Εορταστικές ελπίδες αλλά και αυταπάτες

Κάποτε, πριν εισέλθουμε στην οικογένεια των έξι χωρών-μελών της ΕΟΚ, πολλοί θεωρούσαν, όχι βέβαια από πλέγματα κατωτερότητας, αλλά από ρεαλιστική αυτογνωσία, αυτό τον βασικό κορμό της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως πρότυπο για μίμηση. Φυσικά υπήρξε και υπάρχει και η αντίθετη άποψη για πιθανή ή βέβαιη εκτροπή της σημερινής ΕΕ σε νεοαποικιακό όμιλο προνομιούχων κρατών.

Η κατοπινή εσπευσμένη και άκριτη εν πολλοίς διεύρυνση της ΕΟΚ με 11 νέα μέλη εκτόξευσε τις ελπίδες στο ζενίθ της γενικής αισιοδοξίας. Αλλά αυτό ήταν το βασικό λάθος της πανευρωπαϊκής Κοινής Γνώμης, αλλά και των εναλλασσόμενων ηγετών της ΕΕ.

Τα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών στόχευαν, με την υστεροβουλία του ΝΑΤΟ, περισσότερο στην ποσοτική αύξηση των χωρών-μελών της ΕΟΚ μόνον και μόνον για ν’ αποδείξουν ότι τα νέα μέλη τους, (που αριθμούσαν σε 9 κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Κομεκόν), διέλυσαν τον μακρόχρονο μύθο της πάνω από 70 χρόνια προλεταριακής ισχύος…

Η «ισχύς» αυτή βασιζόταν στη «δικτατορία ΕΠΙ του προλεταριάτου», όπως την χαρακτήρισε προφητικά η τραγική Ρόζα Λούξεμπουργκ, απαντώντας έτσι στον μονοκομματικό λενινισμό με θλιβερή κατάληξη την επιδημική εξάπλωση του Σταλινισμού, που αμαύρωσε κατόπιν το ίδιο το ανεπανάληπτο έπος της μάχης του Στάλινγκραντ, με τη συντριβή του χιτλερικού ναζισμού, αλλά και τον φόρο θυσίας σ’ αυτόν τον αγώνα τα περίπου 20 εκατομμύρια νεκρών της ΕΣΣΔ.

«Η αντιστροφή του προλεταριακού δόγματος «Λιγότερα κανόνια-περισσότερο βούτυρο», με την στρατοκρατική-ιμπεριαλιστική εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, σε «περισσότερα κανόνια-λιγότερο βούτυρο», άνοιξε το δρόμο για την αυτοκατάρρευση του ανατολικού κομμουνιστικού μπλοκ», δηλώνει ο αείμνηστος Κορνήλιος Καστοριάδης.

Το συμπέρασμα από την παραπάνω ιστορική διαδρομή της Ευρωπαϊκής ιστορίας, ήταν ότι η «φωνή του ενός», που επισφράγισε το πέρασμα του κομμουνιστικού καθεστώτος από τα δρώμενα της ιστορικής μας ηπείρου, κατέληξε στην τυχοδιωκτική εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων και ο διορισμός φιλοσοβιετικής κυβέρνησης από τους εισβολείς (27.12.79-15.2.1989), στο Αφγανιστάν, που από παράδοση ήταν και είναι ο τάφος όλων των απρόκλητων εισβολέων. Η εισβολή αυτή, όπως μου είχε τονίσει ο αείμνηστος Κορνήλιος Καστοριάδης σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» (1990) ανέτρεψε το βασικό δόγμα της προλεταριακής επανάστασης «Περισσότερο βούτυρο-λιγότερα κανόνια» και φυσικά οδήγησε όλο το κομμουνιστικό μπλοκ στην αναίμακτη αυτοανατροπή και την ληξιαρχική πράξη του θλιβερού θανάτου του.

Με λίγα λοιπόν λόγια: Η εγγραφή των περίπου 9 νέων ανατολικοευρωπαϊκών χωρών-μελών στην ευρωπαϊκή δυτική οικογένεια θύμιζε περισσότερο τις κομματικές συνδικαλιστικές ενώσεις «σφραγίδες», που έχουν οδηγήσει σε καταστρεπτικά ναυάγια το εργατικό κίνημα… Χωρίς όμως όλες αυτές οι επιφυλάξεις μας να αναιρούν ούτε την αξιοπρέπεια των λαών της πρώην ανατολικής Ευρώπης, αλλά ούτε και τις ικανότητές τους, να συγκροτούν πολιτισμένες κοινωνίες και αναπτυξιακά ανταγωνιστικές κοινωνίες, όπως π.χ. η Τσεχία ή τα Βαλτικά κράτη. Όμως, η αξιοποίηση αυτού του ανθρώπινου δυναμικού των νέων μελών της ΕΕ προϋποθέτει σειρά από θεσμικές αλλά και δομικές αλλαγές και όχι πειραματισμούς «στου κασίδη το κεφάλι», για να θυμηθούμε και τον Γέρο του Μωριά… Και προ πάντων σύσταση αμιγώς Ευρωπαϊκού Συμφώνου Ασφάλειας και Άμυνας.

Επιπολαιότητες

Και τώρα επιστροφή στα επιπόλαια εορταστικά δρώμενα της ΕΕ.

Τόσο οι πολιτικές ηγεσίες, όσο και οι τοπικές κοινωνίες των χωρών-μελών της ΕΕ, στο δεύτερο σαρωτικό κύμα του Covid-19 δεν επέδειξαν ούτε τη συνεπή συμμόρφωση προς τους κανόνες αυτοπροστασίας, αλλά ούτε και την στοιχειώδη σοβαρότητα.

Η Ελλάδα ατυχώς, ατυχέστατα, αυτοδιαψεύσθηκε ως η αρχικώς μοναδική χώρα της Υφηλίου με την υποδειγματική οργάνωση και λειτουργία του κρατικού μηχανισμού αντιμετώπισης της πανδημίας. Όμως η χαριστική συμπεριφορά μερίδας του πολιτικού κόσμου, τόσο στις τάξεις των «θεριακλήδων» νέων γλεντζέδων, όσο και στα οργανωμένα κορυβαντικά πάρτι της γνωστής τετράδας των κυκλαδίτικων νησιών, αλλά και των παλίμπαιδων ηλικιωμένων με τις κρασοκατανύξεις και τα τυχερά παιχνίδια, μαζί βέβαια με τα υπαιθριακά ξεφαντώματα, χωρίς μάσκες και συνωστισμό πατείς με πατώ σε…

Όλος αυτός ο απείθαρχος συρφετός μιας αντικοινωνικής μειοψηφίας λειτούργησε και λειτουργεί ως το εκρηκτικό μείγμα του «βασιλικού ύδατος» (νιτρικό και θειικό οξύ) για την καλπάζουσα διασπορά του κορωνοϊού. Και όχι μόνον στην Ελλάδα. Αλλά σχεδόν και στο σύνολο των χωρών-μελών της ΕΕ!

Όμως έτσι καταρρίπτεται ο άλλος νεοαποικιακός μύθος του υποδειγματικού αρχικού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και από την άποψη αυτή λειτουργεί και ως ελαφρυντικό για την Ελλάδα που εδήλωνε δόξαν Βρυξελλών με βαλκανικά εφόδια…

Και επιτέλους, ας κάνουμε και λίγο «κράτει» στην καταναλωτική βουλιμία των παραμονών του εορταστικού δωδεκαήμερου. Και στη διατροφή αλλά και σε χίλιες δυο άλλες καταναλωτικές ιδιαιτερότητες. Όσο για τις εκ περιτροπής λειτουργίες των επιχειρήσεων με τις «παραδόσεις εκτός» καταστήματος, ας αναλογιστούν οι οργανωτές αυτού του κωμικού συστήματος ότι είναι ντροπή να βλέπεις καλοντυμένες κυρίες να προβάρουν μπότες στα πεζοδρόμια… Όσο για τα εσώρουχα…