Φιλοξενούν» σκύλους, γάτες, κουνέλια, ακόμη και χάμστερ, ενώ τα τελευταία χρόνια λειτουργούν επίσης και αποτεφρωτήρια ζώων. Με τις τιμές, όμως, να ξεκινούν από 150 ευρώ – όταν πρόκειται για ομαδική ταφή – και να ξεπερνούν τα 500 ευρώ για ατομική και πιο προσεγμένη διαδικασία, το κόστος καθίσταται απαγορευτικό για τους περισσότερους – ειδικά στην παρούσα οικονομική συγκυρία. Ετσι, μετά τον θάνατο των πιστών τους φίλων, αρκετοί φτάνουν σε απόγνωση μη γνωρίζοντας πού πρέπει να απευθυνθούν.

«Τυχεροί» στους κύκλους των φιλόζωων θεωρούνται όσοι έχουν μια μονοκατοικία με κήπο, παρότι από τον νόμο απαγορεύεται η ταφή ζώου σε κατοικημένη περιοχή για λόγους υγιεινής. Παράλληλα, οι περισσότεροι απορρίπτουν την ταφή στο βουνό, καθώς αγέλες από αγριόσκυλα ξεθάβουν τις σορούς και τις διαμελίζουν. Ετσι, τα αυτοσχέδια κοιμητήρια, κρυμμένα σε συστάδες θάμνων ή φτιαγμένα σε προστατευμένα αλλά κεντρικά σημεία αστικών περιοχών, αποτελούν μονόδρομο. Ανά περιόδους οι υπάλληλοι των δήμων διαλύουν τους υποτυπώδεις τάφους, εξαφανίζουν τα νεκρά ζώα και αναρτούν μια ταμπέλα που γράφει «απαγορεύεται η ταφή ζώων». Το ίδιο έχει συμβεί και στο άτυπο νεκροταφείο της Καισαριανής, όπου δίπλα στα ενθυμήματα αγάπης των φιλόζωων έχει στηθεί μια ταμπέλα από τη Φιλοδασική Ενωση Αθηνών: «Απαγορεύεται αυστηρά η με οποιονδήποτε τρόπο ταφή κάθε είδους ζώου». Κι όμως, την ίδια στιγμή το κράτος δεν παρέχει μια ευπρεπή λύση ούτε προτείνει κάτι διαφορετικό ως εναλλακτική.