Αυτά τα φρέσκα, ελληνικά τραγούδια θα ομορφύνουν τις φετινές γιορτές

Πόσες φορές έχουμε ακούσει ότι «δεν βγαίνουν πια καλά τραγούδια»; Για όσους και όσες ψάχνονται μουσικά, είτε μέσω πλατφορμών, είτε στηρίζοντας τις δουλειές νέων καλλιτεχνών, αυτό είναι άδικο. Μπορεί η ελληνική μουσική παραγωγή να έχει περάσει σε μια fusion κατάσταση και το λαϊκό τραγούδι να έχει μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο πια, όμως οι στίχοι, οι συνθέσεις και οι φωνές καλλιτεχνών που δεν παίζουν και πολύ (μην σας πω, καθόλου) τα ραδιόφωνα έχουν αξία. Οι καλλιτέχνες δίνουν τον δικό τους αγώνα, πλέοντας στα απόνερα μιας κατεστραμμένης μουσικής βιομηχανίας και η αγάπη τους για την μουσική και το τραγούδι πάντα νικά.

Δύο ελληνικά χριστουγεννιάτικα για αρχή

«Ό,τι και να συμβαίνει, ό,τι και να μας επιβάλλεται, δεν μπορεί να περιορίσει το αξεπέραστο Φως των Χριστουγέννων και τα συναισθήματα μας. Μην απελπίζεστε και μόνο να χαμογελάτε! Εύχομαι σε όλους Λευκά Χριστούγεννα, ζεστές καρδιές, και μπόλικη υγεία! Δε μασάμε, τραγουδάμε!», λέει ο ταλαντούχος Στάθης Παπαγεωργίου, ο οποίος, βασισμένος σε μια παλιότερη διασκευή του Δάκη τραγουδά το βραβευμένο με Όσκαρ White Christmas…ελληνιστί.

Όσο για την Ρένα Μόρφη, οι απόψεις διίστανται. Είναι αυτή ή η περσόνα της, η Σούλη Ανατολή, που μας κατέκτησε τα τελευταία χρόνια; Εντάξει, τα τραγούδια της παίζονται στο ραδιόφωνο, αλλά αυτό της το χριστουγεννιάτικο το γνωρίζατε; Κάνει τα φωτάκια στο δέντρο να λάμπουν δυνατότερα.

Ελληνικά τσουγκρίσματα με χιούμορ και λίγο σεκλέτι

Ο Ηπειρώτης τραγουδοποιός Θωμάς Φώτης με τα εκατοντάδες live σε όλη την Ελλάδα και τις «μικρές γιορτές» που στήνει με αυτοσχέδιες μπάντες, κιθάρα, μικρόφωνα (ή και όχι) έγραψε ένα τραγούδι για να μας διηγηθεί την ιστορία του. Απολαυστικό και μεθυστικό…

Μία από τις δημιουργούς και καλλιτέχνιδες της νέας γενιάς που συνεχίζουν την παράδοση του λαϊκού τραγουδιού με αυθεντικότητα και σεβασμό. Η κοσμαγάπητη Χαρούλα Τσαλπαρά δεν διστάζει ποτέ να τσαλακωθεί ή να βγάλει χιούμορ. Συνήθως, οι συνεχιστές του ρεμπέτικου στις μέρες μας, ακόμα και πολύ νέα άτομα, χαρακτηρίζονται από μια σοβαροφάνεια, χάνοντας το duende και το πάθος τους με τον καιρό.  Αυτό δεν ισχύει για την Χαρούλα.

Ο Σωκράτης Μάλαμας τρέχει ένα εξαιρετικό πρότζεκτ στο youtube και εδώ συνεργάζεται με την Σεμέλη Παπαβασιλείου, που τα τελευταία χρόνια έχει επικοινωνήσει πολύ έξυπνα την δουλειά και το ταλέντο της και μπράβο της. Δεν υπάρχει κάτι πιο ευχάριστο από τις συνεργασίες παλιάς φρουράς καλλιτεχνών με νεότερους και νεότερες. Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν είναι φρέσκο, αλλά η διασκευή του θα έκανε τον Μάνο Χατζιδάκι να χαμογελάσει. Μπράβο σας.

Ο Μωυσής Ασέρ είναι μια ιστορία από μόνος του-σπουδαίες συνεργασίες και στιγμές μέσα από την δισκογραφική του εταιρεία Καθρέφτης. Ο Μωυσής είναι ο άνθρωπος εκείνος που μπορεί να επισκέπτεται τον Σταμάτη Κόκοτα στο σπίτι του για να μιλήσουν για δουλειά και την ίδια μέρα να ψάξει το πιο κρυμμένο κουτούκι της Αθήνας για να ακούσει έναν καινούργιο μπουζουξή που του έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον. Με το δαιμόνιο του δημιουργού, αλλά και του παραγωγού, έφτιαξε ένα τρολ τραγουδάκι για το «παλιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο» και σπάει πλάκα στο Youtube.

Μια διασκευή για binge-listening και ένα τραγούδι που πρέπει να ακουστεί στην διαπασών

Η Χριστίνα Λάμπρου έχει μια από τις πιο καθαρές και μελωδικές φωνές που έχουμε ακούσει ποτέ-όχι απλώς της γενιάς της. Τραγουδάει εκπληκτικά ένα τραγούδι που είχαμε ξεχάσει πόσο μας αρέσει, μέχρι να το ακούσουμε από την διασκευή αυτή και να μην θέλουμε να τελειώσει κάθε φορά που πατάμε play.

Κάποια παιδιά, κάποιοι νέοι καλλιτέχνες μάς κάνουν να νιώθουμε ότι το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού βρίσκεται σε πολύ καλά χέρια. Ο Alex Sid είναι ένας από αυτούς. Εδώ, με την Δανάη Μιχαλάκη μας κεντρίζουν στο πιο τρυφερό κομμάτι της καρδιάς μας. Ακούσαμε αυτό το τραγούδι πρώτη φορά μέσα από τις Άγριες Μέλισσες, αλλά θα το ακούμε για πολλά χρόνια ακόμα και αυτόνομα, γιατί είναι αριστούργημα. «Κι ούτε δάκρυ δεν κυλά»… (ψέματα)

Τρεις αξιοσημείωτες δουλειές από τις εκδόσεις Μετρονόμος

Ο αεικίνητος Βασίλης Σαλταγιάννης δεν χάνει στιγμή το κέφι του για δημιουργία και, μεταξύ των lives του σε όλη την Αθήνα, που τώρα έχουν φυσικά διακοπεί, επισκέπτεται το στούντιό του για να φτιάξει τα δικά του κομμάτια. Ας κάνουμε κτήμα του στίχους της Ντίνας Μπατζιά γιατί έχει δίκιο: «ένα γέλιο θα μας σώσει κι η αγάπη απ’ την πτώση»…

Και τώρα ενός λεπτού σιγή. Γιατί αυτό το τραγούδι αξίζει σιωπή και μάτια κλειστά. Η φωνή της περπατημένης στα ρεμπέτικα πάλκα Έλενας Βασιλειάδη, κάπως ακατέργαστη και σα να καταφθάνει από κάπου μακριά στον χώρο και στον χρόνο, γλυκαίνει τα μέσα μας και η ενορχήστρωση θυμίζει κάτι από παλιά Αθήνα. Μακάρι να κυκλοφορούσαν περισσότερα τέτοια λαϊκά τραγούδια…

Μια από τις πιο εδνιαφέρουσες συνεργασίες της χρονιάς: ο Λεωνίδας Μαριδάκης και η Μάρθα Φριντζήλα γεφυρώνουν δύο διαφορετικές γενιές και αισθητικές τάσεις με τον πιο απρόσμενα επιτυχημένο τρόπο. Ένα τραγούδι που πάλλεται ανήσυχο και που μεταδίδει αμέσως θετική ενέργεια, χάρη και στους ευρηματικούς στίχους του ποιητή Δημήτρη Λέντζου.

Και ένα last but not least

Το ολοκαίνουργιο τραγούδι της  Αλεξάνδρας Κόνιακ με τον Μύρωνα Στρατή ακούγεται δυνατά και μπορούμε να το αφιερώσουμε και στο ίδιο το 2020: «πες μου αν θα φύγεις, πες μου αν θα μείνεις…» Βασικά, φύγε κι άσε μας πίσω σου έστω μερικά ωραία τραγούδια…